Ο Gio Ponti ανήκει στο πάνθεον των σπουδαίων Ιταλών σχεδιαστών, με μια σπουδαία παρακαταθήκη στον χώρο της αρχιτεκτονικής και του design.

O Ιταλός σχεδιαστής Gio Ponti γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 18 Νοεμβρίου του 1891. Διέγραψε μια λαμπρή καριέρα, η οποία αριθμητικά και μόνο έχει να πει πολλά.

Ο ίδιος εργάστηκε για 120 εταιρείες, ως αρχιτέκτονας έχτισε σε 13 χώρες, ως συντάκτης περιοδικού συμμετείχε σε 560 τεύχη και ως ακαδημαϊκός έδωσε διαλέξεις σε 24 χώρες.

Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους Ιταλούς αρχιτέκτονες και σχεδιαστές του 20ου αιώνα, πρωτοπόρος για την εποχή του και με χαρακτηριστικό στυλ.

Το ξεκίνημα

Αρχικά, ο Gio Ponti εκπαιδεύτηκε ως αρχιτέκτονας, έχοντας αποφοιτήσει το 1921 από το Πολυτεχνείο του Μιλάνου. Πολύ σύντομα ασχολήθηκε με το industrial design, σχεδιάζοντας προϊόντα για την ιταλική εταιρεία κεραμικών, Richard Ginori.

Κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 ασχολήθηκε με τα πολυτελή κεραμικά, διακοσμημένα σε νεοκλασικό στυλ και με πληθωρικές φόρμες.

Μάλιστα, ως καλλιτεχνικός διευθυντής στον οίκο κεραμικών Giniori, κέρδισε το Πρώτο Βραβείο στην Paris Expo του 1925. Την ίδια χρονιά σχεδίασε για πρώτη φορά μια κατοικία στη Via Randaccio, όπου και έμεινε για τα υπόλοιπα χρόνια.

Ως αρχιτέκτονας διαθέτει στο portfolio του σημαντικά έργα. Ξεκίνησαν από το κλασικό στυλ και εξελίχθηκαν σε αρκετά μοντέρνα κατά τη διάρκεια των Μεταπολεμικών χρόνων. Ανάμεσα στα σημαντικότερα αυτών, ο Πύργος Πιρέλι στο Μιλάνο (1956), η Βίλα Πλανσάρ στο Καράκας (1955) και η Βίλα Νεμάζι στην Τεχεράνη (1960).

Πύργος Πιρέλι

Από τη θέση του συντάκτη του περιοδικού Domus από το 1928-41 και από το 1948-79, αλλά και του περιοδικού Stile από το 1942-47 έθεσε τις βάσεις του μοντέρνου design στην Ιταλία. Σε αυτόν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό ότι εξελίχθηκε σε βασικό κομμάτι της ιταλικής κουλτούρας.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για την εξέλιξη της μοντέρνας “αναγέννησης” της Ιταλίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Oγάνωσε την 5η Έκθεση Triennale στο Μιλάνο το 1933. Από το 1936-61 διετέλεσε καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου.

Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε η συνεργασία του με τους Antonio Fomaroli και Eugenio Soncini, η οποία οδήγησε σε σπουδαία έργα, όπως εκπαιδευτικά ιδρύματα, γραφεία και κατοικίες.

Με τον βιομηχανικό σχεδιασμό και το furniture design άρχισε να ασχολείται πιο ενεργά από το 1953. Aπό το 1955 και για πάνω από μία δεκαετία εστίασε την προσοχή του στον σχεδιασμό κτιρίων και εσωτερικών χώρων.

Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα έργα του ανήκει και η καφετιέρα “La Pavoni“, η οποία έγινε το σύμβολο της μεταπολεμικής κουλτούρας του καφέ στο Μιλάνο.

811 armchair

Πέθανε το 1979 στο πατρικό του στη Via Nezza του Μιλάνου.