Home / Lifestyle  / Έλενα Κυριακαράκου… Η πρέσβειρα του Felt στην Ελλάδα!

Έλενα Κυριακαράκου… Η πρέσβειρα του Felt στην Ελλάδα!

Ξεκινώντας ως πολιτικός μηχανικός και έχοντας έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες η Έλενα Κυριακαράκου “γνώρισε” τυχαία και αγάπησε την παραδοσιακή τέχνη του felting και την ιαπωνική παραλλαγή της, nuno felting. Κάπως έτσι ξεκίνησε η εταιρεία της SHEEPCOUNT – FELT DESIGN, μέσα από την οποία σχεδιάζει και κατασκευάζει fashion items και διακοσμητικά αντικείμενα από ακατέργαστο μαλλί προβάτου. Η εταιρεία της μετράει προβατάκια” από το 2009, συστήνοντας το felt στην Ελλάδα!

 

 

1. Πώς σας ήρθε η ιδέα για την ενασχόληση με κάτι τόσο ιδιαίτερο όσο το felt;

Ήταν κάτι που προέκυψε από καθαρή κι απρόσμενη τύχη. Κατά τη διάρκεια κάποιων καλλιτεχνικών αναζητήσεων συναντήθηκα με αυτό το εκπληκτικό υλικό και τις ανεξάντλητες δυνατότητές του και μαγεύτηκα. Έχοντας σπουδάσει και εργαστεί για πολλά χρόνια ως πολιτικός μηχανικός, εκτιμούσα πάντοτε ιδιαίτερα τα “δυνατά” υλικά, τα υλικά δηλαδή που, ενώ είναι απλά, μας επιτρέπουν να υλοποιήσουμε τα σχέδιά μας και να φωλιάσουμε μέσα τους τα όνειρά μας. Το felt αποτελεί για μένα ένα τέτοιο υλικό. Απόλυτα φυσικό καθώς προέρχεται από μαλλί προβάτου ακατέργαστο στην αρχική του μορφή, μεταμορφώνεται σχεδόν στα πάντα με μοναδικό όχημα τη φαντασία, την καλαισθησία και την τεχνική του δημιουργού, με μοναδικό όχημα μια χειρωνακτική τεχνική που υπάρχει εδώ και 9 χιλιετίες τουλάχιστον (!) και που ακόμα την εξερευνούμε και την ανακαλύπτουμε. Πώς λοιπόν να μην ερωτευθώ αυτό το τόσο ζωντανό και δυναμικό υλικό;

 

 

2. Ποια ήταν η αντίδραση του ελληνικού κοινού στις δημιουργίες σας, αν λάβουμε υπόψιν, ότι η συγκεκριμένη τεχνική είναι ακόμη “ξένη” στη χώρα μας;

Είναι αλήθεια ότι το felt, με τη μορφή που παρουσιάζεται στη δουλειά μου, ήταν εντελώς άγνωστο στη χώρα μας, οπότε το να το συστήνει κανείς στους Έλληνες αποτελεί μια αποστολή ενίοτε δύσκολη, αλλά συνάμα πολύ ενδιαφέρουσα. Βλέποντας τον ενθουσιασμό τους όταν διαπιστώνουν την τεράστια ποικιλία, την ποιότητα και την αισθητική των αντικειμένων που δημιουργούνται με το felt, ξαναζώ κατά κάποιο τρόπο τη δική μου αρχική έκπληξη ενώπιον του υλικού και της τεχνικής αυτής. Και όταν τους συνεπαίρνουν οι δημιουργίες μου, θυμάμαι το πώς με συνεπήραν κι εμένα κάποτε κάποιες άλλες δημιουργίες όταν αποφάσισα να αφοσιωθώ στην τέχνη αυτή. Και στόχος μου έγινε το να κάνω το φελτ ευρύτατα γνωστό και γρήγορα αναγνωρίσιμο. Νομίζω ότι έχω πετύχει πλέον μια σαφή αλλαγή ως προς αυτό.

