Νικόλας Αναδολής: “Η επαφή με την τέχνη είναι απαραίτητη με κάθε τρόπο και μέσον, ειδικά σε συνθήκες κοινωνικής πίεσης.”
Ο Θεσσαλονικιός πιανίστας και συνθέτης Νικόλας Αναδολής θεωρείται από τους σημαντικότερους της γενιάς του. Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με το πιάνο και τη σύνθεση, μόλις από τα τέσσερα χρόνια του! Όπως μας λέει, η μουσική κατεύθυνση ήταν για εκείνον μονόδρομος, ο δικός του προορισμός, συμπληρώνουμε εμείς, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους χαρισματικούς ανθρώπους που υπηρετούν το ταλέντο και την τέχνη τους.
Πριν ακόμη ξεκινήσει το δημοτικό, άρχισε μαθήματα κλασικού πιάνου. Αργότερα, το 2001, ξεκίνησε μαθήματα τζαζ και την αμέσως επόμενη χρονιά, άρχισε να φοιτά στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Στα μαθητικά του χρόνια ήρθε σε επαφή με σπουδαίους μουσικούς, παρακολουθώντας πολλά master classes και το 2008 αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.
Κάπως έτσι, όλα πήραν φυσικά τον δρόμο τους. Ο Νικόλας Αναδολής είναι κάτοχος του Bachelor of Music (2012) από το Berklee College of Music, έχοντας λάβει δύο πλήρεις Presidential Scholarships, ενώ το 2014 ολοκλήρωσε το Master of Music (jazz studies – performance) από το New England Conservatory της Βοστόνης. Σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτωρ στην τζαζ εκτέλεση του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, ενώ διδάσκει τζαζ πιάνο στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας.
Η κλίση του στη μουσική, η σκληρή δουλειά του και οι εξαιρετικές του ικανότητες τον οδήγησαν σε διακρίσεις και επιτυχίες. Ο Νικόλας Αναδολής έχει συνθέσει κομμάτια για σόλο πιάνο, για τζαζ πιάνο τρίο, για ντουέτο με σαξόφωνο, για brass και string ensemble, για big band, για σεπτέτο και για χορωδία και έχει στο ενεργητικό του δεκάδες εμφανίσεις σε σημαντικές διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο πάντοτε δημιουργικός πιανίστας και συνθέτης μάς μίλησε για τη μουσική και την έμπνευση, για τα social media, για τον νέο δίσκο “Βιολετέρα” της Χριστίνας Ψύχα, στον οποίο έχει αναλάβει τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή, και τα μελλοντικά σχέδιά του.
Μίλησέ μας λίγο για σένα. Για τα παιδικά σου χρόνια και τη μουσική μέσα σε αυτά. Το να ασχοληθείς με τη μουσική ήταν μονόδρομος; Γιατί επέλεξες το πιάνο;
Η πρώτη επαφή με το όργανο ήρθε σε ηλικία 2 ετών, όταν μπήκε το πρώτο πιάνο στο σπίτι. Στην ηλικία των 4 είχα ήδη ξεκινήσει να παίζω μικρές μελωδίες, οπότε η ενασχόληση με τη μουσική και με το πιάνο συγκεκριμένα ήταν μάλλον μονόδρομος. Στο σπίτι, θυμάμαι από πάντα να παίζει από κάποιο ηχείο τζαζ μουσική και όσο μεγάλωνα η περιέργεια να εντρυφήσω περισσότερο, ολοένα και μεγάλωνε. Κάπως έτσι έφτασα στις σπουδές και σε όλα τα υπόλοιπα.
Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τη σύνθεση; Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Από πολύ μικρός ξεκίνησα να αυτοσχεδιάζω σε έργα που μελετούσα και μέσα από αυτό άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες μου συνθέσεις. Αργότερα, μέσα στο πανεπιστήμιο πήρα την ειδικότητα της σύνθεσης κι εκεί, επί της ουσίας, άρχισα να συνθέτω μεγάλα έργα για συμφωνική ορχήστρα, big band και άλλα μικρότερα σχήματα. Η σύνθεση είναι από τις πιο δημιουργικές κατευθύνσεις στη μουσική.
Έμπνευση αντλεί κανείς από το οτιδήποτε. Προσωπικά, ενίοτε αφουγκράζομαι το περιβάλλον γύρω μου και το αποτυπώνω μουσικά και άλλοτε αναμοχλεύω πιο προσωπικές στιγμές, εικόνες και εμπειρίες.
