13 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης. Εσύ έχεις βρει κάποιον λόγο να τη γιορτάσεις;

Ακόμα και αν η αισιόδοξη και θετική πλευρά μου είναι περίσσεια σχεδόν σε κάθε πλευρά της ζωής μου, πολλές φορές είναι αδύνατο να υπερισχύει. Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Καλοσύνης θα έπρεπε να είναι μία αφορμή για να γιορτάζουμε πράξεις καλοσύνης και αλληλεγγύης. Ωστόσο, αυτές οι δυο έννοιες έχουν χαθεί σε ένα μέρος τόσο κοντά μας. Βλέποντας αυτήν την ημέρα να φτάνει, νιώθω το πόσο μάταιο είναι να τη γιορτάζουμε, αλλά και και το πόσο χρειαζόμαστε- πιο πολύ από ποτέ- να μας υπενθυμίσει κάποιος ότι μόνο το καλό μπορεί να μας σώσει. Παγκόσμια Ημέρα

Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου μόνο καλοσύνη δε βλέπεις, με αποκορύφωμα τον πόλεμο στη Γάζα. Το να παίρνεις τη θέση κάποιου μού περνάει και λίγο αδιάφορο τη στιγμή που για ακόμα μία φορά οι άμαχοι, ο απλός λαός, είναι αυτός που καταστρέφεται και δεν του δίνεται καμία ευκαιρία να πάρει το μέλλον στα χέρια του. Όσο και αν πιέζουν παγκόσμιοι οργανισμοί για παύση των πυρών, οι φορείς του πολέμου είναι ανένδοτοι. Πόλεις κατεδαφίζονται και άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στο κλάσμα δευτερολέπτου. Όσοι είναι εκεί χαρακτηρίζουν την πόλη της Γάζας νεκροταφείο.

Γονείς “κουβαλούν” τα μέλη των παιδιών τους σε σακούλες, καθώς κάθε 10 λεπτά περίπου ένα παιδί χάνει τη ζωή του.

Άνθρωποι εγκλωβισμένοι κάτω από τα χαλάσματα και ολόκληρες οικογένειες χαμένες για ένα κομμάτι γη. Παιδιά που παρακαλούν να σταματήσει όλο αυτό, ψάχνουν απεγνωσμένα τους γονείς τους… Αναρωτιούνται τι λάθος έχουν κάνει για να βιώνουν όλη αυτή τη φρίκη. Το έτος 2023- και όχι μόνο- η καλοσύνη φαντάζει ένα ιδεώδες που αποτυπώνεται καλύτερα μόνο με ένα χαμόγελο ή ένα Post στο Instagram. Ακόμα και αν είναι αναγκαίο, ελπιδοφόρο και αισιόδοξο να υπάρχουν μικρές ή μεγάλες κινήσεις καλοσύνης, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν αρκούν. Πόλεμος, θρησκευτικές εχθρότητες, παιδιά που δίνουν τέλος στη ζωή τους σε μικρή ηλικία και επιθέσεις από φορείς που έπρεπε να μας κάνουν να νιώθουμε ασφάλεια.

Φυσικά υπάρχει η καλοσύνη, αλλά τις περισσότερες φορές μόνο εκεί που μας είναι εύκολο. Το αντίθετό της κυριαρχεί όλο και περισσότερο και μας ωθεί στο να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κάποιου είδους ελπίδα. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα τα καταφέρνει πάντα, αλλά δεν είναι όλα στο χέρι μας. Βλέποντας όσα απάνθρωπα συμβαίνουν, ας προσπαθήσουμε, ακόμα και αν φαντάζει αδύνατο, να δώσουμε έναν λόγο για να γιορτάσουμε την. Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης. Η αλλαγή θα έρθει από εμάς, αλλά και εμείς χρειαζόμαστε μία αχτίδα φωτός για να την ψάξουμε. Ειρήνη πες μου, που χάθηκες;