Πολύ συχνά ψάχνουμε απαντήσεις για την προσωπικότητα μας στην τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε ή συνυπάρχουμε με τους άλλους.
Αν όμως συχνά υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι δεν ανήκεις, η εξήγηση υπάρχει και λέγεται: «otrovert».
Οι όροι εσωστρέφεια και εξωστρέφεια περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αποκτούν ενέργεια και επεξεργάζονται πληροφορίες: οι εσωστρεφείς επαναφορτίζονται στη μοναξιά και είναι εσωτερικά εστιασμένοι, ενώ οι εξωστρεφείς παίρνουν ενέργεια από την κοινωνική αλληλεπίδραση και τις εξωτερικές εμπειρίες. Και οι δύο είναι τύποι προσωπικότητας που κινούνται σε ένα ευρύτερο φάσμα και τα όρια τους δεν είναι αυστηρά.
Η άνοδος του «otrovert»
Το θέμα αυτό ξεκίνησε ως ένα αστείο μεταξύ της ομάδας του ψυχίατρου dr. Rami Kaminski σταδιακά μετατράπηκε σε σοβαρή υπόθεση μετά από προσεκτική παρατήρηση.
Ο Δρ. Rami έχει περιγράψει την έννοια του otrovert στο New Scientist, ένα επιστημονικό περιοδικό με έδρα το Λονδίνο, καθώς και στο επερχόμενο βιβλίο του, “The Gift of Not Belonging: How Outsiders Thrive in a World of Joiners” (Το Δώρο του να μην Ανήκεις: Πώς οι Αουτσάιντερ Ευδοκιμούν σε έναν Κόσμο Συμμετοχής).
Ο dr. Kaminski περιγράφει τον όρο ως «ένα άτομο που δεν νιώθει κανένα αίσθημα του ανήκειν σε οποιαδήποτε ομάδα». Ονομάζεται «otrovert» (αλλοστρεφής) και καλύπτει τη γκρίζα ζώνη μεταξύ ενός εξωστρεφούς και ενός εσωστρεφούς ατόμου.
Τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν αισθήματα όπως η παρουσία σε ένα πάρτι αλλά η αλληλεπίδραση με έναν περιορισμένο αριθμό ατόμων, η δημιουργία γνήσιων δεσμών με επιλεγμένα άτομα και η τάση να είναι πιο ανεξάρτητοι στοχαστές, ανθεκτικοί και δημιουργικοί. Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει δει αυτόν τον τύπο προσωπικότητας να εκδηλώνεται στον ίδιο και στους ασθενείς του.
Η Καναδή ηθοποιός Lisa Ray χρησιμοποίησε το Instagram για να μοιραστεί ότι ταυτίζεται με αυτόν τον τύπο προσωπικότητας. Ο dr. Kaminski υποστηρίζει επίσης ότι ιστορικές μορφές όπως η Frida Kahlo, ο Franz Kafka, ο Albert Einstein και η Virginia Woolf μπορεί να ανήκαν σε αυτή την ομάδα.
Ένας αμφίβιος (ambivert) ισορροπεί τα χαρακτηριστικά τόσο των εσωστρεφών όσο και των εξωστρεφών, προσαρμοζόμενος ανάλογα με τη διάθεση ή την κατάσταση.
Αντίθετα, οι otroverts δυσκολεύονται να ενταχθούν σε ομαδικές καταστάσεις, προτιμώντας συχνά να είναι μόνοι ή να περνούν χρόνο με λίγα επιλεγμένα άτομα.
Τα χαρακτηριστικά των otroverts
Στο βιβλίο «The Gift of Not Belonging» («Το Δώρο του να μην Ανήκεις»), ο dr. Rami Kaminski εξηγεί γιατί η ομαδική συναίνεση μπορεί να εμποδίσει τους πρωτότυπους στοχαστές που βοηθούν στην πρόοδο της κοινωνίας.
