Πάρε με όταν φτάσεις… Μάρτιος 2023. 1η Μαρτίου 2023. Θα φτιάχναμε «μαρτάκια» για να μην μας κάψει ο ανοιξιάτικος ήλιος. Γιατί κάποιες παραδόσεις κρατούν κι ας είμαστε άνθρωποι της τεχνολογίας πια.
Είμαστε άνθρωποι της τεχνολογίας. Eμείς, η γενιά που γεννήθηκε, όταν δεν είχαν κινητά οι γονείς μας, υπήρχαν μόνο σταθερά τηλέφωνα. Tότε, που για να μπεις στο internet ακουγόταν εκείνος ο χαρακτηριστικός, εκνευριστικός ήχος. Πάρε με όταν φτάσεις…
Και είδαμε την τεχνολογία να γιγαντώνεται. Βγήκαν κινητά -απλά ή έξυπνα, τηλεοράσεις -λεπτές και με χιλιάδες λειτουργίες, μπήκαμε σε metro, ταξιδέψαμε τον κόσμο, φτιάξαμε όνειρα, φανταστήκαμε τους εαυτούς μας με υπεραυτόματα αυτοκίνητα, που όντως δημιουργήθηκαν. Χρησιμοποιούμε εφαρμογές για να παραγγείλουμε φαγητό, να γνωρίσουμε κόσμο, να ψωνίσουμε, να ερωτευθούμε.
Είμαστε η γενιά της τεχνολογίας και, παρόλα αυτά, δυο τρένα συγκρούστηκαν, επειδή δεν “είδε” το ένα το άλλο. Ενώ υπάρχουν ήδη αυτοκίνητα, που οδηγούν μόνα τους, δυο τρένα συγκρούστηκαν, προκαλώντας φονικό. Δυο τρένα συγκρούστηκαν και χάθηκαν άνθρωποι. Άνθρωποι της γενιάς μας, της προηγούμενης και της επόμενης. Άνθρωποι σημαντικοί για τους ανθρώπους τους. Όχι νούμερα, αλλά άνθρωποι.
Τα λόγια είναι φτωχά. Δεν μπορώ ούτε να διανοηθώ τον πόνο των ανθρώπων που το βίωσαν, που έχασαν τον άνθρωπό τους, το παιδί τους…
Η ίδια ιστορία, ξανά και ξανά. Ανθρώπινο λάθος, σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι σχεδόν έχουμε αντικατασταθεί από την τεχνολογία. Σε μια κοινωνία που, ενώ έχει τα μέσα, δεν τα χρησιμοποιεί εκεί που πρέπει. Σε μια κοινωνία που κάνει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη. Δεν είναι θέμα πολιτικών πιστεύω, παρατάξεων ή επιλογών. Είναι, όμως, πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα μας αφορά και είναι δραματική. Αφορά όλο το ανθρώπινο είδος, ανά τον κόσμο. Και οφείλει να μας προβληματίζει πολύ.
1η Μαρτίου 2023 και υπάρχουν μάνες που δεν έχουν ούτε το σώμα του παιδιού τους να κηδέψουν και να θρηνήσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που αγνοούνται και ίσως να μη βρεθούν ποτέ, γιατί έγιναν στάχτη. Υπάρχουν άνθρωποι που νοσηλεύονται και θα κουβαλούν μέσα τους για πάντα ένα βάρος ασήκωτο. Και υπάρχουμε κι εμείς, οι υπόλοιποι, θεατές άλλης μιας τραγωδίας, που δεν έπρεπε να συμβεί…
Η σκέψη μας είναι στις οικογένειες των ανθρώπων που χάθηκαν… Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους.
#τεμπη
Εικόνα: Ababa Asteriou/Instagram
