Πώς γίνεται να μοιράσεις την καρδιά σου σε δυο αγάπες; Απ’ τη μια στις μελωδίες και τους ήχους που σου κράτησαν συντροφιά στις χαρές ή τα δύσκολα κι απ’ την άλλη στο άρωμα του θέρους, του καλοκαιρινού ήλιου, που σκεπάζει σαν πέπλο όλη την ύπαρξή σου, μαυρίζει το κορμί και φωτίζει την ψυχή σου…

Δεν ξέρω αν μοιραζόμαστε όλοι την ίδια αγάπη για το καλοκαίρι και τη μουσική,.ούτε γνωρίζω αν καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο στις ζωές μας. Σε προκαλώ, όμως, να σκεφτείς μια μέρα του καλοκαιριού χωρίς τραγούδι ή ένα τραγούδι χωρίς φως και ζεστασιά! Πώς θα ήταν το καλοκαίρι σου χωρίς μια συναυλία; Και ποια μουσική που άκουσες ένα δύσκολο βράδυ του χειμώνα δε σε ταξίδεψε πίσω,.σ’ εκείνη τη βουτιά, το νησί ή το ηλιοβασίλεμα πλάι στο κύμα;

Η μουσική του θέρους ακούγεται… Ακούγεται, όταν το κύμα συναντά την αμμουδιά ή τον βράχο. Ακούγεται σε φιλιά και σ’ αγκαλιές. Ή στις παιδικές φωνές που αντηχούν σε πλατείες και αλάνες. Σε ιδρωμένες συναυλίες και βόλτες απογευματινές ή στα βραδινά ραντεβού για παγωμένες μπύρες, μπας και σβήσει η κάψα και σιωπήσει η μέρα. Κι ακούγεται πάντα δυνατά, σαν γέλιο μέσα από την ψυχή!

Το θέρος έχει τη δική του μελωδία και η μουσική – κάθε μουσική – κρύβει μέσα της ένα φωτεινό καλοκαίρι!

Διπλή γιορτή σήμερα, λοιπόν… Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής και Θερινό Ηλιοστάσιο. Κι απλά γιορτάζουμε τη μουσική της μεγαλύτερης μέρας του χρόνου, ανεβάζοντας την ένταση κι ελπίζοντας να ζήσουμε ένα φωτεινό, ηλιόλουστο και μελωδικό καλοκαίρι…