Οι «otroverts» δεν εμπιστεύονται καμία ομάδα που έχει σχηματιστεί γύρω από μια αφηρημένη ιδέα ή περίσταση γέννησης, όπως η ιδεολογία, η πολιτική, η φυλή, η οικονομία, η θρησκεία και η εθνικότητα, οι οποίες υπάρχουν μόνο στον συλλογικό νου.
Για αυτούς, η ιδέα της ανεπιφύλακτης αφοσίωσης σε μια ομάδα ανθρώπων που συνδέονται με ένα σύνολο σιωπηρών κριτηρίων που έχουν συμφωνηθεί από τα μέλη της ομάδας δεν έχει πολύ νόημα. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, αυτές οι σχέσεις παρέχουν μια αίσθηση κοινής ταυτότητας, και μαζί με αυτή έναν ακατέργαστο τρόπο για να καθορίσουμε ποιος είναι φίλος που πρέπει να εμπιστευτούμε και ποιος είναι εχθρός που πρέπει να φοβηθούμε.
Και όταν τα πράγματα είναι άσχημα, […] το ήθος της ομάδας γίνεται εξαιρετικά σημαντικό για να αποφασιστεί ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η κρίση και τι μπορεί να χρειαστεί να θυσιαστεί στο όνομά της.
Αν και δεν χρειάζεται πλέον να είμαστε μέρος μιας φυλής για να επιβιώσουμε από τα αρπακτικά ή τις απειλές του φυσικού κόσμου, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να τη χρειάζονται για να επιβιώσουν από την εμπειρία του να είναι άνθρωποι.
Π
Οι περισσότεροι από εμάς μαθαίνουμε να συμμορφωνόμαστε επειδή η ένταξη ή η συμμετοχή στον «νου της κυψέλης» παρέχει μια απατηλή προστασία: την πεποίθηση στην ισχύ του αριθμού.
Και καθώς το μέγεθος της ομάδας αυξάνεται, οι απαιτήσεις για συμμόρφωση εντείνονται, καθώς ενισχύουν την ενότητα που είναι απαραίτητη για τον κανόνα της ομάδας. Αυτή η επιθυμία για ένταξη υποκαθιστά οτιδήποτε είναι ξεχωριστό σε ένα άτομο μόλις γίνει μέλος της κυψέλης.
Για τους «otroverts», οι οποίοι ούτε είναι πρόθυμοι ούτε είναι σε θέση να υιοθετήσουν παθητικά τα κοινωνικά σενάρια που υιοθετούν οι άλλοι.
Για τον «otrovert», ο οποίος ασχολείται συνεχώς με τις επιλογές και τις συνέπειες της ατομικής του ζωής, οι κοινωνικοί κανόνες ακολουθούν μια κυκλική λογική:
Ο λόγος που οι άνθρωποι τους ακολουθούν είναι επειδή έχουν γίνει ευρέως αποδεκτοί, και ο λόγος που έχουν γίνει ευρέως αποδεκτοί είναι επειδή πολλοί άνθρωποι τους ακολουθούν.
Οι «Otroverts» δεν μπορούν να πειστούν για την εγκυρότητα μιας ιδέας μόνο μέσω του αριθμού των ανθρώπων που την έχουν. Είναι η ίδια η ιδέα που έχει σημασία. Τα εργαλεία του «νου της κυψέλης» – η συναίνεση, η πλειοψηφία, η κοινοτική σοφία και η εμπειρία που περνάει από γενιά σε γενιά – είναι άχρηστα για τον «otrovert» αν η έννοια πίσω από την ιδέα τους φαίνεται λάθος.
Η αίσθηση του ανήκειν και η συναίνεση δεν ευνοούν την πρωτοτυπία. Ανεμπόδιστοι από τον «νου της κυψέλης», οι «otroverts» είναι πρωτότυποι στοχαστές. Βλέπουν ό,τι βλέπουν όλοι οι άλλοι, αλλά επειδή δεν υποτάσσονται στη βαρυτική έλξη της ομαδικής σκέψης, επιτρέπουν στον εαυτό τους να εξετάζει εναλλακτικές ερμηνείες.
