Home / Famous Talks  / Σταύρος Σβήγκος: Επαναστάτης με αιτία

Σταύρος Σβήγκος: Επαναστάτης με αιτία

Ο Σταύρος Σβήγκος είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Αν και έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές, η μεγάλη του αγάπη ήταν και είναι το θέατρο. Αντισυμβατικός, ιδεολόγος και πλέον πατέρας, δίνει τη δική του ερμηνεία για την επιτυχία, μιλά για την Τέχνη, την πατρότητα αλλά και τη θεατρική παράσταση “Δύο Θεοί”, στην οποία πρωταγωνιστεί. 

 

 

Μετράς σχεδόν 10 χρόνια στον χώρο της υποκριτικής. Τι ονειρευόσουν όταν πρωτοξεκίνησες; Έχουν επαληθευθεί τα όνειρά σου;

Η αλήθεια είναι ότι όταν βρίσκεσαι στο ξεκίνημά σου, άλλα φαντάζεσαι και άλλα συναντάς. Σίγουρα, όμως, δε δηλώνω απογοητευμένος. Αυτό που πάντα ονειρευόμουν ήταν να ασχοληθώ με το θέατρο και κάθε χρόνο έχω την ευτυχία να συμμετέχω σε θεατρικές παραστάσεις, άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε όχι. Όταν πρωτομπήκα στο Εθνικό, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος μου. Να αποτελώ πάντα κομμάτι μιας θεατρικής δουλειάς, η οποία πάνω απ’ όλα θα με εκφράζει.

 

 

Θα μπορούσε κανείς να σε χαρακτηρίσει αντισυμβατικό σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά στερεότυπα (γάμος, θρησκεία κ.α). Νιώθεις έτσι; Έχεις βιώσει προσωπικές “επαναστάσεις”;

Δεν τις θεωρώ επαναστάσεις, αλλά μια δική μου λογική. Έχω κάποια πιστεύω μακριά από όσα μας υποχρεώνει η ελληνική κοινωνία από τη στιγμή που γεννιόμαστε. Ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του αντιλήψεις. Με ενοχλεί πολύ, όμως, όταν τα κοινωνικά στερεότυπα γίνονται εμπόδιο στη ζωή κάποιου. Θεωρώ πως για να μιλήσει κανείς για προσωπικές επαναστάσεις, πρέπει να έχει επιτρέψει σε κάποιον να τον επηρεάσει. Εγώ, έτσι όπως γαλουχήθηκα από τους γονείς μου, έμαθα να μην επηρεάζομαι από κανέναν. Το τι μου αρέσει ή δε μου αρέσει, το κάνω ξεκάθαρο από την αρχή.

 

 

 

Έχεις συμμετάσχει σε αρκετά επιτυχημένα σήριαλ (Άγρια παιδιά, Κάτω Παρτάλι, Αστέρας Ραχούλας κ.α). Τι σημαίνει για εσένα επιτυχία; Νιώθεις ότι την έχεις “εξαργυρώσει” με κάποιον τρόπο;

Δε γνωρίζω καθόλου πως εξαργυρώνεται μια επιτυχία ή μια αποτυχία. Αυτό που ξέρω είναι ότι έχει τύχει να κάνω δουλειές, που άλλες άρεσαν στον κόσμο και άλλες όχι.  Επιτυχία σημαίνει να συμμετέχω σε πράγματα που με “γεμίζουν”. Έχει συμβεί να νοσταλγώ και να σκέφτομαι με μεγάλη χαρά θεατρικές παραστάσεις, τις οποίες δε θυμάται κανείς και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν θεωρητικά αποτυχημένες.

 

 

Δηλώνεις πολιτικοποιημένος; Θα σε αφορούσε η εμπλοκή σου στην πολιτική σκηνή;

Σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να εμπλακώ με την πολιτική. Πάντα, όμως, εξέφραζα και ακόμα εκφράζω τα πιστεύω μου. Η σημερινή κοινωνία διέπεται από ένα σύστημα που ως βάση έχει τον καπιταλισμό και λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο. Λίγοι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια μέσα σε αυτό. Δηλώνω απαισιόδοξος στο κομμάτι των πολιτικών εξελίξεων. Είμαστε πολύ μακριά από την αλλαγή. Οι άνθρωποι φοβούνται να πάρουν ρίσκα και να αλλάξουν την καθημερινότητά τους, ακόμη κι όταν βρίσκονται σε μια άκρως δυσχερή κατάσταση.

