Σαλίνα Γαβαλά: “Η Τέχνη είναι καθρέφτης και εργαλείο διαπαιδαγώγησης”
H Σαλίνα Γαβαλά γιορτάζει το πιο λυτρωτικό “Πάρτυ Γενεθλίων” και μας προσκαλεί στο απέραντο καλλιτεχνικό της σύμπαν.
Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις καλλιτεχνών, που νιώθεις ότι γεννήθηκαν με έναν και μόνο προορισμό. Η Τέχνη “κυλάει” στο αίμα της.και το ταλέντο της καταφέρνει να εκφράζεται μέσα από πολλαπλούς ρόλους, όπως το τραγούδι, το θέατρο και τη συγγραφή. Τη Σαλίνα Γαβαλά την έχεις γνωρίσει σίγουρα είτε σε κάποια σκηνή.να ερμηνεύει έργα σπουδαίων συνθετών, είτε στην τηλεόραση (“Να με προσέχεις”, “Αμαρτίες γονέων”, “Ξέχασέ με” κ.ά),.αλλά και μέσα από τα δικά της γραπτά (ποιητική συλλογή “Ηδονές οδύνες”, μουσικοθεατρική παράσταση “ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ”, “Πάρτυ Γενεθλίων” κ.ά). Αεικίνητη, γεμάτη όρεξη για νέες καλλιτεχνικές προκλήσεις και,.κυρίως, με ένα απύθμενο ταλέντο, συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με κάθε της νέο εγχείρημα.
Λονδίνο, Κύπρος, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λος Άντζελες… Θα θέλαμε να μάθουμε τι σημαίνει για σένα ο κάθε ένας από αυτούς τους τόπους και πώς επηρέασε την πορεία σου αλλά και αυτό που είσαι σήμερα, τόσο καλλιτεχνικά όσο και προσωπικά.
Λονδίνο: Η πρώτη ανάσα, αφού εκεί γεννήθηκα. Ο πρώτος μου έρωτας – σχέση απόστασης. Ο πατέρας μου – ακόμα μία σχέση απόστασης (όχι μόνο χιλιομετρικής). Ταξίδια για διακοπές και τα πρώτα μιούζικαλ που είδα και αγάπησα.
Κύπρος: Οι παιδικές μου αναμνήσεις. Μαθητικά Χρόνια, φιλίες και ερασιτεχνικές παραστάσεις στο σχολείο.
Αθήνα: Η επαγγελματική και καλλιτεχνική μου πορεία στο θέατρο και το τραγούδι. Οι σπουδές θεατρολογίας στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο.
Θεσσαλονίκη: Οι σπουδές υποκριτικής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, ανέμελα χρόνια.
Λος Άντζελες: Μια δεύτερη ζωή, ένα παράλληλο σύμπαν! Σεμινάρια υποκριτικής κινηματογράφου. Υπέροχη περίοδος και εμπειρία!
Είσαι πραγματικά πολυπράγμων, με σπουδές στη μουσική, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Τι αγγίζει πιο πολύ την ψυχή σου και πού νιώθεις ότι ανήκεις ολοκληρωτικά;
Στον συνδυασμό τους, εκεί ανήκω και ολοκληρώνομαι.
Έχεις συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα (Γιάννη Κότσιρα, Ευριδίκη, Χρήστο Δάντη, Στέφανο Κορκολή, Δημήτρη Μπάση κ.ά). Τι έχεις αποκομίσει μουσικά από αυτές τις συνεργασίες και πώς σε έχουν εξελίξει;
Ήμουν από πάντα άνθρωπος της συνεργασίας και της ομάδας,.κατάλοιπο της ηθοποιού. Κάθε μία απ’ αυτές τις συνεργασίες με έχουν πάει ενα βήμα πιο πέρα. Μέσα απ’ αυτές τις δουλειές, τελικά, κατάφερα και βρήκα τα πατήματά μου.και τη δύναμη να χαράξω τον δικό μου δρόμο, κάνοντας τις πρωτότυπες παραστάσεις μου.
