Το Fondation Louis Vuitton παρουσιάζει την πρώτη αναδρομική έκθεση στη Γαλλία αφιερωμένη στον Mark Rothko, μετά από εκείνη του 1999.
Ανοίγοντας στις 18 Οκτωβρίου 2023, το Fondation Louis Vuitton παρουσιάζει την πρώτη αναδρομική έκθεση στη Γαλλία αφιερωμένη στον Mark Rothko (1903-1970) μετά από εκείνη που πραγματοποιήθηκε στο musée d’Art moderne de la Ville de Paris το 1999.
Η αναδρομική έκθεση συγκεντρώνει 115 έργα από τις μεγαλύτερες διεθνείς δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Πινακοθήκης Τέχνης στην Ουάσιγκτον, της Γκαλερί Tate στο Λονδίνο και της οικογένειας του καλλιτέχνη. Η έκθεση περιγράφει ολόκληρη την καριέρα του καλλιτέχνη: από τους πρώτους παραστατικούς πίνακές του έως τα αφηρημένα έργα, για τα οποία είναι περισσότερο γνωστός σήμερα.
Image Credit: © 1998 Kate Rothko Prizel & Christopher Rothko – Adagp, Paris
Η έκθεση ανοίγει με οικείες σκηνές και αστικά τοπία, όπως εικόνες του μετρό της Νέας Υόρκης, που κυριαρχούν στην παραγωγή του Rothko τη δεκαετία του 1930, πριν από τη μετάβασή του σε ένα ρεπερτόριο εμπνευσμένο από αρχαίους μύθους και σουρεαλισμό, που χρησιμοποιεί για να εκφράσει την τραγική διάσταση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Mark Rothko in his 53rd Street studio in NYC c.1953 Kate Rothko Prizel and Christopher Rothko.
Από το 1946, ο Rothko κάνει μια σημαντική στροφή προς τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Η πρώτη φάση αυτού του διακόπτη είναι αυτή των Multi-forms, όπου οι χρωματικές μάζες αιωρούνται σε ένα είδος ισορροπίας στον καμβά. Σταδιακά, αυτά μειώνονται σε αριθμό και η χωρική οργάνωση της ζωγραφικής του εξελίσσεται γρήγορα προς τα “κλασικά” έργα του Rothko της δεκαετίας του 1950, όπου τα ορθογώνια σχήματα επικαλύπτονται σύμφωνα με έναν δυαδικό ή τριαδικό ρυθμό, που χαρακτηρίζεται από αποχρώσεις του κίτρινου, του κόκκινου, της ώχρας, του πορτοκαλί, αλλά και μπλε, λευκού κ.ά.
Το 1958, ο Rothko αναλαμβάνει να δημιουργήσει ένα σύνολο τοιχογραφιών.για το εστιατόριο Four Seasons που σχεδιάστηκε από τον Philip Johnson για το Seagram Building στη Νέα Υόρκη,.την κατασκευή του οποίου επιβλέπει ο Ludwig Mies van der Rohe.
Ο Rothko αργότερα αποφασίζει να μην παραδώσει τους πίνακες και κρατά ολόκληρη τη σειρά. Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1969, ο καλλιτέχνης δωρίζει εννέα από αυτούς τους πίνακες,.που διαφέρουν από τους προηγούμενους λόγω των βαθυκόκκινων αποχρώσεών του, στην Tate Gallery,.η οποία αφιερώνει ένα δωμάτιο στις συλλογές της αποκλειστικά στον Rothko. Αυτή η σειρά παρουσιάζεται εξαιρετικά στην έκθεση Fondation.
Το 1961, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη διοργανώνει την πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση, μια έκθεση που ταξιδεύει στη συνέχεια σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις.(Λονδίνο, Βασιλεία, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Ρώμη και Παρίσι). Στη δεκαετία του 1960, ο Rothko δέχεται κι άλλες νέες παραγγελίες, με πιο αξιοσημείωτη το παρεκκλήσι John and Dominique de Menil στο Χιούστον,.το οποίο εγκαινιάζεται το 1971 και ονομάζεται Παρεκκλήσι Rothko.
Ενώ ο Rothko προτιμά πιο σκούρες αποχρώσεις και σιωπηρές αντιθέσεις από τα τέλη της δεκαετίας του 1950,.ο καλλιτέχνης δεν εγκαταλείπει ποτέ εντελώς την παλέτα των φωτεινών χρωμάτων του,.όπως αποδεικνύεται από αρκετούς πίνακες του 1967 και από τον τελευταίο κόκκινο πίνακα που έμεινε ημιτελής στο ατελιέ του.
Ακόμη και στην περίπτωση της σειράς Black and Grey του 1969-1970, μια απλοϊκή ερμηνεία του έργου,.που συνδέει το γκρι και το μαύρο με την κατάθλιψη και την αυτοκτονία, καλό θα ήταν να αποφεύγεται. Αυτά τα έργα εκτίθενται στην ψηλότερη αίθουσα του κτιρίου Frank Gehry,.δίπλα στις γλυπτικές φιγούρες μεγάλης κλίμακας του Alberto Giacometti, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που είναι κοντά σε αυτό που είχε στο μυαλό του ο Rothko για μια επιτροπή της UNESCO, που τελικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Η μονιμότητα της αμφισβήτησης του Rothko, η επιθυμία του για διάλογο χωρίς λόγια με τον θεατή και η άρνησή του να θεωρηθεί ως “colorist”,.είναι όλα στοιχεία που επιτρέπουν μια νέα ερμηνεία της πολύπλευρης δουλειάς του.σε αυτή την έκθεση του Fondation Louis Vuitton, η οποία θα διαρκέσει από τις 18/10/23 έβς και τις 02/04/24.