 

3. Από τι κομμάτια αποτελείται η συλλογή σας;

Η δουλειά μου επικεντρώνεται κατ’ εξοχήν στα μαντήλια και τα φουλάρια. Ενώ ένα άλλο τμήμα της δουλειάς μου έχει να κάνει με διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα για το σπίτι. Η τεχνική που χρησιμοποιώ λέγεται nuno felting, μια μοντέρνα εξέλιξη του παραδοσιακού felting (φέλτινγκ), την οποία χρωστάμε στην Ιαπωνία. Με αυτήν την τεχνική ο felt artist χρησιμοποιεί μαλλί μαζί με άλλα υφάσματα και δημιουργεί ένα καινούριο είδος υφάσματος. Για αυτό το λόγο άλλωστε πολλοί καλλιτέχνες του felt λέγονται και textile artists. Δημιουργώ αποκλειστικά με τα χέρια μου μαντήλια, που έχουν σαν βάση διάφορα είδη μεταξιού ή λινό, βαμβακερή γάζα, βαμβακομετάξι, κ.ά. Οι συλλογές μου είναι χειμερινές και καλοκαιρινές και πολλά από τα σχέδια απευθύνονται και σε άντρες, καθώς εμπνέομαι από γεωμετρικά μοτίβα και τα υλοποιώ με χρώματα συχνά από την ανδρική “παλέτα”. Ειδικά τη στιγμή που μιλάμε είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί μόλις λανσάρισα με μεγάλη επιτυχία μια σειρά πολυτελών μαντηλιών unisex με την εύγλωττη ονομασία “Both”, στα οποία χρησιμοποίησα κασμίρι με μετάξι σιφόν, δημιουργώντας έτσι ένα fashion accessory που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κοινού σε ένα ζευγάρι. Ήταν στοίχημα για μένα να φτιάξω κάτι ζεστό και συνάμα ελαφρύ και κομψό που να μην υπόκειται σε “φυλετικούς” περιορισμούς. Εξάλλου αισθανόμουν την ανάγκη για κάτι τέτοιο επειδή μου το ζητούσαν καιρό άντρες φίλοι, καθώς και σύζυγοι πελατισσών μου, οι οποίοι ένιωθαν παραμελημένοι! Όπως είναι άλλωστε πολλοί άντρες, αφού η μόδα απευθύνεται κυρίως στο γυναικείο κοινό.

 

4. Ποια η γνώμη σας για το επίπεδο του design στην Ελλάδα;

