Η δεύτερη μέρα του Απρίλη έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Η καλύτερη αφορμή για ενδιαφέρουσες βιβλιοπροτάσεις. 

Σήμερα 2 Απριλίου το παιδικό βιβλίο “φοράει τα καλά του”, αφού η μέρα είναι αφιερωμένη σε αυτό. Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Βιβλίων για την Νεότητα (IBBY) το 1966, δηλαδή την ίδια μέρα με τα γενέθλια του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Αφορμή για ανάγνωση!

 

 

Η Χρυσή Λίστα αποτελείται από 100 ελληνικά και μεταφρασμένα βιβλία διαφόρων ηλικιακών κατηγοριών,  7 βιβλία για 0-3 ετών, 34 βιβλία για 4-7 ετών, 18 βιβλία για 8-11 ετών, 17 βιβλία για 12-17 ετών, 14 βιβλία γνώσεων, 8 βιβλία άλλων κατηγοριών (graphic novels/comics, parenting, θέατρο, εκπαιδευτικά κ.α.) και την Ειδική Μνεία σε 2 κορυφαία εκδοτικά γεγονότα.

Πάμε να δούμε μερικά από τα καλύτερα βιβλία του 2023 που ξεχωρίσαμε εμείς και σας προτείνουμε.

 

“Ο παππούς μου ο γίγαντας”,  Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ, Εκδόσεις Υδροπλάνο

Ο μικρός Μίκης, που έχει το ίδιο όνομα με τον παππού του, έναν γίγαντα με τεράστια αγκαλιά, το σκάει μια νύχτα από το σπίτι του αναζητώντας το δέντρο που φύτεψε ο παππούς του ο γίγαντας όταν ήταν μικρός. Σ’ αυτό το δέντρο ανέβαινε και κοιτούσε τον ουρανό και τα αστέρια. Έπαιρνε και τον μικρό μαζί του καμιά φορά. “Να, σαν κι αυτό το δέντρο νιώθω κι εγώ”, έλεγε κι αγκάλιαζε τον κορμό του. Κάτω από αυτό, με ένα βιολί στα χέρια έγραψε τα πρώτα του τραγούδια, ανακαλύπτοντας την έννοια της αρμονίας. Εκεί μάζευε καμιά φορά όλη την οικογένεια φέρνοντας μαζί του τον φωνογράφο με τις ωραιότερες μουσικές.

Μια νύχτα, ξύπνησε έντρομος. Άρχισε να ψάχνει τον παππού. Πουθενά. Μόνο μια καρέκλα και ένας τύραννος. “Είμαι ο τύραννος”, του είπε προσπαθώντας να τον φοβερίσει. Ακούστηκαν βήματα. Ήταν ο παππούς. Πλησίασε τον τύραννο, του έριξε ένα δυνατό χτύπημα στην καρέκλα, τόσο που τον γκρέμισε. Γελούσε και πήρε τον εγγονό του αγκαλιά. Μέσα σε μια νύχτα είχε έρθει η άνοιξη. Από τότε δεν ήταν μόνο δικός του. Ανήκε σε όλο τον κόσμο και η μουσική του απλώθηκε σε όλη τη Γη.

Ένα βιβλίο που πλησιάζει το μέγεθος του τεράστιου Μίκη Θεοδωράκη και προσπαθεί να το μεταδώσει σε παιδιά και όχι μόνο.

 

 

“Εκατό: Όλα όσα μαθαίνουμε σε μια ζωή”,  Χάικε Φάλλερ, Eκδόσεις Key Books

Σελίδα σελίδα, η Heike Faller αναπτύσσει ένα άρτιο ημερολόγιο ζωής που καθρεφτίζει την εξέλιξη της σκέψης μας, την αλλαγή της θέσης μας και της θέασής μας, την οπτική μας για τον εαυτό μας, τους άλλους, το περιβάλλον, την ίδια τη ζωή, όπως αυτή προχωρά. Ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της ίδιας του της ζωής, των οροσήμων που τη χαρακτηρίζουν, των κρίσιμων καμπών που αλλάζουν γραμμές, ράγες, πορείες, καθώς παράλληλα η συγγραφέας συμπυκνώνει σε ελάχιστες λέξεις, άλλοτε με λυρισμό, άλλοτε αποφθεγματικά και περιστασιακά κυνικά σκέψεις, φιλοσοφικούς στοχασμούς, μικρά μαθήματα που ανακεφαλαιώνουν τη στράτα μας στον κόσμο.

 

 

“Όλα τα σώματα όμορφα τα βρίσκω”, Τάιλερ Φέντερ, Εκδόσεις Πουά

Η Τάιλερ Φέντερ δημιουργεί έναν εύληπτο για όλα τα παιδιά ύμνο στη διαφορετικότητα, την αποδοχή και την αντιστερεοτυπική ομορφιά. Τοποθετεί αμέτρητες ανθρώπινες φιγούρες, κάθε ηλικίας, προέλευσης και χαρακτηριστικών σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα, από πάρκα, ακρογιαλιές, γιορτές και πισίνες, μέχρι σινεμά και αστικά τοπία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν χαρούμενοι, χαμογελαστοί, ασφαλείς μέσα σε αυτή την αποδοχή και συντροφικότητα που απολαμβάνουν. Τι τους ενώνει; Τι τους συνδέει; Τι τους φέρνει τόσο κοντά; Δεν επεξηγείται αλλά είναι μιας σαφής υποδήλωση από το κείμενο: η πεποίθηση ότι κάθε σώμα είναι όμορφο, ότι κανείς δεν είναι απόβλητος ή υποκείμενο χλευασμού, απόρριψης ή εκφοβισμού.

