H συγκοίμηση αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο θέμα, που απασχολεί ιδιαιτέρως τους γονείς. Μία παιδική ζωγραφιά είναι αρκετή για να δώσει απαντήσεις.

 

Αν είσαι γονιός, γνωρίζεις καλά πως το κομμάτι του ύπνου είναι ένα από τα “φλέγοντα” ζητήματα, από το πρώτο κιόλας βράδυ μετά τη γέννηση του μωρού σου. Είχες ακούσει πολλές γνώμες και εμπειρίες πάνω στο θέμα “συγκοίμηση”, που τις περισσότερες φορές μεγάλωναν, παρά περιόριζαν, το άγχος σου.

 

Σε κάθε περίπτωση, καταλαβαίνεις στην πορεία πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Κανείς δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά τι θα κάνεις και τι όχι. Και δεν πρέπει!

 

 

Τι είναι, όμως, η συγκοίμηση ή co sleeping;

Συγκοίμηση ή co sleeping είναι ο ύπνος του μωρού -κυρίως κατά τους πρώτους μήνες ζωής του- στο ίδιο κρεβάτι ή δωμάτιο με τους γονείς του. Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία, ο ύπνος του βρέφους κοντά στους γονείς του συστήνεται για τους πρώτους έξι μήνες ζωής του. Αυτό μπορεί να συμβεί με το μωρό να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς του. Επίσης, μπορεί η κούνια ή το λίκνο να είναι τοποθετημένα πλάι στο κρεβάτι των γονιών του, ώστε μαμά και παιδί να έχουν πρόσβαση ο ένας στον άλλο.

 

Η συγκοίμηση έχει πολλά θετικά, τόσο για το μωρό, όσο και για τους ίδιους τους γονείς. Βασικά, είναι μια ξεκούραστη διαδικασία για εκείνους. Είναι πολύ διαφορετικό να μπορείς ανά πάσα στιγμή να βλέπεις και να ακούς το μωρό σου, χωρίς να χρειάζεται να σηκώνεσαι.

 

Δίπλα στη μαμά, το μωρό κοιμάται περισσότερο. Τόσο η μυρωδιά, όσο και η άμεση αγκαλιά της προσφέρουν το απόλυτο αίσθημα ασφάλειας.

 

Το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου είναι -όχι αδικαιολόγητα- ο φόβος και ο τρόμος κάθε γονέα. Ο ύπνος στο ίδιο δωμάτιο ή κρεβάτι με το μωρό μειώνει κατά 50% το ρίσκο.

 

Τέλος, με τη συγκοίμηση διευκολύνεται αρκετά και ο νυχτερινός θηλασμός. Με αυτόν τον τρόπο, η κουρασμένη μαμά δε χρειάζεται να μετακινηθεί για να θηλάσει το μωρό. Φυσικά, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να αποφευχθούν ατυχήματα κατά τον ύπνο.

 

Πότε πρέπει να σταματάει η συγκοίμηση;

Το ερώτημα, που εύλογα προκύπτει, είναι μέχρι πότε πρέπει να ακολουθείται η κατάσταση της συγκοίμησης, αφού υπάρχουν περιπτώσεις που το παιδί μεγαλώνει, και ακόμα δε θέλει να αποχωριστεί το κρεβάτι των γονιών του. Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία, η συγκοίμηση μπορεί να σταματήσει μόνο όταν το αποφασίσει και το θελήσει το ίδιο το παιδί. Αυτή μετάβαση μπορεί να γίνει πιο εύκολη με μικρά tricks. 

 

Ένα από αυτά είναι να ξεκινήσεις να βάζεις το μωρό στο δικό του κρεβάτι κατά τον μεσημεριανό ύπνο, κρατώντας το δίπλα σου μόνο στον βραδινό. Αυτό βοηθάει στο να γίνει πολύ σταδιακά ο αποχωρισμός. Αφού εδραιωθεί ο μεσημεριανός ύπνος, μπορείς να κάνεις τα πρώτα βήματα και για τον νυχτερινό, ξαπλώνοντας μαζί του μέχρι να αποκοιμηθεί στο κρεβάτι του. 

 

Επειδή πάντα, όμως, θα υπάρχει και η αντίθετη πλευρά, αν ακολουθήσεις για αρκετό διάστημα τη συγκοίμηση, το πιθανότερο είναι να ακούσεις: “Mήπως με αυτόν τον τρόπο κάνεις το παιδί σου εξαρτημένο;”

 

Μια παιδική ζωγραφιά ισούται με χίλιες λέξεις

Και κάπου εδώ έρχεται η απάντηση, μέσα από μία παιδική ζωγραφιά. Την ανάρτηση έκανε ο  E.O Higgins, Βρετανός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, podcaster και ερμηνευτής. Ο ίδιος ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια ζωγραφιά του γιου του, η οποία και έχει γίνει viral. 

 

Όταν ζήτησαν από το παιδί να αποτυπώσει στο χαρτί τι σημαίνει για εκείνο η λέξη “ασφάλεια”, ζωγράφισε τον εαυτό του να χαμογελάει στο κρεβάτι, ανάμεσα στους δύο επίσης χαμογελαστούς γονείς του. 

 

Κι επειδή εδώ σίγουρα “μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις”, η απάντηση στο ερώτημα έχει ήδη δοθεί. Κανένα παιδί δεν έπαθε κάτι από πολλή αγάπη, ούτε έγινε εξαρτημένο επειδή κοιμήθηκε λίγο παραπάνω στο πλάι των γονιών του.

 

 

Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι δεν είναι λογικό οι γονείς να θέτουν υγιή όρια. Η αγκαλιά, όμως, έχει αποδειχθεί πως είναι βάλσαμο σε κάθε περίσταση.

 

Ας μεγαλώσουμε παιδιά που νιώθουν ότι είναι ασφαλή, ότι αγαπιούνται, ότι μπορούν να μας μιλήσουν ανοιχτά.

 

Πάνω απ’ όλα, ας θυμηθούμε. Πόσες φορές μια κακή μέρα γινόταν καλύτερη στην αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά; Κι ας ήμασταν αρκετά μεγάλοι, για να κοιμηθούμε στο κρεβάτι τους…