 

 

 

Θεωρείς ότι η Τέχνη είναι ένα φωτεινό “παράθυρο” στην κατήφεια των καιρών;

Φωτεινά “παράθυρα” θεωρώ ότι είναι οι δικοί μας άνθρωποι, η οικογένειά μας και οι φίλοι μας. Σίγουρα η Τέχνη μπορεί να αποτελέσει μια διέξοδο, καθώς μπορεί να βάλει σε σκέψεις κάποιους ανθρώπους, ώστε να νιώσουν τελικά καλύτερα.

 

 

Πριν λίγο καιρό έγινες πατέρας. Νιώθεις ότι η πατρότητα σε έχει αλλάξει; Τι ονειρεύεσαι για τον γιο σου;

Δε με έχει αλλάξει σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα μου αλλά σε επίπεδο ευθυνών. Τώρα δεν είμαι πια μόνος, αλλά έχω και την ευθύνη της οικογένειάς μου. Σίγουρα ονειρεύομαι περισσότερο, για πράγματα που έχουν να κάνουν πιο πολύ με καθημερινές στιγμές παρά με μεγαλεπήβολα σχέδια.

 

 

 

 

Πρωταγωνιστείς στη θεατρική παράσταση “Δύο Θεοί”, η οποία έχει έρθει στη Θεσσαλονίκη για λίγες παραστάσεις, στο θέατρο Αριστοτέλειον. Ποιες οι εντυπώσεις σου από τις δύο πρώτες παραστάσεις; Λίγα λόγια για το έργο.

Είναι ένα κείμενο του Λένου Χρηστίδη, που κατά τη γνώμη μου έχει μια πολύ ιδιαίτερη “πένα”. Πρόκειται για μια κωμωδία επιστημονικής φαντασίας. Δύο τρόφιμοι, ο Πάτρικ κι ο Μιγκέλ είναι εδώ και δέκα χρόνια έγκλειστοι σ’ ένα κέντρο αποτοξίνωσης για άτομα εθισμένα στους υπολογιστές και το διαδίκτυο. Έξω από το κελί ο πλανήτης χωρίζεται σε δύο υπερ-κράτη, την Αμερική και την Ευρασία. Λίγο πριν την ολική καταστροφή του κόσμου, αποφασίζουν οι δυο τους να καταγράψουν την Ιστορία και να τη θάψουν βαθιά, ώστε να τη βρουν οι επόμενοι πολιτισμοί μετά από χιλιάδες χρόνια. Ο Χρηστίδης σχολιάζει μέσα από το έργο του τη ματαιοδοξία, τη φιλοδοξία, πώς ένας άνθρωπος επηρεάζεται και γίνεται από εξουσιαζόμενος εξουσιαστής, καθώς και πολλά ακόμα σημαντικά θέματα της ανθρώπινης φύσης. Σίγουρα, το κοινό έχει να λάβει και να επεξεργαστεί πολλά μηνύματα.

Οι εντυπώσεις από τις δύο πρώτες παραστάσεις είναι μοναδικές. Ακούσαμε πολύ θετικά σχόλια από τον κόσμο, που έδειχνε χαρούμενος μετά το τέλος των παραστάσεων. Αναμένουμε με αγωνία τις επόμενες!

 

 

*Το έργο “Δύο Θεοί” θα βρίσκεται στο θέατρο Αριστοτέλειον για δύο ακόμα παραστάσεις (Δευτέρα 28 & Τρίτη 29 Ιανουαρίου).

 

 

Brief Q&A

  • Αγαπημένος προορισμός: ένα μικρό χωριό στην Εύβοια
  • Δε ζω χωρίς: την οικογένειά μου
  • Ηθοποιός σημαίνει: φως, νερό, τηλέφωνο όλα απλήρωτα!
  • Αγαπημένος στίχος τραγουδιού:  “έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι”
  • Θέατρο ή τηλεόραση: θέατρο
  • Η ζωή μου με μία λέξη: μια βόλτα

 

 

Photo credits (black & white photos): Ελένη Αϊβαλή

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[email protected]

Οne quote, my point of view... “Let me live, love, and say it well in good sentences” Sylvia Plath