Με σπουδές στη μουσική και στην υποκριτική και με ένα βιογραφικό, που θα ζήλευαν πολλοί καλλιτέχνες της γενιάς του, ο Μπάμπης Βελισσάριος, μας μιλάει για την κυκλοφορία του νέου του τραγουδιού “Τραγούδι που σκορπάει”, τη συμμετοχή του στη τηλεοπτική σειρά “Η Μαρία που έγινε Κάλλας”, αλλά και τα βήματα που οδήγησαν στην επιτυχημένη πορεία του μέχρι σήμερα.
Μπάμπης Βελισσάριος
Πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι σας, με τίτλο “Τραγούδι που σκορπάει”. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό…
Είναι μια πολύ όμορφη στιγμή για μένα, ένα τραγούδι που αγάπησα από την πρώτη κιόλας ακρόαση και για πρώτη φορά επιμελήθηκα εξ’ ολοκλήρου την παραγωγή του.
Είναι μία δυναμική μπαλάντα, με ιδιαίτερη μελωδική γραμμή, που αναδεικνύεται από την ενορχήστρωση και την χρήση των εγχόρδων! Αξίζει να το ακούσετε και για τα υπέροχα φωνητικά της Ανδριάνας Μπάμπαλη. Οι στίχοι είναι του Κωνσταντίνου Χρυσανθάκη και η μουσική του Σταμάτη Χατζηευσταθίου. Την ενορχήστρωση, την μίξη και programming επιμελήθηκε, καθώς έπαιξε και πιάνο, synth, ο Άκης Κατσουπάκης, ενώ έπαιξαν οι μουσικοί Βασιλική Μαζαράκη στο βιολί, Τάσος Μισυρλής στο βιολοντσέλο, Αποστόλης Βαλαρούτσος στις κιθάρες και Γρηγόρης Συντρίδης στα τύμπανα. Οι ηχολήπτες ήταν οι Ηλίας Λάκκας και Θάνος Καλέας, και βέβαια το mastering και η ψηφιακή κυκλοφορία έγιναν από τον Παναγιώτη Κολοκοτρώνη και την Temple Records. Πιστεύω πως είναι σωστό να αναφέρουμε πάντα τους συντελεστές και να τους τιμούμε για το έργο τους.
Φέτος, συμμετέχετε στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ “Η Μαρία που έγινε Κάλλας”. Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας. Τι κρατάτε από τη διαδικασία των γυρισμάτων και τη συνεργασία σας με τους άλλους ηθοποιούς;
Υποδύομαι τον Δούκα, αδελφό της Λίτσας Καλογεροπούλου (Ελένης Ράντου) και θείο της Μαρίας (Κλεοπάτρα Ελευθεριάδου). Τα γυρίσματα κύλισαν ομαλά και εφόσον για εμένα ήταν ένας νέος κόσμος δράσης, μια νέα επαγγελματική εμπειρία,.χάρηκα την κάθε στιγμή πάρα πάρα πολύ. Αξίζει να αναφερθώ και να ευχαριστήσω όλους τους συνάδελφους ηθοποιούς, αλλά και τα παιδιά του συνεργείου πίσω από τις κάμερες, το μακιγιάζ, τις ενδυματολόγους και τους φροντιστές. Και βέβαια την Όλγα Μαλέα, για την φροντίδα και τον επαγγελματισμό της.
Μπάμπης Βελισσάριος – “Η Μαρία που έγινε Κάλλας”
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως οι τηλεοπτικοί σταθμοί επενδύουν ξανά στη μυθοπλασία, με προσεγμένες παραγωγές. Εσείς παρακολουθείτε τηλεοπτικές σειρές; Υπάρχουν κάποιες που έχετε ξεχωρίσει;
Δεν παρακολουθώ τηλεόραση. Η επένδυση, που γίνεται τα τελευταία 5 χρόνια σε τηλεοπτικές σειρές, είναι κάτι πολύ καλό για τους ηθοποιούς πρωτίστως, αλλά και για το κοινό.
Έχετε αναφέρει ότι η αγάπη σας για τη μουσική προέκυψε από τους δύο παππούδες σας. Ως παιδί, όταν ξεκινήσατε την επαφή σας με τη μουσική, ονειρευόσασταν πως κάποια στιγμή θα γινόταν το επάγγελμά σας;
Δεν πρόλαβα να το ονειρευτώ, ήρθε τόσο φυσικά, χωρίς ουσιαστικά να μου δοθεί η επιλογή να διαλέξω κάτι άλλο!
