Ο πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας Richard Rogers έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας πίσω του εμβληματικά έργα, όπως το Pompidou Centre και το Millennium Dome.

 

Γεννημένος το 1933, σε μια αγγλο-ιταλική οικογένεια στη Φλωρεντία, ο Rogers εκπαιδεύτηκε στο Architectural Association School of Architecture στο Λονδίνο, πριν αποφοιτήσει με μεταπτυχιακό από το Yale. Ωστόσο, η ακαδημαϊκή του πορεία δεν ήταν στρωμένη με περγαμηνές, καθώς δεν ήταν σε θέση να διαβάσει μέχρι την ηλικία των 11! Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του, “ένιωθα ηλίθιος, επειδή δεν μπορούσα να διαβάσω ή να απομνημονεύσω τη σχολική μου εργασία. Έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη”. Τελικά, ο Rogers συνειδητοποίησε ότι ήταν δυσλεξικός, όταν απέκτησε το πρώτο του παιδί.

 

 

Τα πρώτα βήματα

Ενώ σπούδαζε στο Yale, ο Rogers γνώρισε τον τότε φοιτητή αρχιτεκτονικής Norman Foster και τη φοιτήτρια σχεδιασμού Su Brumwell. Μαζί τους, και με τη Wendy Cheesman, ίδρυσε την αρχιτεκτονική πρακτική Team 4. Αργότερα, ο Rogers παντρεύτηκε τη Brumwell και η Cheesman τον Foster. Τελικά, η πρακτική τους χωρίστηκε το 1967. Στη συνέχεια, ο Rogers ένωσε τις δυνάμεις του με τον Ιταλό αρχιτέκτονα Renzo Piano. Αυτή η συνεργασία ήταν καθοριστική για την αναγνώρισή του. Τον Ιούλιο του 1971, οι δυο τους, μαζί με τον Gianfranco Franchini, κέρδισαν τον διαγωνισμό σχεδιασμού για το Pompidou Center. Έξι χρόνια μετά, ο αρχιτέκτονας ίδρυσε την εταιρεία Richard Rogers μαζί με τους Marco Goldschmied, Mike Davies και John Young, η οποία μετονομάστηκε σε Rogers Stirk Harbor + Partners το 2007. Η εταιρεία διατηρεί γραφεία στο Λονδίνο, τη Σαγκάη και το Σίδνεϊ.

 

 

Έργα εμβληματικά και αμφιλεγόμενα

Εκτός από το Pompidou Centre στο Παρίσι, στη λίστα με τα πλέον αναγνωρίσιμα έργα του Rogers συγκαταλέγεται και το κτίριο Lloyd’s στο Λονδίνο. Εξίσου σημαντικά δείγματα της αρχιτεκτονικής γραφής του αποτελούν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, το κτίριο Senedd του Ουαλικού Κοινοβουλίου στο Cardiff, ο τερματικός σταθμός 5 στο αεροδρόμιο Heathrow και ο τερματικός σταθμός 4 του Barajas στη Μαδρίτη.

 

 

Πέρα από εμβληματικά, τα έργα του Rogers ήταν και αμφιλεγόμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Millennium Dome, που έγινε αντικείμενο έντονου πολιτικού και δημόσιου διαλόγου, για το κόστος και το περιεχόμενό του. Τον Μάιο του 2006, η πρακτική του επιλέχθηκε για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του Tower 3, του νέου World Trade Center της Νέας Υόρκης.

 

 

Προς μια αστική αναγέννηση

Ο Rogers αφιέρωσε μεγάλο μέρος της καριέρας του σε ευρύτερα ζητήματα γύρω από την αρχιτεκτονική, την πολεοδομία, τη βιωσιμότητα και τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούνται οι πόλεις. Ένα πρώιμο δείγμα της σκέψης του ήταν μια έκθεση στη Βασιλική Ακαδημία το 1986, με τίτλο “London As It Could Be”. Η εν λόγω έκθεση δημοσιοποίησε μια σειρά προτάσεων για τη μεταμόρφωση μιας μεγάλης περιοχής του κεντρικού Λονδίνου, οι οποίες, όμως, απορρίφθηκαν ως μη πρακτικές από τις αρχές της πόλης.

 

 

Το 1998, μετά από πρόσκληση της βρετανικής κυβέρνησης, δημιούργησε την Urban Task Force, για να βοηθήσει στον εντοπισμό των αιτιών της αστικής παρακμής. Στόχος της ήταν η δημιουργία ενός οράματος ασφάλειας, ζωτικότητας και ομορφιάς για τις πόλεις της Βρετανίας. Αυτή η εργασία κατέληξε σε μια λευκή βίβλο, την “Towards an Urban Renaissance”, που περιγράφει περισσότερες από 100 συστάσεις για μελλοντικούς σχεδιαστές πόλεων.

 

 

Αμέτρητες διακρίσεις

Η καινοτόμα και ανατρεπτική ματιά του Rogers τιμήθηκε με τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά βραβεία. Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο RIBA (1985). Χρυσός Λέοντας για το συνολικό έργο του (10η Mostra di Architettura di Venezia), βραβείο Stirling (2006 και 2009), Χρυσό Μετάλλιο Αρχιτεκτονικής (2006), μετάλλιο Minerva (2007) είναι μόνο μερικά από αυτά. Το 2007, ο Rogers απέσπασε την υψηλότερη διάκριση της αρχιτεκτονικής, το Βραβείο Αρχιτεκτονικής Pritzker, ενώ το 1991, αναγορεύτηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’.

 

 

Τον Ιουνίου του 2020, ο Rogers παραιτήθηκε από τη διεύθυνση του Rogers Stirk Harbor + Partners. Το όνομά του θα αφαιρεθεί από την πρακτική μέχρι το 2022, όπως απαιτεί το ιδρυτικό καταστατικό της πρακτικής. Σύμφωνα με εκπρόσωπό του, ο σπουδαίος αρχιτέκτονας “έφυγε αθόρυβα” από τη ζωή το βράδυ του Σαββάτου, 18 Δεκεμβρίου, στο σπίτι του στο Λονδίνο. Ωστόσο, το έργο του θα συνεχίσει να “κάνει θόρυβο” και να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις νέες γενιές αρχιτεκτόνων.