Αυτή ήταν μια στιγμή που γράφτηκε στην ιστορία του οίκου Dior αλλά και της μόδας. Η στιγμή της νέας αντρικής συλλογής του οίκου από τον Jonathan Anderson.
Λίγες μέρες μετά την αποχώρηση της σχεδιάστριας Maria Grazia Chiuri, ήρθε η ώρα του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή όλων των συλλογών Dior, Jonathan Anderson.
Ο ίδιος ο Anderson χαρακτήρισε την επίδειξη ως ένα «re-coding» (ανακωδικοποίηση). Είχε προαναγγείλει την εμφάνισή του στα social media και με υπαίθριες διαφημίσεις χρησιμοποιώντας τα Polaroids του Andy Warhol με τη Lee Radziwill και τον Jean-Michel Basquiat.
Οι εικόνες ήταν κάτι παραπάνω από μια αίσθηση στυλ. Αξιοποιώντας την εμμονή του Dior με τον 18ο αιώνα, ο Ιρλανδός σχεδιαστής συνέλαβε τη συλλογή και ως ένα σχόλιο για τις κοινωνικές τάξεις. Η σειρά χτίστηκε πάνω στην ένταση ανάμεσα σε τρεις πυλώνες: σχεδόν προκλητικά καθημερινά ρούχα, ιστορικά ενδύματα σε ανακατασκευή και εννοιολογικά κομμάτια εμπνευσμένα από τρία φορέματα υψηλής ραπτικής από τα πρώτα αρχεία του Dior: τα Caprice, Cigale και Delft.
Το σόου άνοιξε με ένα σακάκι Bar, τη βάση του “New Look” του Dior. Η δική του εκδοχή ήταν από πράσινο Donegal tweed με black faille collar και η σιλουέτα-κλεψύδρα βασιζόταν σε καμβάδες στήθους αντί για padding, ενσωματώνοντάς το στην ανδρική ραπτική και δίνοντάς του ένα απροσδόκητα επίπεδο προφίλ από το πλάι.
Ο
Το συνδύασε με λευκά cargo σορτς με ογκώδεις πιέτες που απαιτούσαν 16 μέτρα υφάσματος — μια άμεση αναφορά στο φόρεμα Delft του Dior του 1948. Το στυλ ολοκληρωνόταν με αθλητικές κάλτσες, σανδάλια ψαρά και έναν άκαμπτο γιακά με γραβάτα που θύμιζαν κολάρο αυχένα. Μέχρι στιγμής, όλα έδειχναν Anderson.
Στη συνέχεια, ανέπτυξε την ιδέα του συνδυασμού του αρχαίου με το σύγχρονο, του υψηλού με το χαμηλό. Σκεφτείτε επίσημα πουκάμισα βραδινού ενδύματος με ξεβαμμένα τζιν και sneakers, φράκα πάνω σε γυμνά στήθη και σακάκια σμόκιν κομμένα ώστε να αποκαλύπτουν τη μέση.
«Μου αρέσει που είναι λίγο φανταχτερό», είπε ο Anderson σε ένα preview. «Υπάρχει κάτι που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, όπου είναι σαν να μη χρειάζεται να ανήκουμε σε μια κοινωνία, αλλά μπορούμε να δείχνουμε σαν να ανήκουμε. Θέλουμε να ντυνόμαστε σαν να ανήκουμε. Υπάρχει ένας είδος γοητείας γύρω από αυτή την ιδέα του παλιού και του νέου, και το τι σημαίνουν αυτά τα πράγματα σήμερα».
Σύγκρινε την αίσθηση αυτή με μια σκηνή από την ταινία-ορόσημο της Nouvelle Vague του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Bande à part, όπου οι ήρωες τρέχουν μέσα στο μουσείο του Λούβρου. Ήταν δελεαστικό να διακρίνει κανείς και στοιχεία “ανώτερης τάξης cosplay” από μια πιο πρόσφατη ταινία: το Saltburn.
Τεράστιο ενδιαφέρον για το ντεμπούτο του Anderson
Το πιο πολυπόθητο εισιτήριο στις ανδρικές επιδείξεις μόδας του Παρισιού συγκέντρωσε ένα πλήθος αστέρων — ανάμεσά τους οι Rihanna, A$AP Rocky, Pharrell Williams, Sabrina Carpenter, Robert Pattinson και Daniel Craig — καθώς και άλλους σχεδιαστές, από τον Stefano Pilato και τη Donatella Versace μέχρι τον Kris Van Assche, που είχε αναλάβει στο παρελθόν τη διεύθυνση της ανδρικής συλλογής του γαλλικού οίκου.
Η ανυπομονησία γύρω από το σόου ήταν τέτοια που η Meta χορήγησε ένα watch party σε μπαρ, με παρουσιαστή τον influencer Lyas, για όσους δεν κατάφεραν να βρουν εισιτήριο. Περίπου 600 καλεσμένοι προσκλήθηκαν στην πραγματική επίδειξη, που πραγματοποιήθηκε σε μια σκηνή μπροστά από το Hôtel des Invalides, όπου βρίσκεται ο τάφος του Ναπολέοντα.
Το εσωτερικό του χώρου είχε διαμορφωθεί εμπνευσμένο από το μουσείο Gemäldegalerie του Βερολίνου, που φιλοξενεί μια εκτενή συλλογή πινάκων παλαιών δασκάλων, αν και παρουσιάστηκαν μόνο δύο έργα: νεκρές φύσεις του Ζαν Σιμεόν Σαρντέν (Jean Siméon Chardin) του 18ου αιώνα – το ένα με ένα βάζο με λουλούδια, το άλλο με ένα καλαθάκι άγριες φράουλες.
Το δεύτερο έργο ήταν δανεισμένο από το Μουσείο του Λούβρου, προσθέτοντας ακόμη περισσότερη πολιτιστική βαρύτητα στην εκδήλωση.
Ο χώρος ήταν κλιματιζόμενος για την προστασία των πολύτιμων έργων τέχνης – μια ευχάριστη απόκλιση από τους συνήθως ασφυκτικούς χώρους επιδείξεων – εξασφαλίζοντας ότι, παρά τη λάμψη των διασήμων, η ατμόσφαιρα παρέμεινε ήρεμη.
