Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος περιμένει να του φανούν χαριτωμένα… τα φαντάσματα;
Κι όμως, η νέα σειρά του STAR «Τα Φαντάσματα» καταφέρνει να σε βάλει στο κλίμα από το πρώτο δεκάλεπτο. Δεν ξέρω αν φταίει το εξαιρετικό καστ ή απλώς η δική μας απελπισμένη ανάγκη να δούμε επιτέλους μια καλή κωμωδία στην ελληνική τηλεόραση. Ίσως και τα δύο.
Η σειρά αποτελεί την ελληνική διασκευή του βρετανικού sitcom Ghosts του BBC, που έχει ήδη γνωρίσει επιτυχία και σε άλλες χώρες. Στο επίκεντρο βρίσκεται η Μαρίνα (Έλλη Τρίγγου), η οποία κληρονομεί ένα παλιό αρχοντικό στην Κηφισιά από μια θεία-φάντασμα… δηλαδή θεία-άγνωστη. Μαζί με τον σύντροφό της, τον Χάρη (Ορφέας Αυγουστίδης), βλέπουν στην έπαυλη μια ευκαιρία να ξεπεράσουν τα οικονομικά τους προβλήματα.
Όμως το αρχοντικό κρύβει ένα μυστικό: εννέα φαντάσματα από διαφορετικές εποχές που δεν έχουν καμία διάθεση να πάνε προς το φως. Μετά από ένα απρόσμενο ατύχημα, η Μαρίνα ανακαλύπτει πως μπορεί να τα βλέπει, να τα ακούει και να συνομιλεί μαζί τους. Από εκεί και πέρα ξεκινά η κωμική σύγκρουση με τον Χάρη – που φυσικά δεν την πιστεύει στην αρχή – και η προσπάθεια του ζευγαριού να συνυπάρξει με τους πιο… ιδιαίτερους συγκατοίκους που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.
3 + 1 λόγοι που κάνουν «Τα Φαντάσματα» να ξεχωρίζουν
Η πρεμιέρα της σειράς δεν πέρασε απαρατήρητη: 18,4% στο δυναμικό κοινό και 15,3% στο γενικό. Και όχι μόνο αυτό — τα σχόλια μέχρι στιγμής είναι ενθουσιώδη. Γιατί όμως; Να οι βασικοί λόγοι:
-
Η χημεία του ζευγαριού (αλλά και οι… συγκάτοικοι)
Η Έλλη Τρίγγου και ο Ορφέας Αυγουστίδης έχουν ωραία κωμική χημεία, όμως την παράσταση την κλέβουν οι «ένοικοι» του αρχοντικού. Ναταλία Τσαλίκη, Αγορίτσα Οικονόμου, Θοδωρής Σκυφτούλης, Άρης Τρουπάκης, Χάρης Φλέουρας, Άλκης Μπακογιάννης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Νίκος Γιαλελής και Στέλιος Ιακωβίδης φτιάχνουν μια απολαυστική «παρέα». Ο καθένας κουβαλά εποχή, κοινωνική τάξη και ιδιοτροπίες, κι έτσι οι καυγάδες και οι συμμαχίες τους μοιάζουν με ένα σουρεαλιστικό πάνελ… αιώνων.
-
Χιούμορ με μία δόση ιστορίας
Τα φαντάσματα δίνουν στον θεατή μια μικρή «γεύση» από την εποχή τους, χωρίς να καταντούν διδακτικά ή γραφικά. Έτσι η σειρά παίζει και με το ιστορικό/λαογραφικό ενδιαφέρον, κάνοντας τον θεατή να συγκρίνει το χτες με το σήμερα μέσα από ατάκες και γκάφες.
