Στις αρχές του Δεκέμβρη, η Μαρία Κηλαηδόνη άνοιξε ξανά το θρυλικό “Πατάρι” του θεάτρου “Μεταξουργείο”. Η ιστορική μουσική σκηνή δεν είναι απλώς ένας όμορφος και ζεστός χώρος, αλλά δημιούργημα του μοναδικού Λουκιανού Κηλαηδόνη, που τραγούδησε εδώ για εννιά ολόκληρες σεζόν. Η Μαρία αναλαμβάνει πλέον τον ρόλο της οικοδέσποινας και μας υποδέχεται κάθε Σάββατο παρέα με μουσικούς, special guests και τραγούδια που αγαπά και που ταιριάζουν στη φιλοσοφία του χώρου.
Στις 7 Δεκεμβρίου ανοίξατε και πάλι το θρυλικό “Πατάρι” του θεάτρου “Μεταξουργείο”. Τι σας ώθησε να πάρετε αυτή την απόφαση τη δεδομένη χρονική στιγμή;
Θεωρώ ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, ο κόσμος χρειάζεται έναν φιλόξενο χώρο, που να μπορεί μια φορά την εβδομάδα να ακούει ωραίες μουσικές, να περνάει καλά, χωρίς να πρέπει να ξοδέψει μια περιουσία. Να συναντάει φίλους και να μπορεί να έρχεται ξανά και ξανά. Ένα στέκι με λίγα λόγια!
Πώς είναι να λειτουργεί ξανά η μουσική σκηνή χωρίς τον δημιουργό της; Τι αντιδράσεις είδατε από το κοινό και πώς νιώσατε εσείς η ίδια, ανεβαίνοντας ξανά στο πάλκο;
Η απουσία του Λουκιανού είναι σίγουρα αισθητή στον χώρο, για όσους ερχόντουσαν παλιότερα στο “Πατάρι”, αλλά και για τους νεότερους, αφού η προσωπικότητά του είναι αποτυπωμένη ξεκάθαρα στον χώρο. Όμως, επειδή ο Λουκιανός ήταν ένας άνθρωπος που δεν του ταίριαζε το πένθος, τόσο εμείς, όσο και το κοινό θα έλεγα ότι γιορτάζουμε περισσότερο, παρά πενθούμε, αυτό που ήταν και όσα μας άφησε πίσω, φεύγοντας.
Έχετε παραδεχτεί πως η σκιά του Λουκιανού συνοδεύει τη δική σας μουσική διαδρομή. Με ποιον τρόπο σας επηρέασε καλλιτεχνικά και σε ποια σημεία επιλέξατε να διαφοροποιηθείτε – συνειδητά ή υποσυνείδητα;
Ο Λουκιανός ήταν ένας μοναδικός καλλιτέχνης, που χάραξε τη δική του πορεία, χωρίς να ακολουθήσει κανέναν. Έχει επηρεάσει μια ολόκληρη γενιά τραγουδοποιών και θα έλεγα πως δημιούργησε μια δική του “σχολή” στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Έτσι, θα ήταν αδύνατον και για εμένα, που μεγάλωσα στο πλευρό του, να μην επηρεαστώ, τόσο ως άνθρωπος αλλά και ως καλλιτέχνης. Παρόλα αυτά, με τον χρόνο που περνάει, διαφοροποιούμαι ολοένα και περισσότερο και αυτό νομίζω πως είναι πια ξεκάθαρο στον κόσμο.
Μαρία και Λουκιανός
Τι σας λείπει περισσότερο από τον πατέρα σας; Τελικά, ο χρόνος γιατρεύει με κάποιον τρόπο την απώλεια;
Μου λείπει η παρέα του, η εξαιρετική του κρίση για τα πράγματα, το χιούμορ του και η αγκαλιά του. Σίγουρα το πέρασμα του χρόνου βοηθάει, ναι.
Έχετε σπουδάσει κοινωνική λειτουργός, έχετε μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχοθεραπεία και έχετε συγγράψει το παιδικό βιβλίο “Τα γενέθλιας της Ριρίκας”. Πώς “δένουν” όλα αυτά με τη μουσική;
Η μουσική – με τον τρόπο που τη βλέπω εγώ τουλάχιστον – είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, τόσο για αυτόν που την εκτελεί, όσο και για τον ακροατή. Μπορεί να είναι μεγάλη συντροφιά και παρηγοριά σε δύσκολες, αλλά και σε χαρούμενες στιγμές. Όσο για το παιδικό βιβλίο που έγραψα, και αυτό αποτελεί παρέα και συντροφιά για ένα παιδί. Νομίζω πως αυτό που ενώνει όλα τα παραπάνω μεταξύ τους, είναι η τάση που έχω ως άνθρωπος να θέλω να βοηθάω και να κάνω τον διπλανό μου να νιώθει καλύτερα.
Μαρία Κηλαηδόνη
Ποιους μουσικούς θα φιλοξενήσετε στο “Πατάρι” το προσεχές διάστημα;
Στις 28 Δεκεμβρίου έχουμε το Χριστουγεννιάτικο Πάρτι μας με πολλούς καλεσμένους έκπληξη.και στις 4 Ιανουαρίου 2025 θα είναι κοντά μας ο υπέροχος Φοίβος Δεληβοριάς. Σύντομα θα ανακοινώσουμε και τους καλεσμένους του επόμενου διαστήματος.
Κλείνοντας, ποια είναι η ευχή σας για τη νέα χρονιά;
Να είναι μια χρονιά ειρηνική και όσο γίνεται ελπιδοφόρα για το μέλλον.
Μαρία Κηλαηδόνη
Το “Πατάρι” στο Θέατρο “Μεταξουργείο”
Ακάδημου 14, Κεραμεικός
Κρατήσεις: Τ. 694 805 3145
Κάθε Σάββατο, στις 22.30
Είσοδος: 8 €
Facebook: Το «Πατάρι»
