Home / Family  / Gentle Parenting: Γιατί πλέον διχάζει τους γονείς;

Gentle Parenting: Γιατί πλέον διχάζει τους γονείς;

Το Gentle Parenting μπαίνει στο μικροσκόπιο και γεννά ερωτήματα για το αν πλέον διχάζει τους γονείς, δημιουργώντας μη ρεαλιστικές προσδοκίες.

Είναι ευτύχημα από μόνο του το γεγονός ότι οι νέοι γονείς, αναζητούν διαρκώς τρόπους με τους οποίους μπορούν να γίνονται ολοένα και καλύτεροι,.δεν επαναπαύονται και διαρκώς ενημερώνονται. Το Gentle Parenting είναι για τους περισσότερους γονείς ο τρόπος διαπαιδαγώγησης στον οποίο εστιάζουν και θέτουν ως στόχο.

 

Τι είναι το Gentle Parenting;

Γνωστό αλλιώς και ως Mindful Parenting, το Gentle Parenting είναι ένας τρόπος διαπαιδαγώγησης, ο οποίος έχει ως επίκεντρο τα συναισθημάτα του παιδιού για την την αντιμετώπιση των αιτιών της συμπεριφοράς του,.ένα “αντίδοτο” στο αυταρχικό στυλ ανατροφής, με το οποίο μεγάλωσαν οι προηγούμενες γενιές. Το Gentle Parenting αναγνωρίζει τη συναισθηματική διαμάχη που υποκίνησε μία συμπεριφορά,.αποφεύγει την τιμωρία και υποστηρίζει τη συναισθηματική αξιολόγηση και αναγνώριση.

 

Gentle Parenting, social media και γονεϊκό άγχος

Τα νέα δεδομένα, όμως, δείχνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προωθούν εξιδανικευμένες εκδοχές του Gentle Parenting συμβάλλουν στην ενοχή και την ντροπή των γονέων ή αυξάνουν το άγχος τους. 

 

Κάποιοι από τους  “φανατικούς” γονείς της μεθόδου φαίνεται να υπονοούν -ή και να λένε- ότι εάν δεν κάνουμε 100% κάτι σωστά σε 100% των περιπτώσεων, καταστρέφουμε το παιδί ή είμαστε κακοί γονείς. Κάτι τέτοιο δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα, αφού οι ίδιοι οι γονείς χάνουν την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή τους,.που κανονικά θα έπρεπε να ενισχύουν στο ίδιο το παιδί μέσα από τη δική τους στάση.

 

Στο Instagram υπάρχουν αναρτήσεις που συγκεντρώνουν χιλιάδες likes και κοινοποιήσεις, δείχνοντας ότι κάποιες φορές  ενστερνιζόμαστε μαζικά ακατόρθωτα πρότυπα. Μάλιστα, ο ιστότοπος  “What to Expect” απαρίθμησε πρόσφατα τα. parenting trends του 2024 και ανάμεσά τους ήταν το “Οι γονείς επαναστατούν ενάντια στο άλλοτε δημοφιλές Gentle Parenting.

 

 

Μήπως χάνουμε την αληθινή ενσυναίσθηση;

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσποιούμαστε ότι είμαστε συναισθηματικά ρομπότ χωρίς δικά μας συναισθήματα ή ανάγκες,.ούτε πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι οι πράξεις των παιδιών μας επηρεάζουν τους άλλους ανθρώπους. Είναι εξίσου σημαντικό τα παιδιά  να ξέρουν ότι οι πράξεις τους έχουν αντίκτυπο στους άλλους. Άλλωστε, αυτό δεν σημαίνει ενσυναίσθηση; 

 

Δεύτερες σκέψεις…

Το υψηλότερο άγχος αναμφίβολα επηρεάζει αρνητικά τη σχέση μας με το παιδί μας,.περισσότερο από το να ζούμε τις αυθεντικές στιγμές μας, επειδή είμαστε απλά άνθρωποι.

 

Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι τα νήπια έχουν εγκεφάλους και νευρικά συστήματα που μοιάζουν σαν μια ζώνη υπό κατασκευή με  ηλεκτρικές καλωδιώσεις που δεν έχουν συνδεθεί ακόμα ή μια αταξία εργαλείων χωρίς εργαλειοθήκη για την οργάνωσή τους. Μεταφράζουμε, όμως, συμπεριφορές που οφείλονται ακριβώς σε απολύτως φυσιολογικά αίτια, σε δική μας αποτυχία.

 

Τέλος, η αναζήτηση σε ακαδημαϊκές βάσεις δεδομένων παρέχει ελάχιστα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα του Gentle Parenting. Ο ίδιος ο ορισμός του δεν είναι ακόμη μια έννοια που αναγνωρίζεται.και μελετάται στην επιστήμη της Ψυχολογίας. Γενικά, ωστόσο, η έρευνα και η κοινή λογική υποστηρίζουν ότι διαφορετικά παιδιά ανταποκρίνονται σε διαφορετικές μεθόδους γονικής μέριμνας.

 

Αν η γενιά Gen X μπορεί να “ρίξει” τα υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και άγχους στη γονεϊκή συμπεριφορά που έλαβε, και οι millennials στην ανατροφή από γονείς “ελικόπτερο”,.τότε ίσως η νέα γενιά μπορεί να προβλέψει ότι θα θέσει ως πηγή των πιθανών προβληματισμών της στο Gentle Parenting; 

 

Ας κρατήσουμε το ότι οι περισσότεροι γονείς προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό, με πιθανά λάθη από τα οποία μαθαίνουμε και για τα οποία δεν πρέπει να νιώθουμε άσχημα. Τα λάθη μας είναι ο λόγος που γινόμαστε καλύτεροι!

 

Πηγή: Psychology Today

[email protected]

Οne quote, my point of view... “Let me live, love, and say it well in good sentences” Sylvia Plath