H ρετροσπεκτίβα “I. M. Pei: Life Is Architecture”, αφιερωμένη στον σπουδαίο αρχιτέκτoνα, λαμβάνει χώρα στον εκθεσιακό χώρο M+.

Η ρετροσπεκτίβα “I. M. Pei: Life Is Architecture” προσφέρει μια εις βάθος ματιά στη λαμπρή καριέρα του I.M. Pei μέσα από μια πλούσια συλλογή από σχέδια, σκίτσα, βίντεο, μοντέλα, φωτογραφίες και άλλο αρχειακό υλικό, πολλά από τα.οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά.

 

 

Στα αποκαλυπτήρια της νέας έκθεσης, ο αρχιτέκτονας Li Chung (Sandi) Pei, γιος του I. M. Pei και συνεργάτης και ιδρυτής.της PEI Architects, μοιράστηκε τις ιδέες και τις εμπειρίες του από τη συνεργασία με τον πατέρα του, δείχνοντας πώς αυτές οι συνεργασίες έχουν επηρεάσει τη δική του πρακτική.

 

 

 

Λίγα λόγια για τον I.M. Pei 

Ο οραματιστής αρχιτέκτονας I.M. Pei (1917-2019) σχεδίασε μερικά από τα πιο διάσημα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του 20ου αιώνα, ανάμεσά τους τον εκσυγχρονισμό του Λούβρου με τη γυάλινη πυραμίδα στον πυρήνα του, το. ανατολικό κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης της Ουάσιγκτον, DC, John Η Βιβλιοθήκη F. Kennedy στη. Βοστώνη, τον Πύργο της Τράπεζας της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ και το Μουσείο Miho κοντά στο Κιότο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τώρα το αντικείμενο μιας μεγάλης αναδρομικής έκθεσης/ρετροσπεκτίβας στο M+ στο Χονγκ Κονγκ.

 

Γεννημένος στο Guangzhou της Κίνας το 1917, ο Pei μεγάλωσε στο Χονγκ Κονγκ και αργότερα μετακόμισε στη Σαγκάη,. όπου ο πατέρας του διηύθυνε το γραφείο της Τράπεζας της Κίνας. Ο νεαρός Pei σύχναζε στην οικογενειακή βίλα στον κήπο στο Shizilin, στο Suzhou.

 

 

Ενώ παρακολουθούσε στο Park Hotel στη μέση της πόλης της Σαγκάης, το χτίσιμο ενός ουρανοξύστη Art-Deco 22. ορόφων, που το 1934 έγινε το ψηλότερο κτίριο στην Ασία, ο Pei ένιωσε για πρώτη φορά ότι ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική.

 

Έφυγε από την Κίνα για τις ΗΠΑ το 1935 για να κυνηγήσει το όνειρό του και απέκτησε το Bachelor’s του από το MIT το. 1940 και ένα Master’s στο GSD το 1946 υπό τους Walter Gropius και Marcel Breuer. Αρχικά σχεδίαζε να επιστρέψει στην Κίνα, αλλά ο Δεύτερος Σινο-Ιαπωνικός Πόλεμος τον κράτησε στις Η.Π.Α.

 

Ο Pei είδε τα όρια της γλώσσας της διεθνούς αρχιτεκτονικής. Η επιμονή του να εισάγει κήπους και παραδοσιακά στοιχεία. στην αρχιτεκτονική του είναι εμφανής ακόμα και στα πιο αφηρημένα, αιχμηρά έργα του. Τα κτίριά του πάντα δίνουν τη δυνατότητα ώστε να επανερμηνεύονται.

 

 

Η I. M. Pei & Associates ιδρύθηκε ανεπίσημα το 1955 και ανεξαρτητοποιήθηκε από την Webb & Knapp το. 1960. Το 1983 έγινε ο πέμπτος βραβευμένος με το πολυπόθητο βραβείο Pritzker. Το 1989, τη χρονιά που ο. Pei ολοκλήρωσε τρία από τα εμβληματικά του κτίρια – τον εκσυγχρονισμό του Λούβρου, τον Πύργο της. Τράπεζας της Κίνας και το Συμφωνικό Κέντρο Meyerson στο Ντάλας – η εταιρεία μετονομάστηκε σε Pei Cobb Freed and Partners.

