Μέσα σε ένα Σύμπαν από τρισεκατομμύρια γαλαξίες, έχεις την τύχη να ζεις και να αναπνέεις. Γιατί ακόμα γυρνάς γύρω από τον εαυτό σου;
Γεννιόμαστε, κλαίμε για πρώτη φορά, αφηνόμαστε σε γνώριμα χέρια, κάνουμε βήματα, αρθρώνουμε, μεγαλώνουμε,.σκεφτόμαστε, τρέχουμε, παίζουμε, μεγαλώνουμε κι άλλο, κλαίμε ξανά και ξανά, και ξανατρέχουμε να προφτάσουμε,.μεγαλώνουμε κι άλλο, κι άλλο, χτίζουμε, γκρεμίζουμε, ξαναχτίζουμε, γεννάμε, πονάμε, γινόμαστε τα. γνώριμα χέρια, ζούμε μέρες και νύχτες πολλές ή λίγες. Πεθαίνουμε. Και όλα αυτά επειδή είχαμε την τύχη να υπάρξουμε μέσα σε ένα αχανές Σύμπαν.
Προχθές βρέθηκα να κοιτάζω τον Κρόνο και τη Σελήνη μέσα από ένα τηλεσκόπιο Dobsonian αλταζιμουθιακής στήριξης. του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας. Αν ξέρω από τηλεσκόπια; Όχι, και δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ένα ξάστερο σαββατιάτικο βράδυ θυμήθηκα ξανά γιατί αξίζει να συνεχίζω να αναπνέω, να πονάω, να γελάω, να χτίζω, να υπάρχω. Ένα τηλεσκόπιο με δύσκολο όνομα μου χάρισε τις ομορφότερες εικόνες που είδα ποτέ -μετά από εκείνες των ανθρώπων που αγαπώ. Άλλωστε, όπως έχει πει και ο Στίβεν Χόκινγκ,.“Το Σύμπαν δε θα άξιζε πολλά αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς”.
Αφού μπορείς και διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο, σημαίνει ότι είσαι κι εσύ ένας από τους τυχερούς αυτού του.Σύμπαντος. Κι αν δεν ξέρεις και πολλά από ουράνια σώματα, πλανήτες και γαλαξίες, μπορείς τουλάχιστον να αντιληφθείς. ότι η ύπαρξή σου πάνω στον δικό μας μικρό πλανήτη είναι από μόνη της ένα θαύμα. Κι αν η Γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, φρόντισε να μην κάνεις το ίδιο γύρω από τον δικό σου εαυτό, αν θέλεις να μπορείς να πεις κάποτε ότι.κατάλαβες την Τύχη που σου χαρίστηκε απλόχερα.
Όχι, κανείς δεν είπε ότι οι σκέψεις περί ύπαρξης, ζωής και θανάτου είναι εύκολες. Ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι για. κανέναν. Είναι, όμως, σε έναν βαθμό απαραίτητες, αν θέλεις να νοηματοδοτείς τις στιγμές σου, όπως τους αξίζουν. Αν θες να μπορείς να εκτιμάς τα γνώριμα χέρια, να δημιουργείς με αγάπη περισσότερο απ’ ό,τι να γκρεμίζεις, να φροντίζεις αυτά.που έφτιαξες με κόπο και τους ανθρώπους που είναι το σπίτι σου.
Μέσα από εκείνο το τηλεσκόπιο το βράδυ του Σαββάτου είδα την αληθινή Σελήνη, όπως τη βλεπουμε στα βιβλία και στα. βίντεο, με τους μικρούς και μεγάλους κρατήρες της, τις σκοτεινές και φωτεινές πλευρές της. Είδα και τον Κρόνο, με τους. μαγικούς του δακτύλιους και μια κουκίδα, που μου είπαν πως είναι δορυφόρος του. Εγώ, μια ακόμα απειροελάχιστη κουκίδα,.είδα. Παρατήρησα. Σκέφτηκα. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί αυτό που έκανα εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήταν ένα δώρο.
Ήταν ένα δώρο της Σελήνης, του Κρόνου, της Γης, του αχανούς Σύμπαντος που μου έδωσε ακόμα μια ευκαιρία να. προσπαθήσω από την αρχή, για όσο χρόνο μου χαρίστηκε να ζήσω μέσα του.
Ήταν ένα δώρο. Ένα δώρο που μπορώ να ανοίγω ξανά και ξανά.
Ένα δώρο φτιαγμένο από άστρα.
