Το πρώτο φοιτητικό σπίτι είναι κάτι σαν… δεύτερη εφηβεία και για τους γονείς! Από τη μια, χαίρεσαι που το παιδί σου ξεκινάει τη δική του ζωή· από την άλλη, ανησυχείς: «θα τρώει; θα διαβάζει; θα θυμάται να πλύνει τα ρούχα;».
Όπως κι εγώ, έτσι κι εσύ, θες να βοηθήσεις χωρίς να γίνεις ο “γονιός-συγκάτοικος”. Ορίστε, λοιπόν, μερικά tips που έμαθα στην πράξη, οργανώνοντας το πρώτο φοιτητικό σπίτι του παιδιού…
Less is more – Μην τα κουβαλήσετε όλα
Την πρώτη μέρα θέλεις να βάλεις τα πάντα στο αμάξι: κατσαρόλες, πιάτα, πέντε κουβέρτες, μέχρι και το παλιό πορτατίφ της γιαγιάς. Σταμάτα! Αρκούν τα βασικά:
- Ένα άνετο κρεβάτι (θα σε ευγνωμονεί στις εξεταστικές!)
- Γραφείο με σωστό φωτισμό
- Λίγα μαγειρικά σκεύη (τοστιέρα, βραστήρας, τηγανάκι… και τέλος)
- Ράφια/κουτιά αποθήκευσης
Έμαθα ότι αν γεμίσεις το σπίτι από την αρχή, το παιδί δεν θα το κάνει ποτέ “δικό του”.
Τακτοποίηση = λιγότερο άγχος
Σε μικρό σπίτι, η ακαταστασία φαίνεται διπλάσια. Γι’ αυτό του έδειξα μερικά “κόλπα”:
- Κουτιά κάτω από το κρεβάτι για αποθήκευση
- Κρεμάστρες πολλαπλών θέσεων για να χωράνε όλα
- Ράφια στον τοίχο για τα βιβλία
Είναι μικρά hacks που γλιτώνουν πολύ χαμό. Ακόμα κι αν τα αφήνει όλα σε στοίβες… τουλάχιστον έχει πού να τα βάλει.
Η “ζεστασιά” σε πρώτο πλάνο
Ένα σπίτι χωρίς προσωπικότητα μοιάζει με ξενοδοχείο. Ενθάρρυνα, λοιπόν, το παιδί να βάλει τις δικές του πινελιές:
- Μαξιλάρια και ριχτάρια σε χρώματα που του αρέσουν
- Μικρά φυτά (ακόμα και κάκτοι που δεν χρειάζονται φροντίδα)
- Αφίσες, φωτογραφίες ή πίνακες
Έτσι, όταν μπαίνει μέσα, νιώθει ότι είναι δικός του χώρος – όχι απλά “ένα δωμάτιο που νοίκιασε”.
Budget mode on
Το πορτοφόλι δεν είναι ανεξάντλητο. Χρειάζεται, λοιπόν, να βάλετε λίγη φαντασία και… μαστοριά στο πλάνο οργάνωσης του φοιτητικού σπιτιού.
- Marketplace & αγορές από δεύτερο χέρι
- Προσφορές σε πακέτα επίπλων
- DIY λύσεις (ένα παλιό ξύλινο μπαούλο της γιαγιάς, που μεταμορφώθηκε σε τραπεζάκι σαλονιού… και τι τραπεζάκι!)
Κι εδώ το σημαντικότερο: Το παιδί μαθαίνει να ξεχωρίζει ανάγκες από “θέλω”.
Άφησέ το να αναλάβει
Το πιο δύσκολο για εμάς τους γονείς είναι να μην κάνουμε εμείς τα πάντα. Να αφήσουμε το παιδί να μάθει να πληρώνει λογαριασμούς, να βάζει πλυντήριο, να οργανώνει το χώρο του.
Ναι, μπορεί στην αρχή να βάλει τα λευκά με τα κόκκινα και να βγει η μισή ντουλάπα… ροζ. Αλλά έτσι θα μάθει!
Η οργάνωση ενός φοιτητικού σπιτιού δεν είναι μόνο για την τάξη – είναι το πρώτο crash test ανεξαρτησίας. Εσύ δίνεις το χέρι να ξεκινήσει, αλλά τον δρόμο τον χαράζει μόνο του. Κι εκεί κρύβεται η μαγεία.
