Στα 76 του χρόνια, στην αγκαλιά της οικογένειάς του, ο Ozzy Osbourne άφησε την τελευταία του πνοή, αλλά και μία τεράστια ζωή – σημαντική όσο και η μουσική του.
Αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους πώς σκέφτονται ιδανικά τον θάνατό τους, βάζω στοίχημα πως και οι δέκα θα σου απαντήσουν “Να είμαι γερός, γέρος, χορτασμένος από εμπειρίες. Να πέσω να κοιμηθώ και απλά να μην ξυπνήσω”. Αν, όμως, ρωτήσεις τους ίδιους δέκα ανθρώπους τι θέλουν να θυμούνται οι αγαπημένοι τους από αυτούς, οι απαντήσεις που θα πάρεις σίγουρα θα ποικίλουν. Ozzy
Στην περίπτωση του Ozzy φαίνεται πως όλα – θεοί, μοίρες και τύχες – συνωμότησαν για να του χαρίσουν ένα grand finale αντάξιο της τεράστιας ζωής του. Μιας ζωής που δεν ήταν σημαντική μόνο λόγω της μουσικής ιδιοφυΐας του, που μίλησε και θα συνεχίσει να μιλά σε γενιές και γενιές ανθρώπων, αλλά γιατί ο “Πρίγκηπας του Σκότους” πάλεψε για αυτήν.
Ο Osbourne πέρασε μέσα από έναν κυκεώνα καταχρήσεων και βγήκε ζωντανός. Βούτηξε βαθιά στην κατάθλιψη και μίλησε ανοιχτά για αυτό, σε εποχές που κανείς δεν το τολμούσε. Αναγνώρισε στη Sharon, όχι μόνο τη γυναίκα της ζωής του, αλλά τη σωτήρα του. Κι όταν διαγνώστηκε με Πάρκινσον, αρνήθηκε να κρυφτεί. Ανέβηκε στη σκηνή, ακόμη και τρέμοντας στο αναπηρικό αμαξίδιο και ξύπνησε το συναίσθημα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Ένα “Back to the beginning” με τον ίδιο αντισυμβατικό και μοναδικό τρόπο που όρισε τη ζωή του.
Ο Ozzy έπεσε, έσπασε και σηκώθηκε – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και, τελικά, αποχαιρέτησε τους πιστούς fans του, ορίζοντας το αντίο με τους δικούς του όρους. Τέλος ταιριαστό στον Πρίγκηπα του Σκότους…
Πριν φύγει, όμως, μάς άφησε και κάτι τελευταίο – και ίσως πιο ουσιαστικό από όλα – για να τον θυμόμαστε… Μπορεί η ζωή – και ο θάνατος – να μάς φέρνουν σπάνια “αντιμέτωπους” με ιδανικές καταστάσεις, αλλά μπορούμε να παίξουμε το “παιχνίδι” με τους δικούς μας όρους – κι ας μην είμαστε είδωλα ή θρύλοι της μουσικής.
Dark prince, you’ll always occupy our brains…
Κεντρική εικόνα: IG/ozzyosbourne
