Η «Καρδιά του Σκύλου», έργο του σπουδαίου δραματουργού της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ «χτυπάει» δυνατά στο Θέατρο Αριστοτέλειον και είναι μία μοναδική θεατρική εμπειρία.
Αυτή η παράσταση δεν είναι τυχαία sold out δύο συνεχόμενες χρονιές και έχει λάβει πληθώρα θεατρικών βραβείων. H «Καρδιά του Σκύλου» είναι μία εμπειρία για τον θεατή, απλά καθηλωτική.
Πρέπει να την έχεις αυτήν την εμπειρία, ακόμη και αν στο τέλος διαφωνήσεις με την προσέγγιση στο εμβληματικό αυτό έργο. Δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στο υποκριτικό ταλέντο του ανυπέρβλητου Άρη Σερβετάλη, αλλά και στην εικονοκλαστική ανάγνωση του έργου από τη σκηνοθέτιδα Έφη Μπίρμπα. Καλό θα είναι να αφήσεις πίσω σου ό,τι έχεις ακούσει και να μπεις στην αίθουσα έτοιμος να βιώσεις κάτι ξεχωριστό.
Επί σκηνής στο Αριστοτέλειο μαζί με τον Άρη Σερβετάλη οι ηθοποιοί Αργύρης Πανταζάρας, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μιχάλης Θεοφάνους, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Αλεξάνδρα Καζάζου και Σπύρος Δέτσικας.
Επιπλέον πρωταγωνιστής είναι αυτό, που συμβαίνει πάνω στη σκηνή στα 100 λεπτά της παράστασης. Είναι τόσο δυνατή η εικόνα με την σωματοποιημένη ερμηνεία των ηθοποιών, τη συνεχή μετακίνηση των props και τον συνδυασμό φωτισμού και βίντεο, που θα διαπιστώσεις ότι θα σε απορροφήσει σε σημείο να μην ακούς τους διαλόγους, αλλά να τους βλέπεις!
Η υπόθεση του έργου και οι συμβολισμοί του
Το έργο “Καρδιά του Σκύλου” που γράφτηκε το 1925, αλλά λόγω λογοκρισίας δημοσιεύτηκε το 1987, αποτελεί μια καυστική σάτιρα της σοβιετικής κοινωνίας και μια βαθιά διερεύνηση της ανθρώπινης φύσης.
Η ιστορία εστιάζει σε ένα επιστημονικό πείραμα που έχει ως στόχο να μεταμορφώσει έναν αδέσποτο σκύλο σε άνθρωπο. Αν και ο Ρώσος καθηγητής Πρεομπραζένσκι, πετυχαίνει αυτό το τολμηρό εγχείρημα, τελικά βρίσκεται αντιμέτωπος με τις καταστροφικές του συνέπειες. Ο σκύλος μετατρέπεται σταδιακά σε άνθρωπο αγροίκο που ανατρέπει την ομαλότητα του σπιτιού και θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική θέση και την επιστημονική υπόσταση του δημιουργού του, αυτόν που αποκαλεί “πατερούλη”.
Ο συμβολισμός
Μέσω αυτής της σπονδυλωτής νουβέλας ο Μπουλγκάκοφ θίγει θέματα που αφορούν τη φύση και την ατομική ταυτότητα. Παράλληλα, εγείρει ερωτήματα για τις συνέπειες των κοινωνικών πιέσεων και της επιστήμης. Φλερτάρει με τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, ενώ αποφεύγει εντέχνως τις παγίδες να θεωρηθεί υπερβολικός και οι χαρακτήρες του καρικατούρες.
Ο Μπουλγκάκοφ, που έζησε την εποχή του Παβλόφ, περιγράφει εμφατικά τι μπορεί να συμβεί, όταν παρεμβαίνουμε απερίσκεπτα στη φύση. Το έργο υπογραμμίζει περίτεχνα τις συνέπειες, που ήδη έχουμε πάθει αλλά δεν έχουμε μάθει της επιστημονικής αλαζονείας και της ιδέας του “παίζουμε τον Θεό”. Ο δρ Πρεομπραζένσκι καταφέρνει μία μεγάλη επιστημονική επιτυχία και μετατρέπει έναν αδέσποτο σκύλο σε άνθρωπο. Όμως το πείραμα ξεφεύγει από τον έλεγχο και γρήγορα γυρνά εις βάρος του. Το αποτέλεσμα είναι ένα πλάσμα με απροσάρμοστη συμπεριφορά, που δεν ανήκει ούτε στον κόσμο των ζώων ούτε στων ανθρώπων.
Η “Καρδιά του Σκύλου” μας θυμίζει πως ο άνθρωπος έχει μέσα του και το ένστικτο και τη λογική. Είναι ταυτόχρονα ζώο και σκεπτόμενο ον. Και όταν αυτό αγνοείται, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές. Το ένστικτο οδηγεί το εκφυλισμένο ον με ένα κυνήγι μίσους και βίας, που δεν έχει γυρισμό. Μέσα από σκληρή κριτική στην προσπάθεια του σοβιετικού καθεστώτος να φτιάξει έναν «νέο άνθρωπο». Το έργο υπογραμμίζει τη βίαιη αναμόρφωση της κοινωνίας. Ο χαρακτήρας, που προκύπτει από το πείραμα, είναι η ίδια η αποτυχία αυτής της ιδεολογίας.