Απο το 2019 μέχρι το 2022 πρωταγωνιστούσες και τραγουδούσες στη μουσική παράσταση για τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη “Όμορφη πόλη” με τη λαϊκή ορχήστρα Μίκη Θεοδωράκη. Πώς είναι να τραγουδάς τα κομμάτια ενός συνθέτη που “σημάδεψε” την ελληνική μουσική;
Ήταν μια παράσταση-σταθμός, αφού όλο το διάστημα που παίχτηκε, συνεργάστηκα με πολλούς σημαντικούς τραγουδιστές. και ηθοποιούς, ερμηνεύοντας μεγάλα τραγούδια του Μίκη Θεοδωρακη σε εμβληματικούς χώρους, όπως το Ηρώδειο. Όλο αυτό ήταν ενα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ερμηνεύοντας αυτά τα μεγάλα τραγούδια, όπως το “Είμαστε δυο είμαστε τρεις”,.και βλέποντας το κοινό να “πάλλεται”, συνειδητοποιούσα κάθε φορά το βάρος που έχει ενα τραγούδι και πώς μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, να ξεσηκώσει, να ενώσει. Η Τέχνη είναι καθρέφτης και εργαλείο διαπαιδαγώγησης νέων γενιών. Διαμορφώνει. Είναι κακό λοιπόν να προβάλλει λάθος πρότυπα. Ακόμα και το να “σφυρίζει” αδιάφορα, είναι λάθος, είναι βόλεμα…
Εγώ θέλω, όσο δύσκολο κι αν είναι, να μπορώ μέσω της Τέχνης.να μεταφέρω μηνύματα που μπορούν να μας κάνουν καλύτερους. Θέλω την ψυχαγωγία. Θέλω να είμαι ηθοποιός. Να ποιώ ήθος καί μέσα απ’ το θέατρο καί μέσα απ’ το τραγούδι. Οτιδήποτε άλλο απλά προσβάλλει την αισθητική μου και τη νοημοσύνη μου.
Μίλησέ μας για το “Πάρτυ Γενεθλίων”, το πρωτότυπο μουσικό θεατρικό έργο που συνεχίζεται για δεύτερο χρόνο, στον καινούργιο χώρο MAJOR SEVEN στο Μεταξουργείο, σε δικό σου κείμενο και σκηνοθεσία του Φιλίππου Σοφιανού. Τι ιδιαιτερότητες παρουσιάζει η συγκεκριμένη παράσταση και τι θέλεις να επικοινωνήσεις μέσα από αυτή;
Το “Πάρτυ Γενεθλίων” είναι ένα έργο λυτρωτικό, ψυχοθεραπευτικό, πολυμορφικό. Μέσα απ’ αυτό το ιδιαίτερο θέαμα, ξαναγράφω την ιστορία μιας γυναίκας, με μια πιο θετική ματιά. Την ιστορία που θα μπορούσε να είναι και του καθενός απο εμάς,.αφού η ζωή όλων κινείται γύρω από τους έρωτες, τους χωρισμούς τα όνειρα και τα παιδικά μας τραύματα. Η παράσταση λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά και για μένα και για το κοινό,.σαν ενα ταχύρρυθμο σεμινάριο ψυχανάλυσης, αφού μας φέρνει αντιμέτωπους με τα λάθη,.τα τραύματα, αλλά και τα επιτεύγματά μας και μας βοηθά να αναλάβουμε τις ευθύνες των επιλογών μας και να προχωρήσουμε το ταξίδι μας πιο σοφοί, πιο ελεύθεροι. Κυρίως, να συμφιλιωθούμε με το παιδί μέσα μας,.να μάθουμε να συγχωρούμε, να αγαπάμε άνευ όρων και να βλέπουμε τον κόσμο με νέα ματιά.
