Γνωρίσαμε τη Μυρτώ Αλικάκη ως Αναστασία και έκτοτε την απολαμβάνουμε σε ποικίλους θεατρικούς και τηλεοπτικούς ρόλους. Μέσα από κάθε ερμηνεία της κατορθώνει να δείχνει κάτι διαφορετικό και νιώθει τυχερή, που το έχει καταφέρει.

 

Τώρα, η Μυρτώ Αλικάκη πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Ο Θεός της Σφαγής” και μας μιλά για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει καθετί δυσάρεστο, το #metoo και το μεγαλύτερο ταλέντο της!

 

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση “Ο Θεός της Σφαγής” και για τον ρόλο που έχετε αναλάβει. Πώς προσεγγίσατε το έργο της Γιασμίνα Ρεζά;

Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο έργο της Γιασμίνα Ρεζά. Δύο ζευγάρια συναντιούνται για πρώτη φορά, με σκοπό να επιλύσουν μία διαφορά ανάμεσα στα δεκάχρονα παιδιά τους. Το ένα έχει χτυπήσει το άλλο και του έχει σπάσει τα δόντια. Βρίσκονται για να βρουν μία λύση και να συμφιλιώσουν τα δύο παιδιά. Εν τέλει, όμως, καταλήγουν να βγαίνουν οι ίδιοι εκτός εαυτού και να συμπεριφέρονται πολύ χειρότερα από τα παιδιά. Εγώ και ο Κωνσταντίνος Κάππας είμαστε οι οικοδεσπότες, οι γονείς του χτυπημένου παιδιού.

Είναι ένα έργο που με αφορά ιδιαιτέρως, για διάφορους λόγους. Σίγουρα γιατί είμαι μητέρα και με ενδιαφέρει να ψάξω το πώς αυτό λειτουργεί σε εμένα, πώς θα με κάνει να βελτιωθώ. Το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας είναι ένα ζήτημα που πάντα θα με ενδιαφέρει, γιατί είναι κάτι που έρχεται σε άμεση συνάρτηση με το τι κοινωνία έχουμε γύρω μας. Η δική μας παράσταση, σκηνοθετημένη από τον Κώστα Φιλίππογλου, επιχειρεί να δείξει το πόσο παράλογοι μπορούμε να γίνουμε εμείς οι άνθρωποι.

 

 

Τι είναι αυτό που μπορεί να σας βγάλει προσωπικά εκτός εαυτού;

Σίγουρα υπάρχουν διάφορα πράγματα, που μπορούν να με βγάλουν εκτός ελέγχου. Ωστόσο, δεν είναι κάτι που μου συμβαίνει εύκολα και συχνά. Είμαι ένας ψύχραιμος άνθρωπος.

 

Έχοντας μία μεγάλη καριέρα, τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο, ποιος ρόλος υπήρξε η μεγαλύτερη πρόκληση για εσάς και με ποιον ταυτιστήκατε περισσότερο;

Για κανένα ρόλο δεν μπορώ να πω ότι ήταν ακριβώς “εγώ”. Υπάρχουν αρκετοί ρόλοι που είχα εντοπίσει κοινά στοιχεία με εμένα, αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους, οι οποίοι με είχαν πετύχει και σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου. Για παράδειγμα, στα Υπέροχα Πλάσματα του Μητσάκη είχα εντοπίσει και πολλές ομοιότητες, αλλά και πολλές διαφορές. Από άποψη αισθητικής, ας πούμε, είναι πολύ κοντά μου. Όπως και ο ρόλος μου στο Ταμάμ. Η μεγαλύτερη πρόκληση σχετίζεται με τους θεατρικούς ρόλους, εκεί είναι πιο δύσκολα. Για παράδειγμα, η παράσταση Οι Δύο Αδελφές δεν ήταν πολύ μακριά από εμένα, αλλά ήταν ένα αρκετά δύσκολο project.

 

Πόσο διαφέρει το να προσεγγίζετε έναν τηλεοπτικό και έναν θεατρικό ρόλο; Πού υπάρχουν περισσότερες δυσκολίες; Ποιο μέσο απολαμβάνετε περισσότερο;

Υπάρχουν σίγουρα διαφορές ανάμεσά τους. Η τηλεόραση, ας πούμε, έχει την εξής δυσκολία. Όλα γίνονται αρκετά γρήγορα και δεν υπάρχει μεγάλος χρόνος προετοιμασίας. Επειδή δεν υπάρχει ένα γενικότερο πλαίσιο, που θα σε βοηθήσει να μεταμορφωθείς, ο ρόλος είναι αρκετά μακριά από εσένα. Νιώθω αρκετά τυχερή που έχω κάνει πράγματα τόσο διαφορετικά. Από την Αμαλία στο Τατουάζ, μέχρι τα Υπέροχα Πλάσματα και το Ταμάμ, θεωρώ ότι έχω καταφέρει, επειδή είναι κάτι που με ενδιαφέρει και το αγαπώ, να μην είμαι ίδια στον κάθε ρόλο. Κάτι που δεν είναι εύκολο.

