Ατελείωτες συζητήσεις για τα χθεσινά Grammys… Ήταν ακόμα μία ιδιαίτερη βραδιά βραβείων ή ένα event που αντικατοπτρίζει ό,τι λάθος μπορεί να συμβαίνει στη μουσική βιομηχανία;

Όσο και αν θέλουν οι περισσότεροι “τίτλοι” να μας παρασύρουν στη λάμψη κάθε τελετής βραβείων του Hollywood –μέσα από τα outfits, τα shows και τα χαμογελαστά πορτραίτα όσων κέρδισαν- όσα συμβαίνουν στη μουσική βιομηχανία δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν. Έφταναν τα φετινά Grammys για να δημιουργηθεί ένας κανονικός διαδικτυακός “πόλεμος” μεταξύ των fans. Ποικίλες απόψεις που διχάζουν, καθώς ο καθένας υποστηρίζει και κάποιον διαφορετικό καλλιτέχνη. Ωστόσο, μήπως δεν πρέπει να εστιάζουμε στον καλλιτέχνη, αλλά στο πώς επιλέγει η ακαδημία να δώσει τα βραβεία της; Grammys

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Ίσως η πιο “περίεργη”, αλλά και “σημαντική” στιγμή ήταν ο λόγος του Jay Z. Ο ίδιος θέλησε να τονίσει τον φυλετικό διαχωρισμό που συμβαίνει στα βραβεία, αναφερόμενος τόσο στον rapper DMX, που ποτέ δεν έλαβε την αναγνώριση που έπρεπε, αλλά και στη Beyoncé, η οποία ενώ έχει τα περισσότερα Grammys δεν έχει λάβει ποτέ το βραβείο Album of the Year. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον χαρακτήρισαν άπληστο και γελοίο. Πολλοί δήλωσαν, μάλιστα, ότι κανένας τους δεν αξίζει κάποιο βραβείο.

Ακούγοντας και θαυμάζοντας μαύρους καλλιτέχνες, δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω τον λόγο του. Ακόμα και αν δεν εξέφρασε όσα πίστευε στο κατάλληλο μέρος και με τον καλύτερο τρόπο. Από την αρχή του θεσμού, το βραβείο Album of the year το έχουν κερδίσει μόνο τρεις μαύρες γυναίκες και μάλιστα όλες πριν το 2000. Και εδώ και 25 χρόνια μόνο ένας μαύρος καλλιτέχνης το κατάφερε. Και ενώ φέτος πιστεύαμε ότι μία καινούργια σχετικά καλλιτέχνης – ο λόγος για την SZA – θα έπρεπε να είναι η νικήτρια, παρατηρούσα πόσα σχόλια τόνιζαν ότι αποκλείεται να αναδειχθεί νικήτρια καθώς είναι μαύρη.

Θα σταθώ, όμως, και στη φράση του Jay Z ότι πρέπει συνέχεια να αποδεικνύεις ποιος είσαι, για να σου δώσουν την αναγνώριση που αξίζεις.

Και ναι, όντας και τρελή fan της Beyoncé, θα συμφωνήσω ότι δεν της δίνονται τα credits που πρέπει. Έχοντας όλα τα “ατού” που οφείλει να έχει ένας επιδραστικός καλλιτέχνης, πάλι θεωρείται overrated. Κάθε καλλιτέχνης που έλαβε το βραβείο το άξιζε, χωρίς αμφιβολία. Ωστόσο, με την περίπτωση του Lemonade θα είναι πάντα περίεργο και ακραίο που δεν πήρε το βραβείο. Πόσο μάλλον όταν η ίδια η Adele “θυσίασε” το ευχαριστώ της, όταν πήρε το βραβείο, για να πει πόσο σπουδαία είναι η Beyoncé και πόσο monumental ήταν το album της. Ίσως γιατί η Μουσική Ακαδημία δεν έχει τα κότσια να υποστηρίξει μία καλλιτέχνιδα που κατάφερε να μιλήσει σε έναν μόνο δίσκο για τον φεμινισμό, για το πόσο ευάλωτη ήταν από το σκάνδαλο της απιστίας, για την αστυνομική τρομοκρατία, αλλά και για το ότι οι μαύροι στην Αϊτή έλαβαν πολύ μικρότερη οικονομική βοήθεια για τις φυσικές καταστροφές εκείνης της χρονιάς.

