Ο  Μάριος Γιαννάκου, άγγιξε την κορυφή του Έβερεστ και μας μιλά για τη μεγαλύτερη πρόκληση που βίωσε ποτέ.

Σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Βουνού και δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος από τον αθλητή υπεραποστάσεων και εξερευνητή, Μάριο Γιαννάκου, να μας μιλήσει για τη σημασία του βουνού στη δική του ζωή. Οι μνήμες του Έβερεστ ακόμα νωπές, αφού τον Μάιο του 2023, άγγιξε την κορυφή του μετά από μία αποστολή δύο ολόκληρων μηνών. Ο Μάριος  έχει διακριθεί σε αγώνες υπεραποστάσεων ανά τον κόσμο, ανάμεσά τους στον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική και του μεγαλύτερου υπερμαραθωνίου ερήμου στον κόσμο, μήκους 270 χιλιομέτρων στην έρημο Αλ Μαρμούμ. Πώς είναι λοιπόν να κοιτάζεις τον κόσμο από τόσο ψηλά και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς, όταν καμία πρόκληση δε μοιάζει αδύνατη;

 

Θυμάσαι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που μέσα σου είπες κάποτε “Εγώ τώρα ξεκινάω να αγωνίζομαι!”; Ήταν κάτι που φανταζόσουν ότι θα εξελισσόταν σε τόσο υψηλό επίπεδο;

Noμίζω ότι μετά την πρώτη μου συμμετοχή στον αγώνα 82 χιλιομέτρων στη Ροδόπη είπα μέσα μου πως αυτό είναι το άθλημα με το οποίο θέλω να δοκιμάσω τον εαυτό μου και τα όριά μου.

 

 

Είσαι ένα από τα 14 άτομα στον κόσμο που τερμάτισαν τον Φεβρουάριο του 2018 τον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική και ένας από τους 18 αθλητές που τερμάτισαν τον μεγαλύτερο Υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο μήκους 270 χιλιομέτρων στην έρημο Αλ Μαρμούμ. Και, φυσικά, ήρθε μετά και το Έβερεστ… Αν τα έβαζες σε μία ζυγαριά, ποια εμπειρία ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση και για ποιους λόγους;

Σίγουρα η αποστολή στο Έβερεστ ήταν η πιο μεγάλη πρόκληση για μένα, αν βάλουμε στην εξίσωση τον πολύ κακό καιρό της φετινής χρονιάς. Είχες να αναμετρηθείς με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και άστατο καιρό. Δεν ήταν τυχαία η πιο φονική χρονιά όλων των εποχών. Οπότε, με διαφορά θα έλεγα πως αυτή ήταν η μεγαλύτερη πρόκλησή μου ως τώρα.

 

 

 

Πριν λίγες μερές ήταν η παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας. Τον Οκτώβριο το 2020 ανέβασες στην κορυφή του Ολύμπου την Ελευθερία Τόσιου το πρώτο άτομο με τετραπληγία που κατέκτησε την κορυφή του. Πώς νιώθεις που για την Ελευθερία υπήρξες ο τρόπος να δει αυτή την ομορφιά; Είναι κάτι που θα ήθελες να εδραιωθεί ως πρακτική;

Το έχω πει πολλές φορές ότι η Ελευθερία ήταν η κινητήριος δύναμη για να καταφέρει η ομάδα και εγώ προσωπικά κάτι τέτοιο. Χωρίς το θάρρος της Ελευθερίας δε θα φτάναμε στην κορυφή του Ολύμπου. Σίγουρα ήταν μία σημαντική στιγμή για μένα γιατί βοηθησα με τον τρόπο μου να εκπληρώσει ένα όνειρό της. Νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε να κάνουμε καθημερινά πιο απλά και σημαντικά πράγματα για τα άτομα που αντιμετωπίζουν κινητικές δυσκολίες. Επομένως, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να κάνουμε σαν κοινωνία τα αυτονόητα. Όταν το πετύχουμε αυτό θα ήταν, ίσως, καλή ιδέα να εδραιωθεί σαν πρακτική.

