Οι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη υψηλής λειτουργικότητας εξακολουθούν να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις της καθημερινότητας.
Ακόμα και αν δεν έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι μαζί της, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εξοικειωμένοι με την κατάθλιψη. Από τη στιγμή που θα μετατραπεί σε θέμα συζήτησης, τόσο στην παρέα μας, όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι τα συμπτώματα της θλίψης, της ανηδονίας και τους αισθήματος παραίτησης, που κατακλύζουν τον άνθρωπο που πάσχει από την ψυχική νόσο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παραπάνω συμπτώματα αποτυπώνουν ωμά και ρεαλιστικά την καθημερινότητα αυτού του ανθρώπου. Τι συμβαίνει, όμως, με την κατάθλιψη υψηλής λειτουργικότητας.
Η κατάθλιψη υψηλής λειτουργικότητας είναι ένας νέος όρος, ο οποίος δίνει μία πολύ διαφορετική εικόνα της κατάθλιψης. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η υψηλής λειτουργικότητα δεν ορίζεται κλινικά, ωστόσο η αύξηση του ενδιαφέροντος για αυτόν δείχνει ότι οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι όσο λειτουργικός και αν είσαι στην καθημερινότητά σου, μπορείς ακόμα να παλεύεις με την κατάθλιψη.
Καθώς αυτή η μορφή κατάθλιψης μπορεί να είναι λιγότερο εξουθενωτική από άλλες μορφές και να επιτρέπει στο άτομο να ζει μια σχετικά “φυσιολογική” ζωή. Στην πραγματικότητα, δεν το εμποδίζει από το να διατηρήσει τις διαπροσωπικές του σχέσεις ή να ανταπεξέλθει στις επαγγελματικές υποχρεώσεις του. Αυτά τα άτομα ακολουθούν κανονικά τη ροή της καθημερινότητάς τους, πηγαίνοντας στη δουλειά τους, βγαίνοντας έξω με τους φίλους τους ή συμμετέχοντας σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Εξακολουθούν, όμως, να αισθάνονται ένα ψυχολογικό βάρος, χωρίς ελπίδα για το μέλλον και με ισχυρό το αίσθημα της κόπωσης.
Ποια είναι τα σημάδια που φανερώνουν την κατάθλιψη υψηλής λειτουργικότητας;
- Ο χρόνος προκαλεί άγχος
- Συνεχής αυτοκριτική
- Υπερβολική σκέψη
- Έλλειψη κατανόησης
- Μόνιμη θλίψη
- Ανθυγιεινές στρατηγικές διαχείρισης
- Υπερβολική ενασχόληση με συγκεκριμένες δραστηριότητες
Φυσικά, τα άρθρα στο διαδίκτυο δεν αποτελούν έγκυρη μορφή διάγνωσης. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να έρθετε σε επαφή με έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας.
