Το τέλος της χρονιάς είναι πάντα μια στιγμή απολογισμού. Για πολλούς γονείς, όμως, αυτή η περίοδος συνοδεύεται συχνά από σκέψεις όπως: “Μήπως δεν έκανα αρκετά;”, “Μήπως έπρεπε να αφιερώσω περισσότερο χρόνο;” ή “Θα μπορούσα να είμαι πιο υπομονετικός/ή”. Οι ενοχές των γονιών – aka parent guilt – έχουν γίνει μέρος της σύγχρονης γονεϊκότητας. Ειδικά μέσα σε έναν κόσμο που συγκρίνει τα πάντα – από επιδόσεις, ρουτίνες και δραστηριότητες μέχρι… τέλειες στιγμές στα social media.
Όμως, πριν αλλάξει ο χρόνος, υπάρχει μια αλήθεια που αξίζει να θυμηθείς:
Έκανες το καλύτερο που μπορούσες. Και αυτό είναι αρκετό.
Οι μικρές νίκες που αξίζει να μετρήσεις
Δεν χρειάζεται να κοιτάξεις τις “μεγάλες” στιγμές για να αξιολογήσεις τη χρονιά σου ως γονιός. Μερικές φορές, αυτό που πραγματικά μετράει είναι τα μικρά, τα καθημερινά:
Γέλασες με το παιδί σου όταν θα μπορούσες να θυμώσεις.
Άκουσες ένα “σ’ αγαπώ” χωρίς να το ζητήσεις.
Έβαλες όρια, ακόμη κι όταν ένιωθες κουρασμένος/η.
Έδωσες αγκαλιές – πολλές ζεστές αγκαλιές.
Ήσουν εκεί, ακόμη και στις δύσκολες μέρες.
Αυτές οι στιγμές είναι η πραγματική ουσία της γονεϊκότητας. Δεν βρίσκονται σε λίστες υποχρεώσεων ούτε σε τέλεια posts. Είναι αυθόρμητες, ατελείς και αληθινές. Γιατί είναι γεμάτες αγάπη και ανθρώπινες.
Πώς να αφήσεις πίσω τις ενοχές
Σταμάτα τη σύγκριση. Κάθε παιδί και κάθε οικογένεια έχει τον δικό της μοναδικό ρυθμό.
Αγκάλιασε τις ατέλειες. Δεν υπάρχει “τέλειος” γονιός, αλλά αυτός που προσπαθεί.
Εστίασε σε ό,τι κατάφερες. Και σταμάτα να βασανίζεσαι για ό,τι δεν πρόλαβες να κάνεις.
Κράτησε χώρο για εσένα. Γιατί η δική σου ισορροπία γίνεται πρότυπο για το παιδί σου.
Μια νέα αρχή
Καθώς αποχαιρετάς το 2025, άφησε πίσω σου τις ενοχές και δοκίμασε να πεις στον εαυτό σου μια πρόταση:
“Σήμερα αναγνωρίζω πως είμαι ένας γονιός που εξελίσσεται, όχι που κρίνει τον εαυτό του.”
Γιατί στο τέλος, το πιο σημαντικό δώρο που μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου – και στον εαυτό σου – είναι η αποδοχή.