Ποια η σχέση σου με τα social media και το YouTube; Κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι online συναυλίες ήταν μία λύση, ένα μέσο επαφής με το κοινό. Ποιες είναι οι πιο σημαντικές για σένα διαφορές από μια “κανονική” συναυλία;
Η σχέση μου με τα media δεν είναι ιδιαίτερα θερμή, ωστόσο τα χρησιμοποιώ σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, ώστε να κρατώ επαφή με τον κόσμο και να επικοινωνώ τη δουλειά μου. Κατά τη διάρκεια της πρώτης πανδημίας, είχαμε πρόσκληση με την Χριστίνα Ψύχα να παρουσιάσουμε διαδικτυακά το πρότζεκτ μας ως ντουέτο.
Ήταν μια πρωτόγνωρη και ενδιαφέρουσα εμπειρία, με σημαντική ανταπόκριση από τον κόσμο, γεγονός που απέδειξε πως η επαφή με την τέχνη είναι απαραίτητη, με κάθε τρόπο και μέσον, ειδικά σε συνθήκες κοινωνικής πίεσης.
Φυσικά, σαν εμπειρία ήταν εντελώς διαφορετική από μια κανονική συναυλία, προφανώς γιατί η παρουσία του κοινού συντελεί καθοριστικά στην διαμόρφωση της συνολικής ατμόσφαιρας, αλλά και πρακτικά στους τρόπους που διέπουν τη διεξαγωγή μιας συναυλίας και αφορούν στην τεχνική κάλυψη, στην οικονομική κτλ.
Η live παράσταση του Νικόλα Αναδολή και της Χριστίνας Ψύχα κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας στο YouTube.
Πες μας λίγα λόγια για τον νέο δίσκο “Βιολετέρα” της συνεργάτιδάς σου Χριστίνας Ψύχα, στον οποίο έχεις αναλάβει τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή.
Πρόκειται για τον πρώτο προσωπικό δίσκο της Χριστίνας Ψύχα, που περιλαμβάνει κυρίως προσωπικές της συνθέσεις σε στίχους και μουσική και κάποια τραγούδια που γράψαμε μαζί. Στον δίσκο αυτόν, τον οποίο έχω ξεχωρίσει ιδιαίτερα ανάμεσα στις δουλειές που έχω συμμετάσχει για τη φρεσκάδα και την πρωτοτυπία του, έχω αναλάβει το σύνολο των ενορχηστρώσεων και την παραγωγή σε συνεργασία με την Χριστίνα Ψύχα.
Το όνομα είναι εμπνευσμένο από το ισπανικό τραγούδι “La Violetera”, το οποίο αναφέρεται στα κορίτσια που μοίραζαν λουλούδια παλιά στους δρόμους της Ισπανίας. Αποτελεί αναφορά στον εκλιπόντα ρομαντισμό και επίκληση στην επιστροφή του. Η λέξη Βιολετέρα, αποτέλεσε τον τίτλο του πρότζεκτ αυτού για τον συμβολικό της χαρακτήρα και τον ρομαντικό της προσανατολισμό. Οι στίχοι είναι στην ελληνική γλώσσα, με επιρροές κυρίως από την τζαζ και λάτιν παράδοση. Πρόκειται για μια παραγωγή, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 20 συντελεστές, δημιουργώντας ένα πλούσιο και γεμάτο ηχητικό τοπίο, με πρωταγωνιστές τη μελωδία και τον έντονο ρυθμό. Η συνολική ατμόσφαιρα του δίσκου χαρακτηρίζεται από ρομαντισμό και συναίσθημα και προκύπτει από το συνδυασμό των ίδιων των συνθέσεων, των ερμηνειών της Χριστίνας και της ενορχηστρωτικής προσέγγισης από εμένα.
Ποια είναι τα σχέδιά σου από εδώ και πέρα; Είσαι άνθρωπος που σχεδιάζει, προγραμματίζει; Τι ονειρεύεσαι;
Στην παρούσα φάση δίνω όλη μου την ενέργεια στη διεξαγωγή του δίσκου, στους μαθητές μου και στα υπόλοιπα μουσικά πρότζεκτ που συμμετέχω. Δε συνηθίζω να προγραμματίζω, σχεδιάζω και θέτω σε εφαρμογή διάφορα δημιουργικά που σκέφτομαι κατά καιρούς.
Ονειρεύομαι την μέρα που θα τελειώσει η πανδημία και θα επιστρέψουμε όλοι στις ζωές μας, με την ελπίδα αυτή η μετάβαση να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται, για όλους τους ανθρώπους.
