Αν ανήκεις σε αυτούς που έζησαν τη μαγεία των Coldplay live, ξέρεις ακριβώς για τι μιλάω. Αν όχι, μάθε γιατί δεν θα την ξεπεράσουμε ποτέ.

Λένε πως η μουσική μπορεί να σου “σώσει” τη ζωή και, ειδικά τον τελευταίο χρόνο στη δική μου ζωή, οι Coldplay υπήρξαν η προσωπική “σανίδα σωτηρίας” μου.

Καθένας από εμάς έχει σίγουρα γραμμένη στο μυαλό του ή σε κάποιο σημειωματάριο την προσωπική του “wish list”, την. οποία μέσα στα χρόνια ανανεώνει, προσθέτοντας ή αφαιρώντας όνειρα και ευχές. Στη δική μου λίστα το να βρεθώ σε μια. συναυλία των Coldplay ήταν σταθερά στις πρώτες θέσεις, χωρίς καμία αλλαγή στην κατάταξη.

Η ανακοίνωση για τη συναυλία τους στην Αθήνα με βρήκε στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου, όταν ένιωθα πως το να κάνω όνειρα ήταν δύσκολο αλλά και πιο επιτακτικό από ποτέ. Το εισιτήριο αυτό το έκλεισα τελικά, περιμένοντας πάνω. από τον υπολογιστή για πολλές ώρες μέχρι να φτάσει η σειρά μου, και χωρίς να ξέρω καν αν θα ήταν εφικτό να συμβεί. τόσους μήνες μετά.  

Όμως, είχε ξεπεράσει κατά πολύ τη μορφή του ονείρου, έχοντας μετατραπεί σε κάτι ακόμα πιο σημαντικό: σε μία. υπόσχεση απέναντι στην ίδια τη ζωή. To Σάββατο 8/6 η υπόσχεση εκπληρώθηκε και ήταν πολλά περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσα να φανταστώ. 

Όλο το Σαββατοκύριακο διαβάζω άρθρα για τη συναυλία της χρονιάς, τα οποία πιθανότατα έχεις διαβάσει κι εσύ. Έχεις δει αμέτρητα βιντέακια και stories με hashtag #ColdplayinAthens και #askyfullofstars ή #youaremyuniverse, oπότε ακόμα κι αν δεν το έζησες, πήρες σίγουρα μια πολύ καλή γεύση από το υπερθέαμα που χάρισαν οι Coldplay στο κοινό για δύο βράδια στο ΟΑΚΑ.

Θα μπορούσα να σταθώ σε αμέτρητα τεχνολογικά και σκηνογραφικά “θαύματα” αυτής της συναυλίας, από τα led. βραχιόλια που δημιούργησαν ένα μαγικό σκηνικό, τους αιωρούμενους πλανήτες που μας “ταξίδεψαν” υπεργαλαξιακά, τις “πράσινες” καινοτομίες, όπως οι ειδικά διαμορφωμένες πίστες χορού και τα στατικά ποδήλατα για την παραγωγή. ηλεκτρικής ενέργειας, τα μπαλόνια, τα πυροτεχνήματα…

https://www.instagram.com/p/C7-Hi38RNEn/

Δεν θέλω, όμως, να σταθώ στα αυτονόητα γιατί αντικειμενικά ήταν μία once in a lifetime εμπειρία, που ακόμα κι αν δεν είσαι ultra fun των Coldplay, πίστεψέ με, ήταν κάτι που θα σου έμενε αναπόφευκτα στον σκληρό του μυαλού σου για μια ολόκληρη ζωή.

Για μένα, η μεγαλύτερη μαγεία αυτής της συναυλίας κρύφτηκε στα εκατοντάδες καρότσια με μωρά που. έβλεπα στην αρένα, στις αγκαλιές και στις κοινές φωτογραφίες που έβγαζαν διαφορετικές παρέες, στα ακατάπαυστα χαμόγελα και δάκρυα που μοιράστηκα με τους διπλανούς και τους μπροστινούς μου -ένιωθα. ότι κι αυτοί είχαν “σωθεί” για τους δικούς τους λόγους- σε κάθε κίνηση των χεριών στη νοηματική γλώσσα,. στην προτροπή του Chris Martin να ζήσουμε τη στιγμή χωρίς κινητά -και είχε απόλυτο δίκιο- στα μηνύματα για αδελφοσύνη, ειρήνη, συμπερίληψη και μοναδικότητα.

Το προχθεσινό βράδυ ήμουν μια φωτεινή κουκίδα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες, που ένιωθα την καρδιά μας να χτυπάει με. τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τον ίδιο συγχρονισμό που αναβόσβηναν τα led bracelets στον καρπό μας.

Ξέρεις, όμως, τελικά τι ήταν αυτό που συγχρονίστηκε απόλυτα στη συναυλία των Coldplay; Το πηγαίο και αβίαστο συναίσθημά μας ότι όλα θα πάνε καλά!

Κι αν το PCD (Post Concert Syndrome), δηλαδή η θλίψη που έρχεται με το πέρας μιας συναυλίας,.είναι κάτι που όπως. λένε οι ψυχολόγοι μπορεί να συμβεί, εγώ πιστεύω πως ακόμα και σε αυτό οι Coldplay καινοτόμησαν και, ίσως, εισάγουν. έναν νέο όρο: PCCB aka POST COLDPLAY CONCERT BLISS!