Από τις παιδικές του VHS μέχρι τις πρεμιέρες του Hollywood, ο κινηματογράφος δεν ήταν ποτέ απλώς μια ταινία στην οθόνη. Ήταν ένας ολόκληρος κόσμος, που συνόδευε τον Γιάννη Δαββέτα σε κάθε βήμα.
Με πάθος που ξεχειλίζει σε κάθε κουβέντα του και με ματιά που ισορροπεί ανάμεσα στον θεατή και τον δημιουργό, ο Γιάννης Δαββέτας έχει καταφέρει να κερδίσει το κοινό του μέσα από κριτικές και συζητήσεις που ανοίγουν δρόμους για νέες αναγνώσεις της έβδομης τέχνης. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά για τις στιγμές που τον διαμόρφωσαν, τις εμπειρίες του από το κόκκινο χαλί, τις ταινίες που τον συγκίνησαν και τα όνειρα που συνεχίζουν να τροφοδοτούν το κινηματογραφικό του ταξίδι.
Θυμάσαι τη στιγμή που κατάλαβες ότι ο κινηματογράφος δεν θα ήταν απλώς μια αγάπη, αλλά το επάγγελμά σου;
Από τόσο δα μικρό παιδί μεγάλωσα μέσα στις ταινίες. Είχα ένα βουνό από κασέτες VHS που έβαζα τη μία μετά την άλλη. Δεν είχα ακριβώς μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ότι θα είναι το επάγγελμά μου. Ωστόσο, η ζωή μου και η καθημερινότητά μου γυρνούσε πάντα γύρω από το σινεμά. Από το δημοτικό, ας πούμε, είχα deal με τον πατέρα μου πως, αν τελείωνα τα μαθήματά μου, θα με πήγαινε σινεμά. Κι έτσι κάναμε! Μου έπαιρνε ό,τι εισιτήριο ήθελα (εννοείται και για ταινίες άνω των 18) και καθόμουν και τις έβλεπα μόνος μου. Επομένως, αν θυμάμαι κάτι ήταν πως η μαγεία αυτής της τέχνης με συνόδευε πάντα και ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν.
Αν έπρεπε να περιγράψεις τι σημαίνει για εσένα ο κινηματογράφος με μια σκηνή από ταινία, ποια θα επέλεγες;
Θα επιστρέφω πάντα στην περιβόητη σκηνή από το “Blade Runner” και τον μονόλογο του Rutger Hauer που τελειώνει με τη φράση “All These Moments Will Be Lost In Time, Like Tears In Rain”. Απλά με μια μικρή διαφορά. Το σινεμά καταφέρνει να λύσει ακριβώς αυτό το πρόβλημα: να πάρει τις μοναδικές και αξέχαστες στιγμές και οπτικές κάποιου και να τις κάνει αθάνατες.
Όταν παρακολουθείς μια ταινία, τη βλέπεις περισσότερο με τα μάτια του κριτικού ή με εκείνα του σκηνοθέτη/σεναριογράφου;
Νομίζω πάντα τη βλέπω πρώτα με τα μάτια του θεατή. Οι πιο τεχνικές αναγνώσεις έρχονται πάντα δεύτερες, με αυτήν του σεναριογράφου να νιώθω πάντα πως ξεχωρίζει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποια απονομή των Όσκαρ σε συγκίνησε περισσότερο και γιατί;
Νομίζω αυτή του Bong Joon Ho για τα “Παράσιτα”. Είδαμε να βραβεύεται στην κυριολεξία μια παιδική ψυχή, που δεν πίστευε ότι ο ίδιος έπαιρνε βραβείο μπροστά στα είδωλά του. Η στιγμή δε που αναφέρει τον Σκορσέζε, ο οποίος κάθεται στο κοινό, πάντα με κάνει να χαμογελάω και να πιστεύω πως όλα είναι δυνατά.
Έχεις βρεθεί σε μεγάλες πρεμιέρες, όπως αυτή του “Gladiator ΙΙ”. Πώς ήταν η εμπειρία σου στο κόκκινο χαλί; Ήταν όπως τη φανταζόσουν ή κάτι εντελώς διαφορετικό;
Κοίτα, νομίζω η πρώτη φορά είναι ακριβώς όπως τη φαντάζεσαι, απλά επί 100. Δεν το πιστεύεις ότι μπορεί να στέκεσαι δίπλα στον Denzel Washington ή να περνάει χαλαρά από δίπλα σου ο Paul Mescal… Στη συγκεκριμένη πρεμιέρα δε του “Gladiator II” εμφανίστηκε μέχρι κι ο βασιλιάς Κάρολος! Φυσικά, στην πορεία νιώθεις περισσότερο στον χώρο σου και πιο άνετα και δεν παθαίνεις πατατράκ. Νομίζω πλέον, ειδικά μετά από τις συνεντεύξεις που έχω κάνει face to face με μεγάλους stars που θαυμάζω, το έχω συνηθίσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να κάνω λιγότερο σαν fanboy και να είμαι πιο ψύχραιμος. Γιάννης Δαββέτας
Πώς νιώθεις όταν η κριτική σου αγγίζει τόσους ανθρώπους και μετατρέπεται σε διάλογο με το κοινό σου;
Μου αρέσει αρκετά για να είμαι ειλικρινής. Εξάλλου αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα αυτό το account στα social media. Να συζητάω αυτά που σκέφτομαι και με ενδιαφέρουν με άλλους. Βέβαια, ποτέ δεν περίμενα πως θα ενδιαφερθεί τόσος κόσμος. Μάλιστα, στην αρχή θυμάμαι να έχω αμφιβολίες για το αν θα ενδιαφερθεί και κανείς για όσα έχω να μοιραστώ. Τελικά, όμως, το σινεμά ανήκει σε όλους και αυτό είναι το πιο όμορφο. Γιάννης Δαββέτας
Αν μπορούσες να ζήσεις μέσα σε ένα κινηματογραφικό είδος για μια μέρα, ποιο θα ήταν;
Ξεκάθαρα το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Πάντα το λάτρευα, γιατί με έκανε να ονειρεύομαι. Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω και αστροναύτης. Δεν μου βγήκε τελικά, αλλά οκ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στο μέλλον, φαντάζεσαι τον εαυτό σου περισσότερο μπροστά από την κάμερα, πίσω από αυτήν ή και τα δύο;
Και τα δύο. Σίγουρα το όνειρό μου είναι να γίνω μεγάλος δημιουργός και να γράφω και να σκηνοθετώ τις ταινίες μου ή τις σειρές μου. Ωστόσο, μου αρέσει η επαφή που έχω αποκτήσει με τον κόσμο και θα έβρισκα σίγουρα έναν τρόπο να συνδυάσω και τα δύο.
Ποιες ταινίες ανυπομονείς να δεις στις κινηματογραφικές αίθουσες τους επόμενους μήνες;
Μία είναι η ταινία που ανυπομονώ να δω περισσότερο από κάθε άλλη ταινία ever και αυτή δεν είναι άλλη από την “Οδύσσεια” του Κρίστοφερ Νόλαν. Προσπαθώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου, αλλά έχει τα φόντα να είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ.
IG:@Johnny_dure
