Έχεις κουρνιάσει στην αγκαλιά της σαν να ‘βρισκες απάνεμο λιμάνι μετά από φουρτούνα. Ξέρεις το όνομά της…

Σε έχει οδηγήσει στα σκαλοπάτια του νηπιαγωγείου κι εσύ έκλαιγες γοερά που την αποχωριζώσουν,.χωρίς να ξέρεις πως η δική της καρδιά έσπαγε στα δύο. Όμως, ξέρεις το όνομά της…

Είναι εκείνη, που κάθε πρωί σε ξυπνά μ’ ένα χάδι κι ένα ζεστό φιλί, ετοιμάζει το κολατσιό σου και βεβαιώνεται πως έχεις βάλει όλα τα βιβλία στη σχολική σου τσάντα.

Σε έχει καμαρώσει σε κάθε σου μικρό ή μεγάλο κατόρθωμα,.σε έχει παρηγορήσει στα δύσκολα, σε έχει καθοδηγήσει και συμβουλεύσει. Ναι, ξέρεις το όνομά της…

Είναι εκείνη που έχεις ξεσπάσει πάνω της, της έχεις φωνάξει, την έχεις απορρίψει, την έχεις κάνει να κλάψει. Κι όμως, δεν έπαψες στιγμή να φωνάζεις το όνομά της…

Σε έχει πάει στα αγγλικά, στις εξωσχολικές σου δραστηριότητες, στο πάρκο για παιχνίδι, στα παιδικά πάρτι των φίλων σου…

Είναι εκείνη που κάθε μέρα μοχθεί, για να μη σου λείψει τίποτα κι ας λείπουν πολλά από την ίδια – έχει εσένα κι αυτό της φτάνει!

Την έχεις δει πάνω απ’ το κρεβάτι του νοσοκομείου, να προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο σου με ένα χάδι κι ένα φιλί,.κρύβοντας πίσω από ένα παρηγορητικό χαμόγελο την ευχή της να έπαιρνε εκείνη όλο σου τον πόνο.

Είναι εκείνη που γέμισε το σώμα της με ορμόνες και φάρμακα, που άντεξε αμέτρητες κι επίπονες εξετάσεις, με μόνο όνειρό της να σε κρατήσει στην αγκαλιά της.

Κι εκείνη που δεν κατάφερε ποτέ να σε κρατήσει, αλλά επέλεξε να μοιράσει την αγάπη της σε άλλα παιδιά ή συνανθρώπους της που την έχουν ανάγκη…

Είναι εκείνη που κάθε μέρα κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη σου.

Γιατί σε αγαπάει – χωρίς όρους και αν. Και ξέρεις καλά το όνομά της…

Είναι εκείνη που – αν είσαι τυχερ@ – ακόμα φωνάζεις το όνομά της…

ΜΑΝΑ!