Η καλοκαιρινή βροχή που έπιασε είναι πολλά παραπάνω από αυτό που φαίνεται. Μπορεί  να σου φέρει την αγάπη που γύρευες…

Αυτή τη βροχή που μόλις έπιασε δεν την περίμενες, αν και τα σύννεφα είχαν δείξει τις προθέσεις τους. Αν το καλοσκεφτείς ο ουρανός μοιάζει λίγο με τη ζωή, κυρίως στις απότομες εναλλαγές. 

Πιθανότατα σε βρήκε κάτω από μία ψάθινη ομπρέλα,.πάνω στο πλοίο της γραμμής για το νησί, στον δρόμο για τη μεγάλη έξοδο του Αυγούστου, σε ένα μπαλκόνι ή πίσω από έναν υπολογιστή. Ίσως σου χάλασε τα σχέδια για απόψε, ίσως πάλι έφερε τη δροσιά που αναζητούσες μέρες τώρα.

Όπως και να’χει η βροχή ήρθε γιατί ήταν να έρθει. Δεν σε ρώτησε, δεν λογάριασε την προγραμματισμένη σου εκδρομή με σκάφος, ούτε τα βρεγμένα πέδιλά σου. Η βροχή δεν θα σε ρωτήσει ποτέ αν θα έρθει ή όχι. 

Έτσι και η ζωή. Δεν σε ρώτησε για όλα όσα σου έφερε μέχρι σήμερα στον δρόμο σου,.ούτε και πρόκειται να σε ρωτήσει για τα επόμενα που θα φέρει. 

Το ζήτημα είναι αν θα επιλέξεις να συνεχίσεις τη βόλτα σου με βρεγμένα πέδιλα, να μείνεις κάτω από την ψάθινη ομπρέλα για να χαζέψεις τα κύματα, να βγεις στο κατάστρωμα κι ας κουνάει πολύ…

Και πού ξέρεις; Μπορεί κάπου εκεί, ανάμεσα στις λακούβες των πεζοδρομίων, στη βρεγμένη άμμο ή στη μουσκεμένη κουπαστή να βρεις την αγάπη που καιρό γύρευες. Μια φωνή που θα σου πει “Μπες κάτω από τη δική μου ομπρέλα” ή ένα χέρι που θα σου δανείσει ένα φούτερ για την ψύχρα ή πάλι μια διαβεβαίωση από την άλλη γραμμή ότι “μπόρα είναι θα περάσει”.

Και ξαφνικά πάλι καλοκαίρι…