Πάντα, όμως, θα είναι πιο εύκολο να κατηγορούμε αυτόν που τόλμησε να πει κάτι ειλικρινές, από το να σκεφτούμε ή να αλλάξουμε το λάθος που θέλει να τονίσει. Ένα ακόμα παράδειγμα, η.Victoria Monet, η οποία έχει γράψει τόσα τραγούδια για λευκούς καλλιτέχνες. Ωστόσο, έπρεπε να περιμένει 15 χρόνια για να λάβει τα credits που της άξιζαν.

Και προχωρώ στο κεφάλαιο Taylor Swift.

Ακόμα και αν δεν είμαι fan της, δεν πρόκειται να αρνηθώ ποτέ το impact που έχει, το ότι η ίδια δουλεύει τόσο σκληρά και, φυσικά, το πόσο ταλέντο έχει στο να γράφει τα τραγούδια της. Το hate που δέχεται, όμως, είναι αδικαιολόγητο. Οι περισσότεροι τής προσάπτουν αρνητικά σχόλια για τα βραβεία που δέχεται, ενώ δεν “ευθύνεται” για αυτό ή εστιάζουν στην προσωπική ζωή της. Συνεπώς, μειώνουν την καλλιτεχνική της αξία, χωρίς να κάνει κάτι λάθος η ίδια.

Το “λάθος” εντοπίζεται στο γεγονός ότι πολλοί υποστηρίζουν ότι μόνο εκείνη ξέρει να γράφει τα τραγούδια της, ακόμα και αν δεν έχει τη “φωνάρα” για να τα εκτελέσει. Αλλά το αντίθετο δεν μπορεί να ισχύει για άλλους καλλιτέχνες; Μπορεί κάποιος να μη γράφει μόνος τα τραγούδια του, αλλά το ότι είναι vocalist δεν έχει κάποια σημασία;

Ένα ακόμα σχόλιο που κίνησε το ενδιαφέρον μου, ήταν αυτό που αφορούσε καλλιτέχνες όπως τους The Weeknd, Drake και.Nicki Minaj, που έχουν αδικηθεί πολλές φορές. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του The Weeknd την παρομοιάζω εύκολα με αυτή της Taylor –σε κάποια πράγματα. Και οι δύο έχουν τα πιο streamed τραγούδια στο.Spotify, η μουσική τους επικεντρώνεται στην ερωτική ζωή τους και γέμισαν τα στάδια περισσότερο από όλους αυτό το καλοκαίρι. Ωστόσο, η Taylor παίρνει φοβερά credits, αλλά ο The Weeknd δεν είναι πουθενά…

Είτε είσαι fan της Taylor, είτε της Beyoncé, είτε του Jay Z, δυστυχώς δεν έχει καμία σημασία.

Ο φυλετικός διαχωρισμός -ειδικά στην Αμερική- συμβαίνει και δεν ξέρω αν πρόκειται να αλλάξει. Οι μαύροι καλλιτέχνες πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν την αξία τους.-δυστυχώς τις περισσότερες φορές χωρίς να παίρνουν τα εύσημα που πρέπει. Η Taylor δεν θα είναι ποτέ το πρόβλημα και όλο αυτό δεν πρέπει να μειώνει την καλλιτεχνική αξία της.

https://www.tiktok.com/@stells_press/video/7332177404951121185

Απλά θα είμαι πάντα η fan που θα υποστηρίζει τους καλλιτέχνες.που φέρνουν έναν τεράστιο πολιτισμικό αντίκτυπο με κάθε δουλειά τους. Χωρίς να θέλω να αφαιρώ την αξία των υπολοίπων. Στο τέλος της ημέρας, η μουσική είναι υποκειμενική και ο καθένας κρίνει όπως θέλει… Ωστόσο, οι διακρίσεις θα συνεχίσουν να υπάρχουν, όπως συμβαίνει και σε κάθε τομέα. Αυτό που πρέπει σίγουρα να κάνουμε εμείς είναι να μη βγάζουμε hate στο Internet. Αυτό θα είναι πάντα τοξικό, όποιον καλλιτέχνη και αν υποστηρίζουμε. Grammys

Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ και στα θετικά της βραδιάς. Οι περισσότερες νικήτριες ήταν γυναίκες! Και η Miley Cyrus με το Flowers και το πρώτο της Grammy ήταν μία από τις ωραιότερες στιγμές της βραδιάς!