Το επίπεδό μας σε αυτόν τον τομέα είναι συγκριτικώς ιδιαίτερα υψηλό. Τονίζω το “συγκριτικώς” γιατί οι δημιουργοί στην Ελλάδα παλεύουν απέναντι σε μια μικρή αγορά, μη εκπαιδευμένη και άρα μη ευαισθητοποιημένη απέναντι στο καινούριο, διαφορετικό και καινοτόμο, με αποδυναμωμένη πλέον αγοραστική δυνατότητα, με ανύπαρκτη βιομηχανία, με ελάχιστα κέντρα εκπαίδευσης, χωρίς υποστηρικτικό κρατικό πλαίσιο, τόσο σε επίπεδο επιδοτήσεων όσο και σε επίπεδο στήριξης της επιχειρηματικότητας, με έλλειψη προοπτικής ανάπτυξης σε εθνικό επίπεδο. Τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών οι Έλληνες κάνουν θαύματα στον τομέα του design. Πάντα με τη γνωστή μας μέθοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της λυσσαλέας επιμονής. Δε μπορώ όμως να αποφύγω και τις συγκρίσεις με άλλες χώρες, π.χ. τις σκανδιναβικές, όπου μπαίνεις σε μικρά καταστήματα, σχολεία ή ακόμα και σε τράπεζες και νομίζεις ότι μπαίνεις σε μουσεία σύγχρονου design. Κατά τη γνώμη μου η έμπνευση και η προσωπική μάχη δεν αρκούν για να μπορέσει το design να ανελιχθεί σε πραγματικά υψηλά επίπεδα. Απαιτείται για αυτό ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός με όραμα, ικανό προσωπικό και δέσμευση για υλοποίηση. Ειδικά στο χώρο του fashion όπου ανήκω κι εγώ, δεν υπάρχει ούτε μία εμπορική έκθεση, με την ορθή έννοια του όρου, στην οποία να μπορεί να εκθέσει κανείς τη δουλειά του! Ακούγεται απίστευτο, αλλά είναι δυστυχώς αληθινό. Η μοναδική έκθεση που υπάρχει πραγματοποιείται με τέτοια τεράστια χρονική καθυστέρηση σε σχέση με τις περιόδους δειγματισμών των σοβαρών αγοραστών που αποτελεί δώρο-άδωρο για τους σοβαρούς δημιουργούς και καταλήγει η συμμετοχή σε αυτήν να γίνεται κυρίως για διαφημιστικούς λόγους στο πλαίσιο μιας ακόμα υπενθύμισης του “είμαι εδώ”. Έτσι λοιπόν οι αγοραστές στρέφονται σε brands του εξωτερικού για να καλύψουν εγκαίρως τις ανάγκες τους. Λόγω αυτής της “ιδιορρυθμίας” κι εγώ λοιπόν, αν και δημιουργός αξεσουάρ μόδας, παρουσιάζω τη δουλειά μου κυρίως σε εκθέσεις design, με χαμηλότερη όμως πελατειακή στόχευση. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ιδρύσαμε εδώ και 4 χρόνια μαζί με άλλους δημιουργούς. καλλιτέχνες και designers μια νέα εμπορική έκθεση, την GREEK BRAND NEW. Στόχος της είναι να καλύψει αυτό το κενό των υπαρχουσών εμπορικών εκθέσεων σε επίπεδο καλαίσθητης και διαφορετικής προσέγγισης στον τομέα του design γενικότερα. Η GBN, δίνοντας στέγη σε αξιόλογες προσπάθειες Ελλήνων, επαναπροσδιορίζει τον όρο σύγχρονος ελληνικός σχεδιασμός” και προσπαθεί παράλληλα με την ολοένα και δυναμικότερη παρουσία της να εκπαιδεύσει το κοινό στην αναζήτηση του αυθεντικού.

 

 

5. Δεδομένου, ότι προσεγγίσατε μία τεχνική παραδοσιακή, που σέβεται το περιβάλλον, τι άλλο πιστεύετε, ότι θα μπορούσε να γίνει σε αυτή τη λογική; Υπάρχουν υλικά “οικολογικά”, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μόδα και τη διακόσμηση;

Η επιλογή του felting, αν και αρχικώς φάνηκε τυχαία σε μένα, δεν ήταν τελικά καθόλου, όπως έχω καταλήξει εκ των υστέρων. Η ανάγκη μου να εμβαθύνω σε αυτό εκπηγάζει από σεβασμό στην ιστορία που φέρει πάνω της η τεχνική, η οποία ιστορία συνδέεται με εποχές όπου οι ρυθμοί σέβονταν τις πραγματικές δυνατότητες των ανθρώπων και δεν τους εξουθένωναν, όπως συμβαίνει σήμερα. Ήταν εποχές όπου υπήρχε σεβασμός προς τη μητέρα-φύση και προστασία των διαθέσιμων πόρων με σκοπό την αειφορία. Εποχές όπου η ποιότητα υπερτερούσε σε σχέση με την ποσότητα. Αν λοιπόν πάμε λίγο παλιότερα και αναλογιστούμε τις διαφορές στις συνθήκες ζωής, αν κοιτάξουμε τριγύρω μας και δούμε τις καταστροφικές συνέπειες που έχει ο πολιτισμός μας στο περιβάλλον, θα μπορέσουμε ίσως να δούμε με άλλο μάτι τις εναλλακτικές μας. Μέσω αυτής λοιπόν της νέας θεώρησης θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε εκ νέου τα φυσικά υλικά που μας συντρόφευαν σε όλη σχεδόν την πορεία μας και να τα ξαναεντάξουμε στην παραγωγή μας. Να ξαναεκτιμήσουμε τις χάρες της slowproduction και της slowlife. Κοιτώντας στο παρελθόν, μπορούμε να βρούμε ένα καλύτερο μέλλον. Με μαλλί, ξύλο, πέτρα, μάρμαρο, πηλό, βαμβάκι, αλλά κυρίως με λιγότερο αδηφάγες διαδικασίες απόκτησης, μεταποίησης και εκμετάλλευσης.