 

 

“Άκουσέ με, κοίτα”,  Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, Ελληνοεκδοτική

Ένα παιδί. Μοναχικό. Φτιάχνει κόσμους, φαντάζεται, ονειρεύεται, παρατηρεί. Το φως της Σελήνης όταν δεν κοιμάται. Ζωγραφίζει. Την ομίχλη που κρύβει τον ήλιο. Όταν το κοροϊδεύουν. Γκρίζα ρωγμή στο λευκό. Η έκθεσή της είναι θαυμάσια και η  δασκάλα τής είπε μπράβο. Η μαμά είναι απασχολημένη. Θα τη δει αργότερα. Θυμάται το ποδήλατο που κάνανε πέρσι. Θυμός. Κι εκνευρισμός. Ανησυχία για τα μαθηματικά. Ζωγραφίζει. Ένα χταπόδι που κρατά σπαθιά, στραμμένα πάνω της. Και ύστερα χαρά. Τα σπαθιά γίνονται κορδέλες. Ο Νικηφόρος φεύγει. Σε άλλη πόλη. Ο φίλος. Θλίψη. Ζωγραφίζεις. Δάκρυα. Μουσική. Παίζει η αγαπημένη της μελωδία. Χορεύει. Την αγκαλιάζει ο πατέρας της. Ωραία στιγμή. Στο σχολείο με τη Ναντίν έφτιαξε ένα σπίτι από μπισκότα και καραμέλες. Παιχνίδι. Χαρά. Μια φίλη. Πετάνε σαν γλάροι. Μαζί. Μπορώ. Μπορείς. Μπορείτε. Τέλος.

 

 

“Το τείχος- Μια διαχρονική ιστορία”,  Τζιανκάρλο Μακρί & Καρολίνα Τζανότι, Εκδόσεις Susaeta

Εκατοντάδες πολύχρωμοι άνθρωποι κατακλύζουν τον χώρο. Ένας μπλε βασιλιάς αναρωτιέται τι γυρεύουν όλοι αυτοί στο βασίλειό του. “Άρχοντά μου, εδώ ζουν! Έχετε πολύ καιρό να βγείτε από το παλάτι και να δείτε κόσμο” τον πληροφορεί ένας μπλε αυλικός. Ο βασιλιάς όμως εκνευρίζεται με τους πολύχρωμους ανθρώπους και δίνει εντολή να απομακρυνθούν όλοι και να παραμείνουν μόνο οι μπλε. Δεν είναι και πολύ εύκολο να φύγουν όλοι από τον τόπο τους. “Χτίστε ένα τείχος ώστε να παραμείνουν για πάντα έξω από το βασίλειό μου”.

Τι σημαίνει η όρθωση αυτού του τείχους; Είναι η η διαφορετικότητα μόνο που ενοχλεί τον βασιλιά; Είναι η εξουσιαστική μεγαλομανία να δείξει ότι ορίζει τύχες. Κάποτε το τείχος του Βερολίνου χώρισε μια πόλη και μια χώρα όπου αναπτύχθηκαν διαφορετικά πολιτικά συστήματα, Στην Κύπρο ακόμα μια πόλη και χώρα χωρίζεται στα δυο. Τείχη σηκώνονται πολλά και για διάφορους λόγους. Το σημαντικό είναι με τα παιδιά-αναγνώστες να τα αναδείξεις, να διαλεχθείτε στο πώς θα τα κατεδαφίζετε και θα ενώνεστε ξανά και ξανά μέσα στην όμορφη πολυχρωμία σας.

 

 

“Ο Ελύτης για παιδιά”,  Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Eκδόσεις Ίκαρος

Η ποιήτρια, μελετήτρια και σύντροφος του Οδυσσέα Ελύτη, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, σχεδιάζει και συνθέτει ένα εξαίρετο βιβλίο γνώσεων με την αύρα της πρωτογενούς μαρτυρίας και την ατμόσφαιρα μιας αυθεντικής βιογραφίας. Δημιουργεί σε δεκαεννέα κεφάλαια συν δύο παραρτήματα, ένα αξιομνημόνευτο εικονογραφημένο οδοιπορικό, ένα έντυπο ντοκιμαντέρ στη ζωή, το πνεύμα, την ποίηση του μεγάλου αποσπερίτη της ποίησης, επιδιώκοντας να τον συστήσει αρχικά στα παιδιά. Να τον κάνει πιο γήινο. Να τους δείξει ότι δεν είναι κάποιος μυθικός, απόμακρος τιτάνας του πνεύματος, αλλά ένα παιδί που μεγαλώνοντας αγάπησε τη θάλασσα, τις λέξεις, το ελληνικό τοπίο, τη γυναίκα, τον άνθρωπο, τη φαντασία, το σημαίνον, την ποίηση, την ελευθερία, την αιωνιότητα. Και μεγαλώνοντας διάλεξε τον δικό του ξεχωριστό, σπουδαίο δρόμο, ακολουθώντας το όνειρό του, τον εσωτερικό του εαυτό.

 

 

www.elniplex.com