Πάντα θαρρείς και σ’ ό,τι κάνουμε αναζητούμε στην ψυχή μας το καλοκαίρι. Τι είναι αυτό, όμως, που στ’ αλήθεια ψάχνουμε;

Ο Άντον Τσέχωφ είχε πει πως “Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι”. Τότε γιατί πάντα μοιάζει όλα να γίνονται για το καλοκαίρι;

Σπρώχνουμε τους μήνες και τις μέρες, λέμε “κάνε υπομονή λίγο έμεινε” και κάνουμε όνειρα για αυτό που πάντα περιμένουμε να έρθει. Κι όταν έρθει;

Αυτό που, μάλλον, ο καθένας μας περιμένει, δεν είναι το ίδιο το καλοκαίρι σαν εποχή -αλλιώς δεν θα γκρινιάζαμε για τον. καύσωνα- αλλά αυτό που συμβολίζει. Όλα αυτά με τα οποία το έχουμε συνδυάσει στην τρυφερή παιδική μας ηλικία. Με τις ατέλειωτες βουτιές, τα κάστρα στην άμμο, τον λουκουμά με τη ζάχαρη που μπλεκόταν με λίγη άμμο, τις βόλτες με τον. παππού και τη γιαγιά στις κούνιες, τις εξερευνήσεις με φίλους στο πάρκο, το “Πάμε Διακοπές” που στην αρχή βαριόσουν,. αλλά τελικά είχε ωραίες δραστηριότητες για τα μεσημέρια που οι άλλοι κοιμόντουσαν. 

Κι αργότερα, στην εφηβεία, με τους πρώτους καλοκαιρινούς έρωτες στην κατασκήνωση, τα γέλια με τους φίλους γύρω. από μια φωτιά και τα ζεστά μεσημέρια με τα ακουστικά στ’ αφτιά και μια φέτα καρπούζι στο πλατύσκαλο του εξοχικού σπιτιού. 

Και πιο μετά… Με τις συναυλίες, τα ξενύχτια στα clubs, τις φοιτητικές εκδρομές, τις εξεταστικές του Ιουνίου με παγωμένο.καφέ στο κυλικείο μετά το μάθημα -που μάλλον πέρασες- τα θερινά, το πρώτο ταξίδι κοριτσοπαρέα σε νησί…

Το καλοκαίρι είναι μνήμες, μυρωδιές, ανεμελιά, έρωτας, ανάπαυση. Ίσως όχι πια, αλλά και πάντα. Γιατί υπάρχει ιδανικό κάπου μέσα στο μυαλό σου. Και οι συνάψεις του εγκεφάλου  πάντα θα κάνουν αυτή τη σύνδεση, με εκείνα τα καλοκαίρια που ένιωθες ότι κάπως έτσι μοιάζει η ευτυχία.

Ακόμα και σήμερα, ακόμη κι αν αυτό το καλοκαίρι σε βρει να δουλεύεις, να είσαι κάπου πολύ μακριά από τη θάλασσα και να “λιώνεις”, πάλι κατά βάθος όλα θα μοιάζουν λίγο καλύτερα. 

Πάλι όλα για ένα καλοκαίρι θα γίνουν. Ένα καλοκαίρι στην καρδιά σου.