Στην παράσταση την ηρωίδα “επισκέπτονται” στα γενέθλιά της πρόσωπα της ζωής της από το παρελθόν, καθώς και “ρόλοι” από θεατρικά έργα. Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας μία όμορφη ανάμνηση από την καλλιτεχνική σου πορεία που έχει χαραχτεί για πάντα στη μνήμη σου, αλλά και ένα θεατρικό έργο που αγαπάς πολύ.
Έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου τα σχόλια του κόσμου, τόσο για αυτήν την παράσταση,.όσο και για το προηγούμενό μου έργο τα “Όνειρα Γλυκά”, που ήταν στο ίδιο στυλ και ύφος. Συγκινητικά λόγια όπως ότι “έχω ευθύνη να το συνεχίζω”, ότι “βάζω ενα λιθαράκι για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος” , ότι “τα κείμενά μου είναι φωτισμένα”, ότι “είναι σαν χάδι”, ότι τους συγκλόνισα… Σχόλια που προέχονται από ετερόκλητο κοινό και σε κάνουν να συνειδητοποιείς,.τελικά, πόσο ίδιοι είμαστε κατα βάθος οι άνθρωποι, κι ας μοιάζουμε διαφορετικοί.
Εγώ προσωπικά αγαπώ πολύ την ποίηση και το θέατρο. Γι’ αυτό και την ηρωίδα μου “επισκέπτονται” ως ολογράμματα.την ημέρα των γενεθλίων της, όχι μόνο άνθρωποι της ζωής της με τους οποίους έχει ανοιχτούς λογαριασμούς,.όπως ο πρώην, ο πατέρας, ο παιδικός εαυτός, αλλά και ρόλοι από θεατρικά έργα, όπως ο Άμλετ που υποδύεται ο Θανάσης Χειμωνάς.
Ο Μοναχικός Άμλετ στο πιο διεφθαρμένο βασίλειο είναι σύμβολο της υψηλής πνευματικότητας,.της προσωπικής απόγνωσης, του αδιάκοπου αγώνα για αυτογνωσία. Τον Άμλετ τον έχω επιλέξει, λοιπόν, από όλους τους ρόλους στο έργο μου για να με πείσει να προβώ σε δράση.Έρχεται να με ταρακουνήσει με τα λόγια του…
“Ποιος προτιμάει να ζει ρημάζοντας μέσα στον χρόνο.
Να τον αδικεί ο ισχυρός να τον συντρίβει ο επηρμένος
να ερωτεύεται να εκλιπαρεί τον αδιάφορο να ανέχεται.
την ύβρι της εξουσίας τη νύστα του νόμου
Να νικά ο ανάξιος τον άξιο. Που η άξια του η ίδια τον έχει από πριν νικήσει…”
…..
“Και τα έργα τα μεγάλα
που γι’ αυτά γεννήθηκες. Μονάχα γι’ αυτά γεννήθηκες
δεν τα τολμάς. Θρύβουν, χάνονται
Ποτέ δεν θα ονομασθούν πράξεις”.
Αυτόν επιλέγω σαν αγαπημένο ήρωα και σαν θεατρικό έργο. Αν ήμουν ρόλος, όπως λέω άλλωστε στην παράσταση, θα ήμουν ο Άμλετ,.με το ένα πόδι στην ευχή, το άλλο στην απελπισία…
Οι στόχοι σου για το μέλλον; Πού θα ήθελες να φτάσεις καλλιτεχνικά;
Στόχος για τη νέα χρονιά είναι να εκδώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα που μόλις ολοκλήρωσα,.το οποίο θέλω να γίνει ταινία μεγάλου μήκους. Ευχή μου, να φτιάχνω τραγούδια που αγαπώ και να βρίσκω πολλά ευήκοα ώτα. Θα ήθελα καλλιτεχνικά να φτάσω πιο ψηλά κι από εκεί που ονειρεύτηκα,.μέχρι εκεί που δεν φαντάστηκα!