 

Ο αρχιτέκτονας αποσύρθηκε τον επόμενο χρόνο αλλά συνέχισε να εργάζεται ως σύμβουλος. Τα μετέπειτα εξέχοντα έργα. του περιλαμβάνουν το Γερμανικό Ιστορικό Μουσείο στο Βερολίνο (2003) και το Musée d’Art Moderne στο Λουξεμβούργο (2006).

 

Το 1992, δύο από τους γιους του αρχιτέκτονα, ο Chien Chung “Didi” Pei (1946-2023) και ο Li Chung “Sandi” Pei (γεν. 1949), ίδρυσαν την PEI Architects. Η πρώτη τους παραγγελία έγινε μέσω του πατέρα τους. Όταν ο αρχιτέκτονας ήταν στα. τέλη της δεκαετίας του ’80, οι γιοι συνεργάστηκαν μαζί του στο Μουσείο Suzhou, που χτίστηκε το 2006 σε κοντινή απόσταση από το πατρογονικό σπίτι του Pei στην ιστορική καρδιά του Suzhou.

 

Σημαντική ήταν η ικανότητα του Pei να διαβάζει την ιστορία και να αποσπά στοιχεία από αυτήν. Η αντιμετώπιση του περιφερειακού πλαισίου ήταν προσωπική του πεποίθηση πριν γίνει τάση, ενώ ο τοπικισμός του προέρχεται από την επιθυμία και τη βαθιά κατανόηση του κινεζικού πλαισίου.

 

Λίγα λόγια για την έκθεση

Πρόκειται, μάλιστα, για την πρώτη έκθεση της M+, αφιερωμένη σε οποιονδήποτε αρχιτέκτονα. Η ιδέα για τη φιλοξενία. της εκφράστηκε για πρώτη φορά το 2017 στο συμπόσιο  “Rethinking Pei: A Centenary Symposium”, που συνδιοργανώθηκε από το M+ σε συνεργασία με το GSD του Χάρβαρντ, το πανεπιστήμιο του αρχιτέκτονα και το Τμήμα. Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, όπου ήταν συχνός ομιλητής.

 

 Η πρωτοβουλία προήλθε από τον Aric Chen, τον επικεφαλής επιμελητή σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής στο M+ από το. 2012 έως το 2018 και ο οποίος πια διευθύνει το Het Nieuwe Instituut στο Ρότερνταμ. Εκείνος επέβλεψε τη διαμόρφωση. του μουσείου -του κτιρίου που σχεδιάστηκε από τους Herzog & De Meuron, το οποίο άνοιξε τον Νοέμβριο του 2021- καθώς και τη συλλογή και το πρόγραμμά του σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής. Το 2016, ο I. M. Pei ενέκρινε προσωπικά το έργο.

 

 

Η ρετροσπεκτίβα περιλαμβάνει περισσότερα από 400 αντικείμενα: σχέδια, σκίτσα, αρχιτεκτονικά. μοντέλα, μακέτες γλυπτών που παραγγέλθηκαν από καλλιτέχνες όπως ο Pablo Picasso και ο Henry Moore,. φωτογραφίες, επιστολές, δείγματα υλικού, δομικά στοιχεία, αποκόμματα εφημερίδων, ταινίες και άλλα. έγγραφα. Τα πρωτότυπα μοντέλα συμπληρώνονται από αυτά που κατασκευάστηκαν από φοιτητές. αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ και στο Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ.

 

 

Το τεράστιο υλικό προήλθε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον, DC, τα αρχεία Pei Cobb Freed & Partners και το Estate του I. M. Pei, των πελατών, των συνεργατών του αρχιτέκτονα και από θεσμικές και ιδιωτικές. συλλογές. Τέλος, η αφιερωματική έκθεση συνοδεύεται από μια μονογραφία 400 σελίδων με περισσότερες από 400 εικονογραφήσεις, καθώς και άρθρα επιμελητών, ιστορικών και συνεργατών του Pei.

 

H έκθεση “Architecture is Life” στο Χονγκ Κονγκ θα διαρκέσει έως τις 5 Ιανουαρίου 2025.

 

 

 

Κεντρική φωτογραφία: Winnie Yeung @ Visual Voices; Courtesy of M+, Hong Kong