Είναι κάποιες λέξεις, που μόνο στο άκουσμά τους, παραλύεις. Δε θες να τις ξεστομίσεις. Δεν μπορείς! Γιατί νιώθεις το φόβο να σφίγγει σα μέγγενη τα σωθικά σου. Κι έναν κόμπο στον λαιμό που δεν κατεβαίνει, δεν καταπίνεται. Λέξεις που σε κάνουν να νιώθεις λίγος, αδύναμος… Είναι αυτές οι λέξεις, που δεν πρέπει να μπαίνουν ποτέ μαζί στην ίδια πρόταση, δεν κολλάνε. Δε χωράνε! Δεν τις χωράει μαζί ούτε νους, ούτε ψυχή. Παιδί και καρκίνος.

Κι, όμως. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω, που βρίσκουν τη δύναμη να τις χωρίσουν. Παλεύουν! Με ό,τι έχουν και δεν έχουν, παλεύουν! Και στολίζουν την πρώτη με χρώματα φωτεινά, αγκαλιές σφιχτές και γέλια δυνατά. Και διαγράφουν τη δεύτερη. Αργά κι επώδυνα, τη διαγράφουν. Και ονειρεύονται. Ονειρεύονται έναν κόσμο, όπου οι λέξεις παιδί και καρκίνος δε θα χωρούν μαζί στην ίδια πρόταση.

Είναι όλα εκείνα τα παιδιά, που δίνουν κάθε μέρα μάχες, ποτίζοντας τον πόνο με χαμόγελο. Όλοι εκείνοι οι γονείς, που στέκονται βράχοι δίπλα τους και τσακίζουν και λυγίζουν, αλλά πάντα συνεχίζουν. Τα δικά μας παιδιά, οι δικοί μας άνθρωποι.

Θέλω να τους πω ότι τους κουβαλάω κάθε μέρα στη σκέψη και την ψυχή μου. Να τους στείλω την πιο ζεστή αγκαλιά μου. Να τους πω πως όλα θα παν καλά! Πως θα ‘ρθουν μέρες πιο φωτεινές, που όλος ο πόνος θα φαντάζει σαν κακιά ανάμνηση… Γιατί ονειρεύομαι κι εγώ έναν κόσμο, όπου οι λέξεις παιδί και καρκίνος δε θα χωρούν μαζί στην ίδια πρόταση!

Σήμερα, 15 Φεβρουαρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου της Παιδικής και Εφηβικής Ηλικίας και το Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) μας βοηθά να παλέψουμε, διοργανώνοντας την ημερίδα “Παιδί και Καρκίνος: Πέρα από το φόβο”. Εδώ μπορούμε να ονειρευτούμε μαζί!