 

 

6. Στο βιογραφικό σας συμπεριλαμβάνετε συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, για επαγγελματικούς λόγους. Από τι ακριβώς “εμπνέεστε” στα ταξίδια σας εκτός συνόρων, τι αναζητάτε εκεί και τι θεωρείτε ότι λείπει (από όλα αυτά) στην Ελλάδα;

Ο σημαντικότερος λόγος των ταξιδιών μου είναι η ανάγκη να δουλέψω μαζί, να διδαχθώ και να εμπνευστώ από μεγάλους καλλιτέχνες του φελτ οι οποίοι κάνουν παρουσίαση της τέχνης τους σε συναδέλφους τους. Επίσης ψάχνω διαρκώς για καινούρια υλικά και προμηθευτές, ώστε να διασφαλίζω σταθερά την καλύτερη ποιότητα πρώτων υλών για τη δουλειά μου. Πέρα από αυτά όμως, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους άλλης νοοτροπίας, άλλων συνηθειών, άλλων backgrounds και αυτό από μόνο του αποτελεί διεύρυνση των οριζόντων, απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε δημιουργία. Νιώθω επίσης ότι συνδέομαι με ανθρώπους-δημιουργούς με τους οποίους μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος. Είναι σαν να ανήκουμε σε μια διεθνή κοινότητα και, ακόμα και αν δεν βλεπόμαστε συχνά,νιώθουμε κοντά ο ένας στον άλλο. Κάθε ταξίδι άλλωστε, όντας υπέρβαση από τα γνωστά μας, είναι από μόνο του ένα ολόκληρο σχολείο. Τι λείπει από την Ελλάδα; Λείπουν όλα όσα κάνουν τους άλλους αυτό που είναι! Λείπει το υποστηρικτικό πλαίσιο, η γνώση και η εμβάθυνση, ο αυτονόητος σεβασμός στον άλλο, η ομαδική εργασία, ο καλός προγραμματισμός, η αίσθηση της ύπαρξης ενός κράτους που νοιάζεται. Φυσικά εκεί λείπει πολύ ο ήλιος! Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε ένα ταξίδι μου στη Γερμανία που δουλεύαμε για μέρες με συννεφιά και ξαφνικά μια μέρα ξυπνήσαμε κάτω από ηλιόλουστο ουρανό. Πήραμε τότε όλα τα τραπέζια και βγήκαμε έξω να συνεχίσουμε το ότι κάναμε, φάγαμε έξω και περάσαμε έξω όλη την ημέρα κυριολεκτικά στο λιβάδι, πολύ χαρούμενοι, πολύ γελαστοί, πολύ διαφορετικοί από τις προηγούμενες ημέρες, χωρίς να μας νοιάζει το κρύο. Ξαναγίναμε όλοι μας μικρά παιδιά. Δεν μπορώ πραγματικά να σας μεταφέρω το συναίσθημα. Ήταν μια φοβερή εμπειρία.

 

 

7. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας για το μέλλον;

Πέρα από τη συνεχή προσπάθεια αύξησης των χώρων οι οποίοι παρουσιάζουν τη δουλειά μου, στα μελλοντικά σχέδιά μου ανήκει η συμμετοχή σε διεθνή trade shows και η συνεργασία με καταστήματα του εξωτερικού. Παράλληλα με αυτό επεξεργάζομαι την ιδέα εκπαίδευσης ανθρώπων πάνω στη μαγική τέχνη του felting ώστε να μεταλαμπαδεύσω όλα όσα έχω αποκτήσει αυτά τα χρόνια. Προς το παρόν οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις μου δεν το επιτρέπουν αυτό, αλλά είναι κάτι που πρέπει να γίνει καθώς αισθάνομαι ότι πρέπει να προστεθούν κι άλλοι …ελληνικοί κρίκοι στην αλυσίδα του felting. Για να γίνει αυτή η αλυσίδα ακόμα πιο δυνατή!

 

 

Ανακαλύψτε τις συλλογές της στο www.sheepcount.gr

[email protected]

Journalist, blogger, dreamer... Believe you can. And you're halfway there!