Η κατοικία Demänovská, σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Pavol Pokorny, αντικατοπτρίζει την ιστορική εξέλιξη της τυπολογίας της «ορεινής καλύβας». Αυτό που κάποτε ήταν ένα απλό καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης έχει μετατραπεί σε ένα σύνθετο και πολυτελές καταφύγιο.
Εδώ, η έννοια του “καταφυγίου” μεταμορφώνεται σε έναν τόπο απομόνωσης από τον θόρυβο του πολιτισμού, έναν χώρο εσωτερικής ηρεμίας και πνευματικής επανασύνδεσης. Ενώ η ορεινή καλύβα λειτουργεί ως το φυσικό τέρμα μιας πεζοπορίας, ανανεώνοντας τη σωματική δύναμη, η κατοικία Demänovská λειτουργεί ως ένα σταθερό σημείο στο νοητικό τοπίο των κατοίκων της, προσφέροντας ανανέωση του νου.
Βρισκόμενη μέσα σε έναν δασικό χώρο στις όχθες του ποταμού Demänovská, η τοποθεσία φιλοξενούσε αρχικά μια ξύλινη καλύβα από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η οποία τότε βρισκόταν στο τέλος της τεχνικής και λειτουργικής της ζωής. Η απόφαση να αντικατασταθεί με ένα νέο κτίριο πάνω στο αποτύπωμα του αρχικού καθοδηγήθηκε από τον σεβασμό για τον genius loci, την διατηρημένη υποδομή και την ευκαιρία να χρησιμοποιηθεί η προκατασκευασμένη ξύλινη κατασκευή, μια προσέγγιση που επέτρεψε στο κτίριο να ενσωματωθεί στο φυσικό περιβάλλον με ευαισθησία και χωρίς να το αλλοιώνει.
Η χωροταξική διάταξη της κατοικίας αποτελεί άμεση απάντηση στο περιβάλλον της, το οποίο κυριαρχείται από το ρέμα που ρέει κοντά και τα ψηλά δέντρα που την περιβάλλουν. Τα οπτικά και περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά της τοποθεσίας αποτέλεσαν τον κύριο καθοριστικό παράγοντα του σχεδιασμού. Το σώμα του κτιρίου, το οποίο έχει σχεδιαστεί ως ένα πρίσμα που διακριτικά “αγκαλιάζει” τα δέντρα, τοποθετείται παράλληλα με τη ροή του νερού, διασφαλίζοντας ότι η συνεχώς μεταβαλλόμενη παρουσία του ρέματος γίνεται το κεντρικό πανόραμα του κύριου χώρου διαβίωσης στο ισόγειο, το οποίο περικλείεται από εκτεταμένες τζαμαρίες χωρίς πλαίσιο. Η ίδια αρχή της οπτικής και ακουστικής σύνδεσης με το νερό εφαρμόζεται και στα τρία υπνοδωμάτια του ορόφου, το καθένα με το δικό του μπάνιο.
Demänovská
Η ταράτσα με το υδρομασάζ έχει σχεδιαστεί ως ένα «αντίστροφο τοπίο»: οι κεκλιμένοι στέγοι των υπνοδωματίων σχηματίζουν προστατευμένες ζώνες χαλάρωσης. Αυτός ο σχεδιασμός εξασφαλίζει τη μέγιστη ιδιωτικότητα, παρά την οπτική εγγύτητα με τις γειτονικές καλύβες, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει ατελείωτες κατακόρυφες θέες προς τον ουρανό, που περιβάλλεται από τα δέντρα.
Η εξωτερική όψη είναι επενδυμένη με ξύλο που έχει υποστεί την παραδοσιακή Ιαπωνική τεχνική Yakisugi. Η ελεγχόμενη καύση ενισχύει την ανθεκτικότητα του υλικού απέναντι στις καιρικές συνθήκες και βιολογικές επιδράσεις, βελτιώνει την αντοχή στη φωτιά και, με την βαθιά ματ μαυρή απόχρωσή του, χαρίζει στην κατοικία έναν εντυπωσιακό και αναγνωρίσιμο χαρακτήρα.
Ο εσωτερικός χώρος χαρακτηρίζεται από εκτενή χρήση ξυλείας σε επενδύσεις τοίχων και οροφών, ενώ τα δάπεδα είναι καλυμμένα με μικροτσιμέντο στους κύριους χώρους διαβίωσης και τα μπάνια. Η άνεση επιτυγχάνεται μέσω μιας περιορισμένης παλέτας επίπλων, που δίνει έμφαση στην ατμόσφαιρα παρά στην υπερβολή.
All images: © Matej Hakár
Πηγή άρθρου: ArchDaily
Διαβάστε επίσης: Soaring House: Μια κατοικία που αιωρείται