Στο θέατρο βρίσκει κανείς την απόλυτη ουσία του να είναι ηθοποιός. Έχει να κάνει με τη φύση του θεάτρου, με το ότι ο θεατής βρίσκεται από κάτω και επικοινωνείς άμεσα μαζί του. Ωστόσο, είμαι μία ηθοποιός που αγαπώ πολύ τη διαδικασία του γυρίσματος. Για παράδειγμα, ο Σιωπηλός Δρόμος, το Καρτ Ποστάλ, η Δέκατη Εντολή ήταν εξαιρετικές δουλειές, στις οποίες συμμετείχα και πέρασα πραγματικά πολύ ωραία.

 

 

Με τόσες καθημερινές υποχρεώσεις και όντας μητέρα δύο παιδιών, υπάρχει χρόνος για εσάς; Τι είναι αυτό που καταφέρνει να σας “ηρεμήσει”;

Κατά περιόδους υπάρχει χρόνος, ενώ σε άλλες δεν υπάρχει καθόλου. Με τα χρόνια έχω καταφέρει να διαχειρίζομαι πολύ καλά τον χρόνο μου. Πάντα λέω, χαριτολογώντας, ότι το μεγαλύτερό μου ταλέντο είναι η ικανότητα διαχείρισης του χρόνου. Επειδή τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει αρκετά, ξεκλέβω κάποιες στιγμές. Ίσως να πάω στο θέατρο μισή ώρα νωρίτερα και να πιω έναν καφέ μόνη μου. Ή να πάω μία βόλτα, να βγω να πιω ένα κρασί.

 

Υπάρχουν όνειρα ή επιθυμίες, που έχετε αφήσει σε εκκρεμότητα και θέλετε να πραγματοποιήσετε στο μέλλον;

Πάρα πολλά, τα οποία, ίσως και να μη φτάνει ο χρόνος για να τα πραγματοποιήσω!

 

Δυστυχώς, η καθημερινότητα μάς επιφυλάσσει δυσάρεστες εξελίξεις. Πώς καταφέρνετε να τις αντιμετωπίζετε και να διατηρείτε την αισιοδοξία σας;

Κάποτε διάβασα κάτι σε ένα βιβλίο φιλοσοφίας, το οποίο με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη ζωή μου. Ένας άνθρωπος οφείλει να μην εκπλήσσεται για τίποτα που συμβαίνει γύρω του. Ακόμα και αν ξυπνήσει μια μέρα και δει ότι ο ήλιος δεν έχει ανατείλει, θα πρέπει να πει ΟΚ. Δεν εκπλήσσομαι με όσα συμβαίνουν και, δυστυχώς, έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρωπότητας και της ιστορίας.

Η ιστορία κάνει κύκλους. Άλλοτε η ανθρωπότητα ανθίζει και άλλοτε βρίσκεται σε ύφεση. Προσπαθώ να αντλώ δύναμη από το πιο στενό μου περιβάλλον. Να συμπεριφέρομαι, όπως θα ήθελα να μου συμπεριφερθούν, κάτι που νιώθω ότι είναι πολιτική πράξη. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου με τέτοιο τρόπο, ώστε να ωθώ το κοινό σε σκέψεις. Να αρθρώνω έναν λόγο σωστό. Έτσι τις αντιμετωπίζω.

 

 

Μέσα από όσα έχουν συμβεί με το Ελληνικό #metoo, πιστεύετε ότι ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε ορισμένα πράγματα στην τέχνη και γενικότερα στην κοινωνία μας; Πώς βιώσατε εσείς όσες ιστορίες βγήκαν στο φως;

Φυσικά και γνώριζα ότι υπήρχαν τέτοια περιστατικά. Περιστατικά που συμβαίνουν σε όλους τους χώρους και ακόμα δεν έχει ακουστεί κουβέντα σε αυτούς. Μόνο ο αθλητικός χώρος και ο χώρος του θεάματος έχει μιλήσει και αυτό είναι μόνο προς τιμήν τους. Δε νιώθω ότι έχει πληγεί ο χώρος μου, αλλά το αντίθετο. Θα αποτελέσει παράδειγμα και για τους υπόλοιπους. Αυτό που με σόκαρε είναι ότι ακούστηκαν ακραίες περιπτώσεις. Μέλει αυτές να εκδικαστούν και να αποδοθεί δικαιοσύνη.

 

Κλείνοντας, πώς θα περιγράφατε τη Μυρτώ με τρεις λέξεις;

Στο σήμερα, θα με περιέγραφα ως έναν άνθρωπο φωτεινό, αισιόδοξο και πεισματάρη.

 

 

Η Μυρτώ Αλικάκη πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ο Θεός της Σφαγής, στο Θέατρο Φραγκάνη στη Θεσσαλονίκη! Παραστάσεις: 18,19 και 20 Μαρτίου.

 

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αλικάκη – Instagram