Μπάμπης Βελισσάριος
Μάλιστα, ο ένας παππούς σας είχε έντονο αντιστασιακό παρελθόν και ανάμεσα στα ακούσματά σας ως παιδί ήταν το “Άξιον εστί” του Μίκη Θεοδωράκη. Επηρέασε αυτή η συνθήκη τη δική σας καλλιτεχνική πορεία και μουσική προσέγγιση;
Οι αξίες και τα βιώματα, που κληρονόμησα από τον ευρύτερο οικογενειακό μου κύκλο, έπαιξαν το ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου στη μουσική και το τραγούδι.
Ξεκινήσατε δίπλα σε σπουδαία ονόματα της μουσικής σκηνής με λαϊκές επιρροές. Η μετέπειτα ενασχόλησή σας με τη μονωδία προέκυψε από μια εσωτερική ανάγκη για κάτι καινούργιο; Πώς αποφασίσατε να δοκιμαστείτε σε αυτό το μουσικό είδος;
Η βασική μου ανάγκη, ακόμα και σήμερα, έχει να κάνει με την καθημερινή μου εξέλιξη και πρόοδο στη μουσική, το τραγούδι και την υποκριτική. Από την εφηβεία κιόλας, όντας μαθητής λυκείου, ξεκίνησα να εργάζομαι σε νυχτερινά μαγαζιά ως μουσικός και τραγουδιστής, τελειώνοντας το σχολείο σπούδασα υποκριτική και στη συνέχεια μονωδία στην Αθήνα και το εξωτερικό.
Περιοδείες σε Βιέννη, Γαλλία και Νέα Υόρκη μεταξύ άλλων είναι στο βιογραφικό σας. Θεωρείτε ότι στις χώρες του εξωτερικού αντιμετωπίζεται διαφορετικά ο όρος “τενόρος” από ό,τι στην Ελλάδα; Έχει την ίδια απήχηση.στο κοινό αυτό το είδος μουσικής εντός και εκτός ελληνικών συνόρων;
Στην Ελλάδα, για κάποιο λόγο που αδυνατώ μέχρι και σήμερα να κατανοήσω,.η λέξη Τενόρος παραπέμπει εκ προοιμίου σε κάτι πολύ σπουδαίο και τρανό,.ενώ σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο είναι απλά η κατηγορία, στην οποία εντάσσεται μια φωνή, με βάση το ηχόχρωμα και την έκτασή της. Οι λυρικοί καλλιτέχνες είναι και αυτοί τραγουδιστές,.που ανάμεσά τους μπορείς να βρεις πραγματικά καταρτισμένους και άξιους, αλλά και φάλτσους και άρρυθμους. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία του κλασσικού τραγουδιού βρίσκεται σε άλλο επίπεδο και όχι σε αυτό του «φαίνεσθαι».
Γενικά, σας αρέσουν τα ταξίδια; Πιστεύετε πως ταξίδια και μουσική συνδέονται και αλληλοεπηρεάζονται με κάποιο τρόπο;
Η μουσική και το τραγούδι είναι ένα ταξίδι μελέτης, σπουδών και αναζήτησης συναισθημάτων χωρίς τελειωμό.
Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να καταφέρεις να έχει λόγο ο άλλος να σε ακούσει. Αυτό για να συμβεί,.πρέπει να έχεις αποκτήσει τόσο περιεχόμενο, ώστε το ένστικτο των ανθρώπων να αντιλαμβάνεται ότι έχεις να πεις κάτι σημαντικό. Κανείς δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να κόψει δρόμο στο ζήτημα της άδειας για τη συνεισφορά. Όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί, μέχρι να βρεις τον τρόπο να τους ανοίξεις.
Κλείνοντας, ποιον στίχο θα θέλατε να αφιερώσετε στη νέα χρονιά που έρχεται; Τι εύχεστε για το 2025;
Μανώλης Ρασούλης, ο αιώνιος, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, μα εμένα τα χεράκια της με λύνουν και με δένουν».
Απολαύστε το “Τραγούδι που σκορπάει” στο παρακάτω video
Instagram: babis_velissarios
Facebook: Babis Velissarios