 

 

Πάμε τώρα στον Μάιο του 2023, όταν άγγιξες την κορυφή του Έβερεστ μετά από μία αποστολή 2 μηνών. Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις όταν φτάνεις εκεί, αφού έχεις περάσει τόσες δυσκολίες; Πώς μοιάζει ο κόσμος από τόσο ψηλά;

Μία πρώτη σκέψη μου ήταν ότι εκπλήρωσα το παιδικό μου όνειρο. Μία δεύτερη, ότι τώρα απλώς πρέπει να μείνω ζωντανός μέχρι το camp 2. O κόσμος μοιάζει πολύ μικρός από τόσο ψηλά. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο διάστημα!

 

 

 

Έφτασες κοντά στον θάνατο, υπήρξε η απώλεια του φίλου σου, του δακτύλου σου… Υπάρχουν φορές που αναρωτιέσαι για το τίμημα; 

Το τίμημα είναι κάτι το οποίο μαθαίνεις να το αποδέχεσαι, όταν ασχολείσαι με κάτι τέτοιο. Γνωρίζεις ότι υπάρχει πάντα μία πιθανότητα να μη γυρίσεις πίσω. Όμως, κάθε προσπάθεια έχει το δικό της τίμημα. Δεν έκανα ποτέ στον εαυτό μου την ερώτηση αν άξιζε. Η απώλεια του φίλου μας ήταν μία δυσάρεστη εξέλιξη που μας στιγμάτισε όλους και θα συνεχίσει να το κάνει.

 

Δύσκολες στιγμές αντιμετωπίζουμε όλοι οι άνθρωποι. Αυτές οι στιγμές σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις από τι υλικό είσαι φτιαγμένος. Οι δυσκολίες επομένως είναι μία ευκαιρία για να έρθουμε σε επαφή με τις δυνατότητές μας.

 

 

Τι είναι για σένα το βουνό Μάριε; 

Το βουνό για μένα είναι ελευθερία!

 

 

Να πούμε και δυο λόγια για την εναέρια διάσωση, γιατί ξέρω ότι η βελτίωσή της είναι ένας από τους στόχους σου. Πώς το βίωσες εσύ στο Έβερεστ;

Η εναέρια διάσωση στην Ελλάδα, δυστυχώς, για χρόνια ήταν ανύπαρκτη. Μετά τον θάνατο του Ερμή Θεοχαρόπουλου στα Τζουμέρκα κινητοποιήθηκε ο κόσμος για να μπει σε εφαρμογή η εναέρια διάσωση με διεθνή πρότυπα. Ένα νομοσχέδιο με το οποίο δεσμέυτηκε ο πρωθυπουργός και, τελικά, ψηφίστηκε πρόσφατα. Επομένως, περιμένουμε να δούμε να υλοποιείται μέσα στο επόμενο διάστημα, για να μην χάσουν άλλοι άνθρωποι τη ζωή τους άδικα. Ένας λόγος που είμαι ζωντανός σήμερα, είναι ότι κινήθηκε πολύ γρήγορα ο μηχανισμός εναέριας διάσωσης στο Νεπάλ.

 

 

Επόμενη πρόκληση; Είναι νωρίς να μιλάμε για νέο αγώνα μετά την εμπειρία του Έβερεστ; Τι θα έλεγες τώρα στον έφηβο Μάριο και τι πιστεύεις ότι θα πει κάποτε στον Μάριο του σήμερα ο υπερήλικας εαυτός του;

Είμαι σε διαδικασία αποκατάστασης και προπονήσεων, επομένως εν καιρώ θα δούμε το επόμενο project. Στον έφηβο Μάριο θα έλεγα ένα “μπράβο” που τόλμησε. Το άλλο σκέλος της ερώτησης θα το απαντήσω σε μερικά χρόνια! (γέλια)

 

Πόσο μακριά θέλεις να φτάσεις;

“Φτάσε όπου δε μπορείς” έγραψε ο Καζαντζάκης. Οπότε, θα ήθελα να φτάσω εκεί που δεν μπορώ!