Η σειρά έχει τη σεναριακή επιμέλεια του Λευτέρη Παπαπέτρου, που έχει υπογράψει κάποιες από τις καλύτερες κωμωδίες της ελληνικής τηλεόρασης όπως Εγκλήματα, Dolce Vita, Είσαι το ταίρι μου, Κάτω Παρτάλι. Το ακόμη πιο κορυφαίο είναι ότι αυτός ο υπερ-ταλαντούχος άνθρωπος είναι ουσιαστικά και αυτός ένα… φάντασμα. Δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπο του στην τηλεόραση ή σε κάποιο έντυπο, οι συνεργάτες του αποφεύγουν να μιλούν για αυτόν και ακόμη και το όνομά του δεν είναι και πολύ σίγουρο ότι είναι το δικό του. Ο άνθρωπος που μας έχει χαρίσει στιγμές γέλιου για πάνω από τρεις δεκαετίες δεν είναι καθόλου μα καθόλου γνωστός. Το όνομα «Λευτέρης Παπαπέτρου» είναι ψευδώνυμο, με το πραγματικό όνομα του δημιουργού, σύμφωνα με την Wikipedia να είναι «Θοδωρής Πετρόπουλος».
-
Κωμωδία έξω από τα συνηθισμένα
Συνύπαρξη ζωντανών και φαντασμάτων; Δεν το λες και κλασικό θέμα της ελληνικής τηλεόρασης. Παρόλο που βασίζεται σε ξένο format, η σειρά έχει προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα και φέρνει μια ανάσα φρεσκάδας, πέρα από τα χιλιοειπωμένα οικογενειακά ή ρομαντικά σενάρια.
+1. Το «μπόνους» της παραγωγής
Ένα μεγάλο στοίχημα για την παραγωγή φαίνεται πως ήταν το οπτικό αποτέλεσμα, δηλαδή τα ειδικά εφέ – και φαίνεται ότι το κέρδισαν με το παραπάνω. Η σκηνοθεσία της Αμαλίας Γιαννίκου και η παραγωγή της Tanweer δημιουργούν μια εικόνα που θυμίζει περισσότερο κινηματογράφο παρά κλασική ελληνική τηλεοπτική σειρά, με ποιοτικό επίπεδο πολύ πάνω από τον μέσο όρο. Το αρχοντικό, με τα τεράστια δωμάτια, τις σκάλες και τις μυστικές του γωνιές, λειτουργεί σχεδόν σαν χαρακτήρας από μόνο του.
Τα φαντάσματα ζωντανεύουν μέσα από σύγχρονα και λειτουργικά εφέ, που καταφέρνουν να είναι ταυτόχρονα εντυπωσιακά και απολύτως κωμικά. Το κορυφαίο παράδειγμα είναι ο Ακέφαλος Ιππότης – που υποδύονται ο Στέλιος Ιακωβίδης και ο Ρωμανός Κατσαρής. Ως Ιππότης επί Φραγκοκρατίας, αποκεφαλίστηκε και από τότε το κεφάλι του… ζει αυτόνομα μέσα στο σπίτι, ψάχνοντας συνεχώς το υπόλοιπο σώμα – και το αντίστροφο. Τα δύο «μέλη» εμφανίζονται συνήθως στα πιο ακατάλληλα σημεία, προκαλώντας γέλιο και αναστάτωση σε κάθε σκηνή, αποδεικνύοντας ότι η σειρά ξέρει να συνδυάζει το μεταφυσικό με την κωμωδία με απόλυτη επιτυχία.
Ο μόνος κίνδυνος;
Η επαναληψιμότητα. Αν η σειρά μείνει μόνο στο μοτίβο «φαντάσματα μπαίνουν – άνθρωποι μπλέκουν», μπορεί να κουράσει. Χρειάζονται παράλληλες ιστορίες και ανάπτυξη χαρακτήρων για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον. Μέχρι στιγμής, πάντως, δείχνει να έχει όλα τα φόντα για να το πετύχει. Επίσης, όπως έχει γίνει γνωστό, πρόκειται για μία μίνι σειρά.
Κι αν αναρωτιέστε τι μένει μετά το τέλος κάθε επεισοδίου… μια αίσθηση ότι θα θέλατε κι εσείς να μετακομίσετε στο αρχοντικό. Με προσοχή όμως: τα φαντάσματα δεν δέχονται αιτήσεις εκ των προτέρων και το κεφάλι του Ακέφαλου Ιππότη δεν είναι και ο καλύτερος συγκάτοικος για πρωινό ξύπνημα!
All images: star.gr
